ท้องฟ้าแจ่มใส ในวันที่ความหนาวยังแผ่ปกคลุมไปทั่วภาคเหนือหนาว....หนาวมากจริงๆ ทำให้แสงแดดทุกๆ เช้ามีความหมายเสมอและก็นึกถึงกาแฟร้อนๆ.....สักถ้วย.....+#@%&พอแล้ว...ถึงตรงนี้ควรหยุดเรื่องกาแฟไว้แค่บล็อกที่แล้วเพราะรู้ว่าโดนดอง และเสียงเตือนให้เอากาแฟออกไปเสียทีจนต้องรีบตั้งใจเขียนบล็อกให้เสร็จ จริงๆแล้วก็เขียนไม่นานหรอกครับแต่อุปสรรคมันอยู่ที่อุปกรณ์ในการเขียนต่างหาก ในที่นี้ประกอบไปด้วย1. ใจ ผมให้ 50% เพราะทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้เพราะใจหรือจะเรียกว่า อารมณ์ติสส์ ประมาณนั้น2. เนื้อเรื่อง 25% บางทีใจอยากเขียนแต่ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไร ก็ทำให้เกิดการดองบล็อกเช่นกัน3. Internet 25% อันนี้คือปัญหาของผมตอนนี้เลยครับ ดับๆ ติดๆ หลุดๆ ทำให้เซ็งอารมณ์กันไปเลยบล็อกนี้ก็เลยเป็นเรื่องของ "ใจ" ผมถือว่าบล็อกนี้เกิดได้ด้วย "ใจ" หล่ะครับ"เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม ฉันเก็บเอาไว้ให้เธอ"คือกำลังใจและเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนครับที่นี่คือกำลังใจของผมครับ เรียกว่า "บ้าน" ครอบครัวคือที่ 1 เสมอครับดินแดนภูกามยาวหรือลูกน้ำกว๊าน จังหวัดผะยาวววววคับโผมมมมถ้าหากคุณกำลังเจอกับปัญหาอุปสรรคใดๆ แล้วหลงเข้ามาหวังว่าบ้านหลังนี้จะเป็นที่พักใจให้ได้นะครับ...ก้าวต่อไป ยังมีพรุ่งนี้เสมอเมื่อเจอกับปัญหา ผมเชื่อเสมอว่า "ทุกปัญหาย่อมมีทางออก"ขึ้นอยู่กับว่าเราจะหามันเจอหรือเปล่า หากเพียงลองเปิดใจให้กว้าง แล้วจะรู้ว่ายังมีกำลังใจจากคนรอบข้างเสมอ....ลองมองไปรอบๆตัวสิ....แม้ร่างกายเหนื่อยล้าเพียงใด หากได้พักก็กลับมาแข็งแรงได้จิตใจก็เช่นกัน...หากได้พักแล้ว ย่อมมีกำลังใจเต็มเปี่ยมเช่นกันขึ้นอยู่กับว่า เราเลือกที่จะพักเติมพลังใจหรือไม่.......................................................ขอจบบล็อกนี้ด้วยคำขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกๆ ท่าน....บ้านหลังนี้เป็นกำลังใจและที่พักพิงให้เสมอครับ....ขอบคุณเพลงเพราะๆ "เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม"เจี๊ยบ วรรธณา
![[ Click Me More Comment ]](http://comment-glitter.com/hosting/code4714.jpg)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
... ภาพถ่ายสวยดี เพลงก็เพราะ เสียงร้องแบบนี้รู้สึกว่าเหมาะกะหน้าหนาวดีจัง