|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ยังไงก็คนบ้านเดียวกัน
ฉันดูปฏิทิน...วันนี้วันที่ ๑๕ แล้ว
น้องคะ...มาจ่ายค่าห้องได้แล้วค่ะ เลยมาหลายวันแล้วนะ ฉันโทรไปทวงค่าเช่าจากเจ้าของห้อง ๔๐๖ เพราะเห็นว่าคงรอให้เธอมาจ่ายเองไม่ได้แล้ว
เอ่อ...พี่คะ ค่าเช่าเดือนนี้หนูขอเลื่อนไปจ่ายพร้อมของเดือนหน้าได้หรือเปล่าคะ? หนูขอเถอะค่ะ พี่คิดค่าปรับได้เต็มที่เลย เจ้าของห้องอ้อนวอน
พี่ให้ไม่ได้หรอก ตอนนี้ค่าปรับก็ถึง ๕๐๐.- แล้วนะ มาจ่ายเถอะค่ะ พี่จะได้ปิดบัญชีซักที
งั้นหนูขอจ่ายเฉพาะค่าเช่ากับค่าปรับก่อนนะคะ ส่วนค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ เดี๋ยวหนูจ่ายตอนสิ้นเดือนนะคะ เพื่อนที่อยู่ด้วยกันเค้ามีปัญหาเรื่องเงินจริงๆ ค่ะ เธอต่อรอง
ฉันจำได้...เพื่อนร่วมห้องของเธอมีลักษณะคล้าย ทอมบอย บ่อยครั้งที่เธอออกจากหอไปตอนใกล้เที่ยงคืนแล้วกลับมาตอนประตูหอเปิด ไปเล่นเกมมาฮะ เธอเคยบอกฉันในวันหนึ่ง
พี่ให้นานขนาดนั้นไม่ได้หรอก ฉันพยายามใจแข็งพร้อมหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองว่า เธอควรจะเจียดเงินจากค่าเล่นเกมมาจ่ายค่าเช่าบ้าง
สุดท้ายเราตกลงกันได้ที่วันที่ ๒๐ หากพ้นไปจากนี้เธอยอมให้ฉันตัดน้ำตัดไฟห้องเธอได้
เที่ยงคืนวันที่ ๑๙ ขณะที่ฉันกำลังปิดประตูรั้ว เด็กสาวร่วมห้อง ๔๐๖ กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาที่ประตู ด้วยท่าทางและการแต่งกายที่ทะมัดทะแมงเหมือนเช่นเคย เธอมาพร้อมเด็กสาวอีก ๒ คนที่ฉันไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน เด็กสองคนนั้นใส่กางเกงขาสั้นกุด เสื้อสายเดี่ยวพอดีตัว สะพายกระเป๋าใบย่อม ใส่เครื่องประดับเต็มตัว ทำผมตามสมัยนิยมและแต่งหน้าค่อนข้างจัด
เดี๋ยวพี่ อย่าเพิ่งปิดประตู จะไปข้างนอกหน่อย
ดึกแล้วนะ หอปิดแล้วด้วย พรุ่งนี้ค่อยไปไม่ดีกว่าเหรอ?
จะไปหาญาติที่รังสิตฮะ พี่ไม่ต้องรอ กลับพรุ่งนี้เลย จะไปเอาเงินมาจ่ายค่าห้องให้พี่ไง
ฉันมองพวกเธออีกครั้ง คงออกไปเที่ยวกัน ฉันคิด และอดข้องใจไม่ได้ว่า ทำไมถึงไม่จ่ายค่าเช่าห้องซักที
เอ้า...ตามใจน้อง ฉันอ่อนใจที่จะห้ามหรือถามเหตุผล
ตอนเช้าวันรุ่งขึ้น เจ้าของห้อง ๔๐๖ มาจ่ายค่าเช่าครบตามจำนวนที่เรียกเก็บ ฉันขอให้เธอนั่งลงเพื่อพูดคุยกัน
ทำไมน้องจ่ายค่าเช่าช้าขนาดนี้ล่ะ? มีปัญหาอะไรเหรอ? เล่าได้หรือเปล่า? ฉันถาม
หนูน่ะไม่มีอะไรหรอก แต่เพื่อนหนูน่ะสิ เงินขาดมือเรื่อย แล้วพอแม่หนูรู้ว่าหนูมีเพื่อนอยู่ด้วยก็เลยส่งค่าเช่าให้หนูครึ่งเดียว เธอตอบแล้วเสริมขึ้นว่า พี่รู้เปล่า? ทุกคืนนะหนูต้องรอให้เพื่อนหนูหลับก่อน หรือไม่ก็ไปเล่นเกมที่ร้าน หนูถึงจะนอนได้บ้าง
ทำไมล่ะ?
หนูกลัวมันขโมยเงินหนู
โอ๊ย...ระแวงกันขนาดนี้ แล้วเค้าทำให้น้องเดือดร้อนขนาดนี้ ทำไมยังให้เค้าอยู่ด้วยล่ะ?
ก็เราเป็นคนบ้านเดียวกันนี่คะ แล้วพอหนูเอาจริง เค้าก็หาเงินมาจ่ายให้จนได้แหละ
น้องพอจะรู้มั้ยว่า เพื่อนน้องเค้าไปหาเงินมาจากไหน? ฉันเก็บความสงสัยตั้งแต่เมื่อคืนมาถาม
ก็เมื่อคืนเค้าบอกพี่ว่าไงล่ะ? เธอย้อนถาม
เห็นว่าจะไปขอเงินจากญาติที่รังสิต
พี่เห็นเด็ก ๒ คนที่ไปด้วยกับมันหรือเปล่า?
เห็น
แล้วพี่เชื่อมันเหรอ? ว่ามันจะไปหาญาติมันจริงๆ
... ฉันเงียบเพราะงง
แหม...พี่ ก็รู้ๆ กันอยู่แล้วยังจะให้หนูเล่าอีก เจ้าของห้อง ๔๐๖ พูดยิ้มๆ แล้วขอตัวไปเรียน
ฉันเกือบเอ่ยปากถามขอความกระจ่างในสิ่งที่ ก็รู้ๆ กันอยู่ แต่อีกใจหนึ่งก็บอกให้ฉันเลิกคิด เลิกสงสัย ปล่อยให้เรื่องบางเรื่องเป็นไปตามวิถีของมัน...น่าจะดีกว่า
* * * * * * * * *
| Create Date : 04 เมษายน 2550 |
| Last Update : 4 เมษายน 2550 14:11:23 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 196 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Fleur Bleue (Fleur Bleue  ) วันที่: 4 เมษายน 2550 เวลา:14:30:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ขอให้ฉันได้มีส่วนร่วมสักนิด...
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เหงาๆ นั่งเฝ้าหอ ว่างๆ ไม่รู้จะทำอะไรเลยนั่งเขียนอะไรๆ ไปเรื่อยเปื่อย กันนั่งหลับ กลัวใครมาเห็นเข้ามันไม่งาม โปรดอย่าถามว่าเรื่องจริงหรือเปล่า? มันจะเสียอรรถรสในการอ่าน เอาเป็นว่า...อ่านเอาเพลินๆ ก็แล้วกัน
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ทำไมเลือกวิธีหาเงินแบบนี้กันน๊า