..โลกนี้สวยงาม เมื่อเราเดินช้าลง.... ภาพถ่ายเป็นสื่อกลางของความรู้สึก ...สวยไม่สวยไม่รู้ รู้แต่ มีคุณค่า มากมาย....รักธรรมชาติ ขุนเขา...เดินเท้าย้ำไป ....ท่องทะเลหมอก ..ส่องนกดูไม้ ให้บานฉ่ำ...... ไปกับ.......เรานะ ดาหลา & ปะการัง.... http://daalaamita.multiply.com/
Group Blog
 
 
มกราคม 2549
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
16 มกราคม 2549
 
All Blogs
 
ซาละเปา ก๊อก 3


เมื่อวานเย็น กลับบ้านค่อนข้างเร็ว
เพระรู้สึก เนือยๆๆและเหนื่อย
ที่สำคัญ คิดถึงลูก แหละ .....
คิดถึงธรรมดา ก้อ เป็นอยู่แล้ว
แต่ วันนี้ แฝง ความห่วง เพราะเจ้าตัวเล็ก ของฉัน
โทรมาบอกว่า เจ๊บเท้าค่า เท้าน้องโดน โต๊ะ มันไม่หลบน้อง เลยค่า แม่

แทนที่จะโทษตัวเองนะ โทษ โต๊ะ ซะอีก

ไม่อยาก บรรยาย ความเจ๊บของลุก

หากเจ๊บแทนได้อยากรับเอา มา
นึกภาพ ลูก เดินไม่ได้เพระเจ๊บเท้า.....ไม่อยากจะคิด


ขับรถค่อนข้างเร็ว เพราะใจจดจ่อ กับลูก
ฉันไม่รู้หรอกว่าหัวใจหรือ อะไร มันโยงใย
ชีวิตฉันกับลุก .........ฉันจะมีความรู้สึก พิเศษ ๆ เสมอ
ก่อนที่จะเกิด เรื่อง อะไรสักอย่าง
ครั้งนี้ก้อ เช่นกัน ฉันรู้สึก เหงา หงุดฟงิด ไร้สาเหตุอีกแล้ว

และ ก็ นะ เจ้าตัวเล็ก ของฉัน เจีบ
ถึงบ้าน รีบ ไปดู เจ้าตัวเล้ด้วยความห่วง

แต่ก็นะ ถึงบางอ้อ ว่า เจ๊บแต่ไม่มากนักที่เหลือ ลุกอ้อนเต็มๆ ๆ

แม่จ๋า น้องจ๋าเจ๊บเท้า วันนี้เดินขึ้นชั้นบนไม่ได้
แม่จ๋าแม่........เป็นช้างให้หนุหน่อยน้า .....

คิค .......ขำก้ขำนะ ลุกรักของฉัน
แต่บอกว่าขขอเวลาอาบน้ำแปร๊บเดี๋ยวมารับ
แล้วความรู้สึก หนึ่งของฉัน ก้ ถามตัวเอง

แล้วลุกฉันอีก คนล่ะ ไปไหน หานไปไหน
ฉัน วิ่ง ๆ ๆ ๆ ขึ้นชั้นบน เพราะฉัน จะมองชั้นบน ทุกครั้ง
เมื่อถึงบ้าน หากไฟ เปิด แปลว่า ลุกๆๆยัง ไม่นอน


แต่วันนี้ ไฟ ปิด .........เกิดอะไรขึ้น
พอถึงห้อง เปิดไฟ ......

รีบ อีกครั้ง เจ้าขาหมูนอนห่มผ้า รีบ จับตัว ดู ตัวร้อนจี๋
เอ้า เอ้า เอา อีกแล้ว ขาหมู อ้วนๆๆ ไม่จาบาย
แล้วฉันจะทำไงดี ....จะจัดการคนไหนก่อนละนี่

เอาเจ้าขากหมุก่อนดีก่า เพราะ ตัวเหมือนยักษ์น้อย
เช็ดตัว ให้ ขาหมู ....ลงมาต้มโจ๊ก ให้กิน แล้วกินยา
จัดการขาหมุ
จนเสร็จภาระกิจแล้วก้ไป เป็นช้าง ให้ แม่นางจ๊ะจ๋า เค้านั่ง
ก่อน จัด ให้นอนแล้ว ก้อ

ค่อยไป จัดการภาระกิจของตัวเอง

มีความสุขนะ ทุกครั้งที่ได้ ทำไรๆๆ ให้ลุก แม้ยาม ป่วยไข้
เจ๊บปวด ทุกครั้งที่เห็นลุก ปากแดง หนาว สั่น เพ้อ เพราะพิษไข้

ไม่อยากให้ลุกเป็นอะไรเลย แม้แต่ปลายก้อย

ไม่มี ใครรู้หรอก ว่ารักลุก มากแค่ไหน

รัก ห่วง อาทร สารพัด ......


แม่บอกลุก ทุกๆๆ วัน ว่า แม่ รักลุก มากที่สุด

นั่งคิด ไป เรื่อยๆๆ เรื่องราว เหล่านี้ ผ่านมานาน

แต่

เหมือนเพิ่งเกิด ขึ้น เมื่อวานจริงๆ ๆ

ฉันไม่ต้องการอะไรตอบแทนจากลูก หรอก

ขอเพียงรอยยิ้ม อ้อมกอดน้อยๆๆ อยู่กับฉันตลอดไป...ก้อพอ

ดาหลา & ปะการัง

แต่งเมื่อ 02 ต.ค. 47 - 13:34



Create Date : 16 มกราคม 2549
Last Update : 16 มกราคม 2549 21:04:23 น. 0 comments
Counter : 216 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ปะการังหอม
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ชีวิต...เดินได้ ด้วยหัวใจ
หัวใจอยู่ที่ ธรรมชาติ ภาพถ่ายและ กลอน
bg sss
Friends' blogs
[Add ปะการังหอม's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.