Group Blog |
ลังกาวี มีอะไร ไปทำไม2 แท่แดมมม กลับมาต่อกันสำหรับการเที่ยวลังกาวี ในตอนที่ 1 ให้ข้อมูลการเดินทางมา ที่พักแล้วก็ Petonas Quay กับ Skylab ไปแล้ว  วันนี้ก็มาเที่ยวต่อเลย หลังจากที่เราขับรถออกมาจากลานจอดแล้ว ก็เปิดจีพีเอสดูพิกัดของ ชายหาดสีดำ (Black sand beach) ที่มีทรายสีดำนั่นเองงง ไม่มีนักท่องเที่ยวคนอื่นเลยค่ะคุณ เงียบดี คือ นอกจากทรายทีดำก็ไม่มีอะไรละค่ะ น้ำทะเลก็ไม่ได้เล่น เพราะร้อนมาก ๆ อ่ะแถมรูป  เนี่ยมันจะดำเป็นปื้น ๆ อธิบายไม่ถูก ไม่แนะนำให้มาดูนะคะ ในรูปกับของจริงเหมือนกันเด๊ะ แต่ถ้าจะมาก็มาค่ะ 55555 แค่ไม่ว้าว ไม่แบบต้องมาถ่ายรูปไรงี้ บริเวณโดยรอบก็มีร้านขายของที่ระลึก พวกเสื้อยืด ผ้าโสร่ง ราคารับได้  ดำเท่านี้แหละพี่น้อง  หลังจากลงไปเดินร้อน ๆ เราก็จะไปกันต่อที่ สุสานพระนางมัทซูรี ซึ่งเส้นทางไปค่อนข้างซอกแซก เปิดจีพีเอสแล้วก็ยังหลง มีทางเข้าหลายทาง ตั้งอยู่ในหมู่บ้าน พอเข้ามาก็เห็นป้ายร้านขายน้ำมันปลิงทะเลเยอะมาก สินค้ายอดฮิตของที่นี่ พวกเราก็กะจะซื้อกลับบ้านกัน น้องที่ไปด้วยกันบอกว่าอีน้ำมันปลิงทะเล เอาไว้ทาแผลสด แผลเปื่อย พุพอง สะเก็ด ได้หมดเลย ดีเว่อ  หลังจากวนกันอยู่นานก็มาถึง ราคาคนมาเลกับต่างชาติไม่เท่ากันนะจ้ะ ต่างกันมาก ๆ ต่างชาติ 24 ริงกิต คนท้องถิ่น 12 ถ้าจำไม่ผิด แต่น้องที่ไปด้วยกันพูดมาลายูได้ เลยให้น้องไปซื้อได้ราคาคนท้องถิ่น อิอิ  นี่คือหน้าตาตั๋ว ที่นี่เค้าจัดแบบเป็นพิพิธภัณฑ์ที่เป็นห้องต่าง ๆ ห้องแรกก็จะเล่าเรื่องของพระนางมัทซูหรีให้ดู ประกอบกับหุ่นแบบเท่าคนจริง ห้องมืด ๆ และกลิ่นอับ ๆ บวกกับไม่ค่อยมีคน และเรื่องราวที่สะเทือนใจโคตร ทำให้บรรยากาศมันข้นหนัก และออกจะเครียด ๆ หน่อย สงสารพระนางมัทซูหรีอ่ะ T^T   เป็นประมาณนี้ฮะห้องหุ่นโชว์ ไม่กล้าเข้าคนเดียว พูดกง ๆ   อันนี้เป็นภาพการแต่งกายของหญิงสาวลังกาวี สวยนะ ชอบเครื่องประดับ  ต่อมาจะเป็นบริเวณภายนอกที่มีสุสานอยู่ จะมีบ้านเป็นเรือนประมาณ 4 - 5 หลัง เราสามารถขึ้นไปชมได้ บางหลังจะมีจำลองชีวิตสมัยก่อน โดยมีแก๊งค์คุณป้านั่งเล่นแทบเลตอยู่ อ่าห์มันใช่ มีวงดนตรีสดกำลังเล่นเพลงพื้นเมืองด้วย แล้วก็ร้านขายของต่าง ๆ  นี่คือบ้านที่เค้าว่าเป็นบ้านของพระนางมัทซูหรี