ทุกคนรู้แต่แกล้ง..ไม่รู้..
เพียงแค่ลองตรองดู..เท่านั้น..
ความจริงช่างเชิดชู..สูงเด่น..
ขออย่าปิดบังกั้น..แต่แกล้ง..ไม่รู้
|
||||||||||||||
"ดั่ง...ดาว"  หลากแสงสีถี่วาบส่องฉาบหน้า จังหวะเร้าตรึงตรามายาเผย ใจเต้นตึกอึกทึกคึกคักเลย นัยน์ตาตื่นกว่าเคย...ชอบเชยชม ท่วงทำนองดนตรีที่ถาโถม รัวเบสกลองรุกโรมโหมผสม ทั้งหญิงชายส่ายรับกลับกลืนกลม หายขื่นขม...ชมชื่นระรื่นตน บ้างปลดเปลื้องอารมณ์เพื่อสมสุข หลายคนปล่อยลอยทุกข์สนุกล้น บ้างจ่อจ้องมองหาไขว่คว้ายล หวังร่ายมนต์แนบชิดสนิทคืน ร้อยเรื่องราวพราวพร่าง...คนกลางค่ำ พันหมื่นคำตอกย้ำระกำฝืน แสนเรื่องเล่าเคล้าห่วง...เพื่อหน่วงยืน หวังร่างฟื้นคืนกลับก่อนลับวัน  ทุกค่ำคืนท่องไว้...............................บ่นมนต์ หวังก่อปลอดภัยดล.........................แก่เจ้า กลับคืนพ่อแม่ยล.............................เดิมเด่น เป็นห่วงทุกค่ำเช้า............................สู่เหย้า คืนเรือน สวดมหามนตราพญาคุ้ม เชิญเทวากลุ้มรุมชุมนุมขวัญ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ฤทธาปรึกษากัน ช่วยคุ้มครองลูกฉัน...ให้พ้นภัย  ทุกสายตาต่างจ้อง............................มองเธอ สง่าสวยเลิศเลอ................................แจ่มจ้า หวังเจอเพื่อเสนอ............................สุขเพิ่ม ปลดปล่อยหรือทายท้า....................อย่ากล้า เกินงาม เธอยักย้ายส่ายโยกสะโพกไหว ดุจลมแรงแกว่งไกว ใคร่พิสมัย ทุกท่วงท่าทำนองสอดคล้องนัย เกินวิสัย...สนุกปลุกคะนอง ใช่ว่าเด่นเป็นเช่นพญาหงส์ เห็นแต่ค่าต่ำลง...หยิ่งผยอง หลากนิยามชายผู้หมายสู่จอง เกี่ยวแขนน้องครองชื่น...ค่ำคืนเดียว  ระฆังดังลั่นแล้ว...............................คลายรื่น หมายส่งเวลาคืน..............................อย่าช้า กลับเถิดอย่าจำฝืน...........................ทนอยู่ นวลนุ่มดาวพราวฟ้า.......................คู่หล้า เคียงควร หมดเวลาราตรีนาทีครบ พึงสยบช่วงกาลเพียงผ่านเสี้ยว ปฏิเสธเภทภัย...หทัยเดียว กำหนดเกลียวเหนี่ยวรัด...แล้วมัดตน ระลึกให้ใจนี้อย่าหวั่นไหว กำหนดไว้...ตัวเราที่เขาสน หวังสนุกสุขผ่าน...กาลเวียนวน ค่าของคน...ค้นหาศึกษาใจ "ไม่มีใครในหล้าใต้ฟ้านี้ จะหวังดีมอบรักพิสุทธิ์ให้ เท่ากับพ่อแม่ลูกผูกสายใย คือผู้ให้กำเนิดประเสริฐเอย" ระยิบระยับวับวาวพราวท้องฟ้า ทรงคุณค่า ดาวเดือนเคลื่อนเฉลย ทอแสงส่องผ่องผุด...ดุจเช่นเคย อย่าละเลย...ค่านวล ควรค่าใคร
ตรองตรึกสำนึกรู้.................ค่าควร
ใดเหมาะสมสงวน...............จิตตั้ง ระเริงปล่อยใจรวน...............ตามยั่ว ยวนนา พบทุกข์ด้วยมิยั้ง................ยากแท้แก้คืน ........................................................ ตามมาค่ะ ขอโทษนะ ที่เห็นช้าไป จากเตาะแตะ เดี๋ยวนี้ก้าวไกล แล้วนะ น้อง  โดย: nana_tjj
 วันที่: 9 มิถุนายน 2556 เวลา:9:50:09 น.วันนี้ พี่ดุหยง ว่ายน้ำมาเที่ยวขอบคุณครับพี่ ดีใจจริงๆ ยินดีต้อนรับเสมอครับ
มุมมองและวิถีการถ่ายทอดของพี่เยี่ยมยอดเสมอครับ  โดย: ทุกคนรู้แต่แกล้งไม่รู้มากกว่า
วันที่: 9 มิถุนายน 2556 เวลา:19:04:20 น.พี่นาครับ
ผมยังเตาะแตะอยู่พี่ ไม่ไปไหนสักที สงสัยน้ำหนักเกิน โดย: ทุกคนรู้แต่แกล้งไม่รู้มากกว่า
วันที่: 9 มิถุนายน 2556 เวลา:19:06:02 น.สวัสดีค่ะ
โดย: ,uok IP: 61.90.90.236 วันที่: 20 มิถุนายน 2556 เวลา:21:19:42 น.
ขอเข้ามาอ่าด้วยคนค่ะ
โดย: ,uok IP: 61.90.90.236 วันที่: 20 มิถุนายน 2556 เวลา:21:21:20 น.
สวัสดีคร้า คุณมีนา
ขอโทษทีครับเข้ามาทักทายช้าไปนาน......อิอิ   โดย: ทุกคนรู้แต่แกล้งไม่รู้มากกว่า
วันที่: 8 กรกฎาคม 2556 เวลา:8:35:39 น. |
ทุกคนรู้แต่แกล้งไม่รู้มากกว่า
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?] "ภาพเหมือน เตือนใจ ไมตรีมิตร ให้ฉุกคิด ช่วงหนึ่ง พึงสังหรณ์ อนาคต สดใสไหม ไม่แน่นอน อีกอดีต ไม่อาจย้อน ให้คืนเยือน ให้ภาพเหมือน เตือนตน อย่าหม่นมิตร ให้ใกล้ชิด ด้วยใจ แม้ไกลเถื่อน ให้สุขได้สุขคืน พาชื่นเรือน อย่าแชเชือน เตือนมิตร สะกิดใจ ให้แกล้งไว้ ใช่ว่า ข้าฉลาด ให้แกล้งไว้ ไม่สามารถ เช่นใครไหน ให้แกล้งไว้ แม้ใครย่ำ จนช้ำไป รอวันลุกขึ้นใหม่ อย่างใจเย็น ปิดบันทึก ภาพเหมือน ของนายแกล้ง ดอกไม้แดง ห้องมาด ชาดมันเด่น สิบคนเยาะ ร้อยคนเย้ย อาจเคยเป็น บัดนี้เห็น ค่าควร ล้วนอยากครอง. กล่องไม้..."
Group Blog All Blog Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
เห็นแต่ค่าต่ำลง...หยิ่งผยอง
หลากนิยามชายผู้หมายสู่จอง
เกี่ยวแขนน้องครองชื่น...ค่ำคืนเดียว......"
ฝีมือ ๆ ชอบครับ มีบล็อคแล้วไม่บอกกันบ้างเลยนะ