มันก็เป็นเช่นนี้แล...ไตรลักษณ์

ความคิดผู้ใหญ่: เป็นเด็กโชคดี ภาระไม่มี ไม่เครียด

ความคิดเด็ก : อะไรก็มาลงที่เด็ก อยากโตเป็นผู้ใหญ่จัง

ตอนอยู่ป.6 : เราโตแล้วนะ

ตอนอยู่ม.3: เราเป็นหนุ่มแล้ว พวกประถมความคิดยังเด็ก

ตอนอยู่มัธยมปลาย :เบื่อพวกเด็กม.ต้นจัง เกรียน ติ่งหู

ตอนเรียนมหาวิทยาลัย : เราเป็นอิสระแล้ว !! ไม่ต้องอยู่ในกฎ ระเบียบอะไรอีกต่อไปแล้ว โตจริงๆซะที

ตอนทำงาน : พวกเด็ก'มหาลัย ไม่รู้จักโต


เวลาเปลี่ยน อะไรๆก็เปลี่ยน

ที่ไม่เปลี่ยนก็มี

คือความเขลาของเราเอง

เราแก่ขึ้น

และแก่ขึ้นเรื่อยๆ

เราเคยเด็ก

เราเคยเด็กกว่านี้

แต่ทำไม?

ทำไมตอนนั้นเราจึงทะนงตัวว่า

ฉันโตแล้ว เป็นผู้ใหญ่แล้ว

ทั้งที่ตอนนั้นเรายังเด็ก.....

อย่างน้อย ก็เด็กกว่าตอนนี้

เมื่อเด็ก เราอยากเป็นผู้ใหญ่

พอเป็นผู้ใหญ่ เราอยากกลับไปเป็นเด็ก

เราไม่เข้าใจกระทั่งความสามัญธรรมดาของธรรมชาติ

ซึ่งมีกฏแน่นอนตายตัวเพียงข้อเดียวคือ การเปลี่ยนแปลง

ไม่สามารถทนอยู่ในรูปแบบเดิมได้

ในทางสมมติเราเรียกมันว่า อนิจจัง

ถึงกระนั้น เราก็ไม่ชอบความเปลี่ยนแปลง

เราอยากให้มันดำรงอยู่แบบนั้น เป็นเช่นนั้นไปตลอดกาล

เพราะมันเป็นสิ่งที่เราคุ้นชิน

เราจึงต้องทุกข์

เพราะสิ่งต่างๆล้วนต้องเปลี่ยน

แล้วอะไรคือความแน่นอน

สิ่งนั้นคือความไม่แน่นอน

กระทั่งเราเองยังไม่ใช่ตัวตนที่เที่ยงแท้ถาวร

เราเองยังเปลี่ยนแปลงแม้เพียงเสี้ยววินาที

เซลหนึ่งเซลถูกผลัด

จิตก็วิปริตผิดแปลก เฉกเช่นดังเปลวเทียน

เราจะหาตัวตนที่เที่ยงแท้ ถึงขั้นที่เรียกว่ามีตัวตนได้เช่นใด ?

ในเมื่อมันไม่แน่นอน มันเปลี่ยนแปลงอยู่ทุกช่วงของเวลาที่ผันผ่าน

นี่แหละคือ........อนัตตา

Create Date : 26 กรกฎาคม 2553		2 comments
Last Update : 26 กรกฎาคม 2553 2:50:29 น.
Counter : 853 Pageviews.
Share Tweet