บทที่ 3 เริ่มรู้จักรัก

หลังจากที่ฝ่ากำแพงอรหันต์กันมาพอสมควร เราเองก็เปิดใจรับความรู้สึกดีๆจากผู้ชายคนนี้มากขึ้น

เราเองมักจะได้รับการดูแลประหนึ่งไข่ในหินเลยทีเดียว คิกๆๆ แต่ก็แอบหวั่นๆนะ ว่ามันจะเป็นแค่ช่วงโปรโมชั่นรึป่าวน๊า แต่ก็ไม่กลัวนะเพราะเราเองเชื่อว่าเราไม่ได้ทำไม่ดีกับเค้าเราเองก็น่าจะได้รับสิ่งดีๆตอบแทนกลับมามั่งละ จากการที่เราได้รู้จักเค้ามากขึ้นทำให้เรารู้ว่าเค้าอ่อนโยนมากมาย (ซึ่งมันขัดกับหน้าโหดๆของเค้ามาก) เค้าเป็นกำลังใจ เป็นเพื่อน เป็นพี่ และเป็นคนที่รักเรามากคนนึง เราเองได้เรียนรู้อะไรมากมาย ถูกสอน ถูกตักเตือน ถูกตามใจ แต่ก็นั่นแหละ ตามประสาสาวโสดมานาน คิกๆๆๆ ก็ต้องมีความเป็นตัวของตัวเองสูงอยู่แล้ว แต่เค้าก็ใจเย็นสุดๆ ไม่ว่าเราจะสุดโต่งขนาดไหน จนรู้สึกละอายใจเนอะ เลยต้องทำอะไรเพื่อเค้าบ้างละ เริ่มจากการปรับปรุงนิสัยตัวเองอย่างไว จากที่เคยสุดโต่งทำอะไรไม่บอกไม่กล่าว ก็เริ่มจะมีการพูดคุย ขอ บอก ขอร้อง บ้างละ คิกๆๆ แต่ทุกครั้งจะมีเหตุผล (ที่เข้าข้างตัวเอง)ประกอบคำร้องเสมอๆ +++ แต่มีเรื่องนึงที่เรารู้สึกว่าเค้าดีกับเรามากๆ เดี๋ยวนะ ขอเวลานึกก่อน อัลไซเมอร์เริ่มกำเริบ คิกๆๆ

คือว่าเราต้องไปอบรม ต่างจังหวัด ซึ่งชีวิตนี้ตั้งแต่เป็นสาวมาจนเป็นสาวมาก ก็มิเคยเดินทางไปไหนคนเดียวเลย และต้องพักโรงแรม และเดินทางไปอบรม คนเดียว อีก จะขึ้นรถลงเรือไปเหนือมาใต้ยังไงยังนึกไม่ออกเลยตรู งานนี้ตายๆๆๆ ลูกเดียว ที่บ้านก็เป็นห่วงอย่างมากมาย ตัวเองก็กลัวนะแต่อยากลอง แต่ก็กลัวๆกล้าๆ สับสน ตอนแรกกะว่าจะขอบายแล้วช้าน ตกงานก็ช่างปะไร ไม่ปงไม่ไปละ แต่เค้ากลับไม่คิดแบบนั้น กลับบอกว่า เราน่าจะไปเพราะมันหมายถึงโอกาสที่เราจะได้เรียนรู้กับสิ่งใหม่ๆ โลกภายนอก(กะลา)มันไม่ได้น่ากลัวเสมอไป ขอแค่เรามีสติเราก็จะไม่ไปอยู่ในจุดอันตรายแน่ๆ โอ้ยๆๆๆ ดีใจหลายๆ กำลังใจเต็มเปี่ยม เค้าสอนหลายอย่างตั้งแต่เข้าไปให้เริ่มดูประตูหน้าต่างก่อนว่าปิดสนิทล๊อคแบบไหน แล้วข้างห้องใกล้ๆพอมีคนมาพักมั้ย มี รปภ ทุกชั้นมั้ย และก็หาข้อมูลที่พักรวมทั้งเวลาเดินรถให้อย่างละเอียดยิบ เอาละงานนี้ไม่น่าเป็นห่วงละ ตกลงเราไป เริ่มเดินทางโดยรถตู้ แต่มากับคนรู้จักนั่งมาด้วย โล่งใจสุดๆ แต่เราต้องลงก่อนอ่ะจิ หลังจากนั้นก็เผชิญโชคชะตาอย่างกล้าหาญละเรา (ทำยังกะไปออกรบ) เริ่มจากลงรถตู้ซึ่งมันจอดหน้าโรงแรมพอดี เราก็เข้าไปติดต่อ ไม่ยุ่งยากเพราะหัวหน้าแก๊งค์เราจองห้องไว้ให้แล้น พอขึ้นไปห้องก็เริ่มบทเรียนแรกสำรวจตรวจตราทางหนีทีไล่ แต่ระหว่างนั้นเค้าจะโทรมาหาตลอด คอยถามโน่นนี่ เตือนเราในเรื่องต่างๆ หลังจากนั้นก็สั่งอาหารให้มาส่งในห้องเพราะหิวเกินกว่าจะลงไปแล้ว คืนแรกนอนไม่หลับเพราะกลัวผีตลอดคืน เคยดูข่าว หนัง ละคร มันจะมีศพมาซ่อนไว้ในห้อง โอ้ยๆๆๆ มันจะมาจำอะไรได้ตอนนี้ฟร่ะ นึกได้ทุกฉากไม่ซ้ำเรื่องเลยวุ้ยเรา สุดท้ายโทรหาเค้าดีกว่า เป็นเพื่อนคุยก็ยังดี และแล้วก็คุยกันจนดึกๆๆๆๆ มากแค่ไหนไม่รู้รู้แต่ตื่นมาเช้าพอดี ตายละ นี่เราหลับไปตอนไหนเนี่ย สักพักเค้าก็โทรมา เลยได้รู้ว่าปล่อยไก่ไปตัวใหญ่เลย เราคงง่วงน่ะ คุยๆไปแล้วก็เงียบไปเฉยๆ จากเค้าไปอย่างสงบ แถมยังกรนใส่โทรศัพท์อีกวุ้ย แหม๋ เขิลซะไม่มีดี ภาพกุลสตรีสาวสวยใส หมดกันๆๆ พอวันกลับเค้ามารับด้วย ไอ้เราก็เหนื่อยนินั่งรถมาตั้งไกล หัวฟู หน้ามัน กระเป๋าอีก แถมมีถุงลูกชิ้นอีก (แบบงกอ่ะกินไม่หมดถือกลับบ้าน)

และอีกหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้ว่า ในวันที่เราเหนื่อย ท้อ เหงา ร้องไห้ เราจะมีเค้าอยู่ข้างๆและรู้สึกไปพร้อมๆกับเรา นี่ถ้าไม่มีเค้าเราจะทำยังไงนะ .........

Create Date : 19 พฤษภาคม 2552		0 comments
Last Update : 19 พฤษภาคม 2552 17:28:46 น.
Counter : 308 Pageviews.
Share Tweet