BlogGang.com : : ขอให้ฉันได้มีส่วนร่วมสักนิด... : ปฐมบท

ปฐมบท

วันนี้ก็เป็นเหมือนวันก่อนๆ ที่แล้วมา ยิ่งใกล้วันเปิดเทอม เด็กนักศึกษาที่จองห้องพักไว้ก็ทยอยกันขนของขึ้นห้อง ที่ขนของเสร็จแล้วก็ออกไปหาซื้อของใช้เพิ่มเติม ภาพที่เห็นจนชินคือภาพการล่ำลากันระหว่างพ่อแม่และลูกสาวที่เพิ่งจะจากบ้านเป็นครั้งแรก

“ตั้งใจเรียนนะลูก วันหยุดกลับบ้านบ้างนะ”

“อยากกินอะไรก็ซื้อเอานะ เงินหมดก็ไปกดเอา”

“เสื้อผ้าก็ส่งซักเอานะ จะได้มีเวลาอ่านหนังสือ”

“ขาดเหลืออะไร โทรบอกพ่อได้นะ มีมือถือกะเค้าแล้วนี่” ฯลฯ

* * * * * * * * *

“๓ ปีแล้วสินะ” ฉันรำพึงกับตัวเอง ภาพและบทสนทนาตรงหน้าพาให้ความคิดคำนึงของฉันย้อนกลับไปเมื่อวันแรกที่ประกาศกับครอบครัวว่า จะลาออกจากงานประจำและจะเลี้ยงตัวเองด้วยการเปิดหอพักสตรีแห่งนี้

“แกมันบ้าไปแล้ว! สมัยนี้ใครเค้าอยู่หอหญิงกัน”

“แต่พ่อคะ...แถวนั้นยังไม่มีหอหญิงล้วนเลยนะคะ อาจจะมีคนที่ชอบอยู่หอหญิงบ้างก็ได้”

“แกรู้จักคนที่อยากอยู่หอหญิงซักกี่คนกันเชียว ที่แถวๆ นั้นไม่มีหอหญิง ก็เพราะไม่มีใครเค้ามาเช่าน่ะสิ”

“ไม่รู้หละ หนูจะเปิดหอหญิง มันต้องมีเด็กดีที่อยากอยู่หอหญิงมั่งแหละ อีกอย่างนึงหนูไม่อยากมีส่วนส่งเสริมให้เด็กๆ ชิงสุกก่อนห่ามน่ะพ่อ เด็กบางคนตอนแรกๆ ก็ปกติดี เห็นเพื่อนข้างห้องมีแฟนก็อยากมีมั่ง อย่างน้อยหอหญิงของหนูก็ช่วยลดบรรยากาศแบบนั้นด้วยไง”

“เออ...ตามใจแกเหอะ หอหญิงหลังมหาลัย เชอะ! ตอนทำป้ายชื่อหอพักสตรีอะไรของแกน่ะ แกสั่งทำป้ายชื่อ อพาร์ทเม้นท์ให้พ่อไว้ด้วยเลย เอาชื่อเดียวกันไม่ต้องคิดใหม่ วันไหนหอหญิงของแกถูกแบงค์ยึด พ่อจะไปไถ่คืนให้ พ่อจะเก็บไว้ติดแทน”

“พ่อคอยดูไปเถอะ หอหญิงของหนูจะไม่ถูกแบงค์ยึด หอหญิงของหนูจะมีคนอยู่ มันก็มีบ้างแหละที่เด็กผู้หญิงจะไปอยู่กับแฟน แต่คงไม่ทุกคนหรอก คงต้องมีบางพวกที่ตั้งใจมาเรียนมั่งแหละ”

“เออ...เอาก็เอา ถ้าคิดดีแล้ว จะทำอะไรก็ทำ พ่อไม่พูดด้วยแล้ว”

* * * * * * * * *

คืนก่อนหอพักสตรีเปิดกิจการ ฉันสวดมนต์ไหว้พระ ฉันขอพรพระอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ฉันขอให้กิจการหอพักสตรีของฉันไปได้ด้วยดี ฉันรู้ว่ามันเสี่ยง แต่ฉันก็ไม่ขอให้มีกำไรมากมายมหาศาล แค่ให้พอมีรายได้สำหรับส่งค่างวด จ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเงินเดือนแม่บ้าน และค่ากินค่าอยู่ของฉันก็พอแล้ว

* * * * * * * * *

คุณเชื่อไหมล่ะว่า หอพักสตรีของฉัน “เต็ม” ทุกห้อง แต่กว่าจะได้ขนาดนี้ ฉันต้องเดินขึ้นลงอาคาร ๕ ชั้นไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ขามันปวดร้าวไปหมด แต่ก็ยังชื่นใจว่า ความเชื่อของฉันเป็นจริงและความศรัทธาของฉันเป็นสิ่งที่สัมผัสได้

* * * * * * * * *

ฉันแต่งตั้งให้ตัวเองเป็นผู้จัดการหอพัก พนักงานพิมพ์ดีด พนักงานขายของ และผู้ดูแลทั่วไป

ฉันจัดให้ห้องริมสุดติดบันไดชั้น ๑ เป็นที่ทำการหอพัก ซึ่งเป็นทั้งที่ทำงานเอกสาร ที่รับแลกเหรียญ ร้านขายผงซักฟอกและน้ำยาปรับผ้านุ่ม และที่สำหรับบุคคลภายนอกนั่งรอพบผู้เช่า

ฉันจึงมีโอกาสได้เห็นเหตุการณ์หลายอย่างซึ่งฉันยังจำได้จนทุกวันนี้...

Create Date : 04 เมษายน 2550

Last Update : 4 เมษายน 2550 14:25:36 น.

0 comments

Counter : 535 Pageviews.