ฟิลแบบไหน?

แบบ... ความสุขเวลาเห็นรูปที่ตัวเองถ่าย

เวลาที่มีความสุขมากที่สุดของการถ่ายภาพคือตอนเห็นผลงานของตัวเองเนอะ จริงๆ มีความสุขตั้งแต่ตอนคิดภาพในหัวแล้วนะ ว่าอยากได้ภาพแบบไหนวันนี้ต้องไปถ่ายรูปอะไรบ้าง ...ป๊าด พูดหยั่งกะเป็นช่างภาพมืออาชีพ ไอ้ขี้โม้เอ้ย... พอไปถึง บางรูปบางอารมณ์ต้องจัดพร๊อพวุ่นวายแต่ ก็มีความสุขอีกแล้ว

คนที่ชอบการถ่ายรูปคงเข้าใจความรู้สึกแบบนี้

...แอบถ่ายไม่ให้แบบรู้ตัว องค์ประกอบภาพสอบตกหมด แต่อารมณ์ผ่าน กำลังนั่งทานข้าวอยู่แล้วคุณลุงกลุ่มนี้เดินเข้ามา ประทับใจที่แกสดใสร่าเริงประหนึ่งโลกนี้เป็นสีชมพู ขนาดแกปั่นจักรยานเป็นระยะทางไกลมานะนั่น (แอบฟังมา สอดรู้สอดเห็นอ่ะ) พูดคุยกันก็หัวเราะคิกคักมีความสุขไม่มีแววเหน็ดเหนื่อย ชั้นเดินนิดเดียวก็หอบแฮ่ก แฮ่กแล้ว เห็นความมีชีวิตชีวาของกลุ่มนี้แล้วยิ้มตั้งแต่ก่อนกดถ่ายเสียอีก...

...ตอนถ่ายพญานาคคู่นี้ ลำบากเหลือหลาย ปีนขึ้นไปบนดาดฟ้า เห็นมุมสวยมุมนี้โดยบังเอิญรอ ร๊อ รอ ให้พระอาทิตย์ตกดิน เข้ามาตรงกลางพอดี ร้อนก็ร้อน แสบหน้าด้วย ทนไปซิขืนเดินหนี เดี๋ยวพลาดจังหวะ หน้าหนาวพระอาทิตย์ตกดินเร็วจะตาย แล้วในที่สุดโห่ะ โห่ะ โห่ะ หัวเราะแบบนางมารร้าย สวยไม่สวย ไม่รู้ แต่ภูมิใจกับจังหวะภาพนี้มากเห็นทีไร นึกถึงตอนแสบหน้าทุกที ภูมิในความอดทนของตัวเองมาก...

...ไม่ได้ถ่ายเอง แต่ชอบอารมณ์ตอนที่นั่งรอเก็บภาพพระอาทิตย์ตกดิน ปกติเป็นคนกลัวร้อน กลัวแดด รักสวยรักงานแบบเวอร์มาก...ศรียอมรับ แต่เพื่อภาพทุ่มทุนจริงๆ ลุยพง ลุยหญ้า นั่งนิ่งๆ แทบไม่ขยับ (นิ่งเพื่ออะไร?? ไม่ได้ถ่ายนกซักหน่อย อีคนฉลาด) แล้วผลของการนั่งรอภาพชุดนี้ก็ไม่ได้สวยงามอะไรเล้ยยยยย  555 แต่ภูมิใจ

...ที่เห็นผ้าแดงๆ ไม่ใช่ผ้าถุงนะสวยศรีเข้าไปถ่ายภาพในวัดบ่อย เลยหาผ้ามานุ่งให้มันยาวๆ กันอุจาดตาพระท่าน ปกติจะชอบใส่ขาสั้นแต่จะพกผ้าพันเอวยาวๆ แบบเวลาไปทะเล ไว้หลังรถเสมอ เผื่ออารมณ์ติสแตกอยากถ่ายรูปในวัดแบบกระทันหัน...

...เดนโบลูกรัก ชอบทุกรูปที่มีเค้าไม่ว่าจะถ่ายเองแบบภาพนี้ หรือภาพในเนต เป็นแค่ตุ๊กตาเหลี่ยมๆทำไมมีเสน่ห์จังไม่รู้ ไม่ได้ขนปุย น่ากอดอะไรกับเค้าเลย...

    ...เวลาถ่ายภาพมันจะมีสมาธิ สงบบอกไม่ถูก ฝึกให้ใจเย็น อดทนด้วย เดี๋ยวนี้ลุยกว่าเดิมตั้งเยอะ ประหยัดขึ้นด้วย เลิกซื้อเครื่องสำอางค์ น้ำหอมแพงๆ เก็บเงินไว้ซื้อเลนส์กะกล้อง หวังว่าซักวัน จะถ่ายภาพได้สวยแบบเทพกะเค้าบ้าง อะไรบ้าง...