ตัวเองดีแล้วหรือ...ทำได้หรือ...ถึงวิจารณ์ผลงานคนอื่น

         มีคำถามนี้ จากคนคนหนึ่งที่ถามไถ่เกี่ยวกับกระบวนการวิจารณ์วรรณกรรม ในฐานะความเป็นครูคงไม่อาจปฏิเสธที่จะตอบคำถามได้ แม้รู้ว่าคำถามเกิดจากอารมณ์มากกว่าการใฝ่รู้ (เพราะการถามเพราะต้องการรู้คำตอบถ้อยคำและน้ำเสียงจะถูกรจนาออกมาจากใจอันอ่อนน้อมและศรัทธา ในขณะที่การถามเพราะต้องการให้คนฟังรู้คำตอบถ้อยคำและน้ำเสียงจะถูกรจนาออกมาจากใจอันอึดอัดและเร่าร้อน และแน่นอนภาวะนั้นย่อมสร้างความร้อนได้ทั่วแม้จะอยู่ท่ามกลางหิมะก็ตาม)

          ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจก่อนว่า "วรรณกรรมวิจารณ์ และการวิจารณ์วรรณกรรมคืออะไร"

          วรรณกรรมวิจารณ์ คือลักษณะนามที่หมายถึงผลงานที่ผู้เขียนสร้างขึ้นเพื่อแสดงออกถึงสิ่งที่รับรู้และสัมผัสได้จากวรรณกรรมหนึ่ง ๆ

          การวิจารณ์วรรณกรรม คือกริยาที่หมายถึงการแสดงความคิดเห็นต่อวรรณกรรมเรื่องหนึ่ง ๆ ที่รับรู้และสัมผัสได้จากกระบวนการอ่านวรรณกรรมอย่างพินิจพิเคราะห์ และแสดงออกโดยอาศัยแนวคิดทฤษฎีที่เห็นควร

          ดังนั้น การวิจารณ์วรรณกรรม จึงไม่ได้หมายถึงการประเมินค่า ว่าดี หรือ ไม่ดี แต่หมายถึงการนำทฤษฎีมาอธิบายวรรณกรรมให้ผู้อ่านหรือผู้เขียนได้เข้าใจในผลงานเขียนหรือวรรณกรรมนั้นมากยิ่งขึ้น

           เมื่อมาถึงตรงนี้ จึงตอบคำถามของท่านได้ว่า "การวิจารณ์วรรณกรรม และนักวิจารณ์วรรณกรรม ไม่ใช่นักติ นักจับผิด และนักตัดสิน แต่เป็น นักสร้างสรรค์ นักศึกษา นักนำเสนอ และที่สำคัญคือ นักบุญ ที่นำสิ่งที่ตนเองค้นพบจากวรรณกรรมนั้นมาบอกเล่าเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับผู้อ่านหรือผู้เขียนวรรณกรรม เพราะท้ายแล้วกระบวนการวิจารณ์วรรณกรรมย่อมสร้างประโยชน์มากกว่าโทษ ไม่ว่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านวรรณกรรมที่จะได้เข้าใจวรรณกรรมหรือมีมุมมองใหม่ ๆ จากวรรณกรรม ประโยชน์ต่อนักวิจารณ์ด้วยกันที่่จะได้แลกเปล่ียนแนวคิดซึ่งกันและกัน ประโยชน์ต่อนักเขียนในอันจะได้เรียนรู้และรับรู้ว่าผู้อ่านคิดเห็นและตีความวรรณกรรมเราไปในทางใด และที่สำคัญที่สุด คือประโยชน์ต่อวงการวรรณกรรม เพราะหากไม่มีนักวิจารณ์วรรณกรรมชิ้นนั้นอาจเป็นวรรณกรรมชิ้นสุดท้ายในวงการวรรณกรรมก็ได้

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 9 พฤษภาคม 2562 12:57:16 น.		6 comments
Counter : 9696 Pageviews.
Share Tweet