|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
ร้านหรู ๆ กะราคาและปริมาณ
ไม่กี่วันก่อนได้มีโอกาสไปกินร้านอาหารที่ไม่เคยคิดที่อยากจะเข้าไปเลย แต่ก็เห็นเปิดมาก็หลายปีอยู่สองร้าน
ร้านแรกคือร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อ Yayoi เพื่อนมันอยากกินอาหารญี่ปุ่น เห็นราคาประหยัด ประมาณร้อยเศษ ๆ (ไม่รู้ประหยัดตรงไหน) ก็เข้าไป ผมสั่งข้าวหน้าหมูทอด ตอนอาหารลง ขอบอกว่ารูปลักษณ์ประทับใจ ดูดีมีชาติตระกูล ก็ยังคิด อืมม น่าทานมาก ในราคาแค่นี้
แต่พอคีบหมูที่หั่นมาดู แล้วเอาเข้าปากเท่านั้นแหละ ความคิดหายไปหมด เพราะอะไรหรือ หมูทอดที่เคยกินในร้านอื่น ๆ (รวมถึงสกายลาร์ก) ยังดูดีมีสภาพป็นเนื้อหมู แต่ของ Yayoi ไม่ใช่ มันกลายเป็นเศษ ๆ หมู (คล้ายหมูสับ) ที่เอามารวมกันทอดออกมาเป็นแผ่น 1 ชิ้น กัดเข้าไปพบแต่แป้งและเศษหมู (วิญญาณหมู) สรุป ตูสั่งข้าวหน้าแป้งชุบเกล็ดขนมปังทอดมากินแหง ๆ
เห็นแล้วเซ็ง ครั้งแรกและครั้งเดียว คงไม่เข้าเป็นครั้งที่สอง
ที่ต่อมา ร้านอาหาร S&P ที่เข้าไป เพราะร้านประจำคนแน่นมาก เพื่อน ๆ ก็เลย S&P ก็ได้ เข้าไป ก็ดูเมนู ไม่ต่ำกว่า 75 บาท ดูในเมนูก็ดูดี น่าทาน ปริมาณน่าจะสมราคา กระผมสั่งไปคือ "ข้าวซอยไก่" ราคา 85 บาท
พอมาเท่านั้นแหละ โหหห ชามนี่ใหญ่เหมือนในรูป แต่โทษที น้ำซุปใส่มา 1/3 ของชาม มีเส้นหมีกรอบ กับหมี่เหลือง (สองแบบ) น่องไก่หนึ่งชิ้น ผักไม่มี
เครื่องเคียงมี ผักกาดดอง หอมแดงสด แล้วก็น้ำจิ้มแบบพริกอะไรซักอย่าง
รสชาติอยู่ระดับจืดถึงกลาง แต่เห็นแล้ว เพื่อนตูซื้อที่อื่นมาให้กิน ยังดูดีทั้งหน้าตาและปริมาณ ส่วนราคาถูกกว่านี่ครึ่งนึง
ส่วนเพื่อน ๆ ที่สั่งไป ขอบอกว่าไม่อิ่มกัน เพื่อนอีกคนสั่งก๋วยเตี๊ยวราดหน้าไก่ พอเสิร์ฟลงเท่านั้นแหละ หน้าตาอึ้ง ๆ พนักงานเดินจากไปก็มีคำพูดลอยมาว่า "แค่นี้เองเหรอ" (ในราคา 75 บาท) เส้นนี่ปริมาณน้อยนิด ผักคะน้าถึง 6 ก้านเปล่าไม่รู้ แต่เนื้อไก่นี่นับชิ้นได้ ฟู้ดคอร์ทใกล้ ๆ กัน 35 บาท น่าจะได้มากกว่านี้ด้วยซ้ำ แถมรสชาติเพื่อนบอกว่าไม่ผ่าน (คงจืดแหละ) อาหารแต่ละอย่างมา เห็นต้องเติมเครื่องปรุงกันทุกคนที่สั่ง ปล. เจอ Service Charge อีก 10% สำหรับ S&P
นี่แหละ กินบรรยากาศ อิ่มมะ งวดหน้าชวนเข้าก็คงขยาดกับร้านพวกนี้แล้วหละ ราคานี่แพงเว่อร์ แต่ปริมาณกะความอร่อยคนละเรื่อง
ระหว่างกิน มีคำหยอกล้อกันแรงนิด ๆ (หลังจากเห็นราดหน้าไก่ของเพื่อนเสิร์ฟ) ประโยคนั้นคือ "ไม่ใช่แค่มีตังก์ถึงจะกินได้นะ แต่ต้องโง่ด้วย"
ไอ้เราฟังก็ เออ พวกแกลากเข้ามา เสนอกันเข้ามา ก็คงอย่างที่พวกแกพูดเองนั่นแหละ
Create Date : 25 พฤษภาคม 2551 |
|
2 comments |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2551 0:27:32 น. |
Counter : 940 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: job IP: 124.120.23.181 22 กันยายน 2551 12:05:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เห็นทีไร พุ่งเข้าใส่ทุกที
ซึ่งบางครั้งก็เซ็งไปเลยเหมือนกัน
แพง ไม่หร่อย
กินบรรยากาศเข้าไป มันก็ไม่อิ่มอ่ะโน๊ะ
เอิ๊ก เอิ๊ก