เป็นบ้านใต้ถุนสูงคล้ายบ้านทรงไทยภาคกลาง  ต่อมาเป็นสุสาน ซึ่งบรรยากาศโดยรอบมันซึม ๆ เศร้า ๆ เหงา ๆ ขนาดในรูปก็ยังให้ความรู้สึกนี้อ่ะ ตรงกลางสุสานที่เป็นสีขาว ๆ เหมือนจะเป็นถุงพลาสติกนะคะ ซึ่งตั้งใจคลุมรึปล่าวไม่รู้ แต่เพิ่มความรู้สึกบางอย่างบอกไม่ถูก  เรื่องของพระนางคิดว่าหลายคนน่าจะพอทราบ โดยย่อก็คือ เป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยที่สุดในลังกาวียุคนั้น คำบรรยายความงามของเธอเท่าที่จำได้ คือ ใบหน้าเป็นวงพระจันทร์หมดจด ริมฝีปากที่สวยและยิ้มหวานยิ่งกว่าหญิงใดในลังกาวี ผมขลับยาวเป็นเส้นไหม และเป็นผู้หญิงคนแรกที่เรียนเขียนอ่าน แต่ต้องจบชีวิตลงเพราะความสวยเด่นเป็นเหตุ นำมาซึ่งความริษยา และความไม่ไว้ใจของพระสวามี เห้ออออ ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยT^T เปลี่ยนอารมณ์กันหน่อยกับเจ้าหน้าที่เหมียวประจำพิพิธภัณฑ์   กลับเข้ามาในห้องจัดแสดง มีโซนที่ห้ามถ่ายรูป ซึ่งมีเครื่องมือเครื่องใช้ เสื้อผ้าของชาวลังกาวียุคก่อน รวมถึงอาวุธที่ใช้สังหารพระนางมัทซูรีด้วย (น่าจะจำลอง) เป็นกริซนะฮะ  แล้วก็มีหนังตะลุงฉายด้วย แค่เดินผ่าน ๆ ไม่ได้นั่งดู มันมืด ๆ ทืม ๆ อ่ะโซนแสดง แล้วก็มีละครเรื่องมัทซูหรีฉายใกล้ ๆ กัน เสียงบรรยายมันค่อนข้างวังเวงเลยแบบ ไม่ต้องนั่งดูก็ได้ม้างงงงง  นี่คือผังทายาทของพระนางมัทซูหรีจ้ะ ซึ่งทายาทรุ่นที่ 8 ก็คือเจ้าหญิง Wan Aishah ชาวภูเก็ต มีรูปเธอติดที่นี่เต็มเลย   ห้องนี่จัดแสดงเกี่ยวกับกาแลกซี่ ไม่แน่ใจว่าเกี่ยวไรกัน และแล้ว! เราก็ได้น้ำมันปลิงทะเลจากที่นี่  มันจะมีสองสี ซึ่งคนขายบอกว่า เหมือนกันแหละ เอ้า! เหมือนก็เหมือน โหลนึงราคาอยู่ที่ 10 ริงกิต จนตอนนี้ยังไม่ได้ลองใช้เลย โอเค! จบกันไปสำหรับสุสานพระนางมัทซูรี เราว่าเค้าทำค่อนข้างดีเลย แต่มันเก่าแล้วก็ต้องการการพัฒนาอ่ะเราว่า หมดแรง! กลับที่พักดีกว่าเด้อ พวกเราก็กลับกันไปพักผ่อน นอนเล่น ซักห้าโมงก็ออกมาหาไรกินกัน ซึ่ง เพื่อนก็ดูว่ามันมีตลาดนัด ไม่ไกลจากที่พัก ที่อ่านจาก Tripadvisor คือเป็นตลาดที่จะย้ายจุดไปเรื่อย ๆ กว่าจะหาเจอก็ตาลายพอสมควร คนเยอะทั้งคนท้องถิ่นและต่างชาติ บรรยากาศคล้าย ๆ ไทย มีขายทั้งผักสด แกงถุง ของกินเล่นอย่าง ไส้กรอก ลูกชิ้น มีภาพบรรยากาศบางส่วนให้ชมจ้า  อันนี้เป็นขนมปังหน้าตาแปลก ๆ คล้ายเบอเกอร์ มีเนื้อมีชีส ชิ้นเบิ้มมาก  แมวตลาดตัวใหญ่มาก  น้ำสีสดใสแบบเฮลบลูบอยมาก ไม่กล้ากิน ที่เห็นเหลือง ๆ นั่นคือน้ำข้าวโพด เราได้ข้าวกับไก่ทอดและไก่สะเต๊ะมา ไก่ทอดรสชาติเหมือนที่ไทย ส่วนสะเต๊ะ เฉยมาก ที่อินโดอร่อยกว่าเด้อ แล้วเราก็จะไปนั่งกินกับที่ Senang Beach เพื่อดูพระอาทิตย์ตกดินกัน ถ้าคุณเอารถเข้ามาที่ถนนเส้นนี้ ขับหาที่จอดข้างทางไปเรื่อย ๆ เพราะลานจอดเป็นของเอกชน ทั้งสองฝั่งเลย ชายหาดก็ถูกกว้านทำโรงแรม ร้านค้าหมดแล้ว เสียดายวิวมาก ๆ ถ้าจะลงหาด เราไม่เห็นทางลงสาธารณะนะ ต้องเดินลัด ๆ ไป นี่เดินลัดไซด์งานก่อสร้าง   ท้องฟ้าสวยมาก อมชมพูทอง แบบไม่ต้องการฟิลเตอร์เลย เสียดายคำว่า Langkawi มีต้นมะพร้าวมาบังซะงั้น หลังจากแดดร่มลมตก เราก็โต๋เต๋กันจนมาถึงร้าน Nest Rooftop ตอนแรกเลยที่คิดคือน่าจะขายแอล อย่างน้อยต้องคอกเทล เหล้าปั่น เพราะอยู่บน rooftrop (ภาษาไทยคือไร) และมีฝรั่งเพียบ และเปิดเพลงแบบร้านเหล้าอ่ะแก ปรากฏขึ้นไปมีแต่เครื่องดื่มเบา ๆ จ้า น้ำผลไม้ปั่น นมสด มิลค์เชค คือถ้ามาตอนพระอาทิตย์ยังไม่ตกดินน่าจะสวยมาก ๆ เพราะเห็นวิวของถนนทั้งเส้นและทะเล แต่....ขึ้นมาตอน 3ทุ่ม มืดสนิท ไม่เห็นอาไยเยย ที่ตั้งของร้านนี้อยู่ชั้นบนสุดของ Royal Agate Hotel นาจา   ยืมรูปจากเวปไซต์มานะฮะ แนะนำให้ขึ้นมาซัก 5 โมงเย็น เพราะถ้ามากลางคืน จะเป็นเหมือนพวกเราแบบเน้ 5555555  อาเคร นี่ก็หมดไปอีกวันละ พรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับไทยกัน ค่อยมาต่อเน้อ บอกเลยว่า งงมากในตอนกลับ55555     
 โดย: tuk-tuk@korat
  วันที่: 13 กันยายน 2560 เวลา:15:01:41 น.รบวนรีวิวน้ำมันปลิงทะเลด้วยนะคะถ้าใช้แล้ว ฮ่าๆๆ
 โดย: TINA (สมาชิกหมายเลข 4094150
) วันที่: 14 กันยายน 2560 เวลา:11:54:11 น. คุณ tuk-tuk@korat สวัสดีค่ะ
คุณ TINA รอแมวข่วนก่อนนะฮะ โดย: แมวอ้วนลายปลาสลิด
วันที่: 18 กันยายน 2560 เวลา:14:07:40 น.คุณ tuk-tuk@korat เป็นๆหายๆค่ะถ้ามีอะไรมาบิ้ลด์ อิอิ
โดย: แมวอ้วนลายปลาสลิด
วันที่: 29 กันยายน 2560 เวลา:12:37:01 น. |
แมวอ้วนลายปลาสลิด
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
