(คำพูดประกอบอยู่ด้านบนของแต่ละรูปภาพนะคะ)

รุ่นที่สวยศรีไปอบรมนี้เป็นรุ่นที่ 16 แล้วล่ะค่ะ มีชื่อรุ่นอย่างเก๋ไก๋ว่า น้ำตก ทะเล ฮาเฮ จันทรบูร

ไม่ตั้งใจเรียน นั่งส่องพี่เลี้ยงกลุ่มตัวเองซะงั้น

หนึ่งในทีมช่างภาพ ที่จะคอยเก็บภาพของผู้เข้าอบรมและบรรยากาศตลอด 2 วัน ตอนดูรูปภาพ ขอบอกว่าประทับใจมาก บาง movement เกิดขึ้นแป๊ปเดียว พี่แกก็สามารถบันทึกได้อย่างไว

เวลาเหลือพี่เลี้ยงพาถ่ายรูปโบเก้เล่นสนุกดี ทำไมโบเก้ฉันเล็กจัง

พี่ชัย พี่เลี่้ยงฐานนี้แกสอนแบบปลุกระดมมาก ไอ้เราก็ไม่เคยใช้โหมดเอ็ม กว่าจะจัดสเกลแสงได้ เพื่อนๆ กดไปกันสี่ห้ารูปแล้ว แหม..คุณเพื่อนก็ โปรซะขนาดนี้จะมาอบรมทำมายยยยย

เฮ้อ ... ในที่สุดก็เข้าใจเรื่องสปีตชัตเตอร์แล้ว ขอบคุณพี่เลี้ยงคนสวยนะคะ ที่ช่วยหย่อนพริกหยวกตั้งไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ

ฐานสามเรียนเรื่อง White Balance ฐานนี้ก็ดี เย็นและมืดดี อันนี้ตั้งค่าเป็นแบบที่ผิดนะเค๊อะนักเรียน เห็นไหมว่าพุงกบเป็นสีส้ม ทั้งที่แสงไฟเป็นสีขาว

ถ้าเราถ่ายรูปภายใต้แสงไฟ Fluorescent หรือไฟขาว เราต้องตั้งค่า ให้ถูกต้องนะ จะได้แสงสมจริง แต่ในบางกรณีเราก็เล่นกับค่า White Balance ได้ถ้าต้องการให้แสงมันออกโทนฟ้า โทนส้มอะไรแบบนี้ เออ จริงเนอะ เรียนรู้ว่าต้องตั้งค่าให้ถูกต้องมาโดยตลอด คราวนี้จะไปลองเล่นตั้งค่าผิดดูล่ะ

ตอนที่พี่เลี้ยงเปิด Tap 7 ให้ดูอะไรบางอย่าง ขอสารภาพว่าจอมันเล็กเกินมองไม่เห็น (หรือฉันแก่) ฟังแต่เสียงเอา อบรมรุ่นต่อไปขอแนะนำ tap 10

หลังจากที่ไปวัดแสงที่แผ่นสีเทา พอถ่ายอีกที โอ้โหแม่เจ้า หยั่งกะกล้องคนละตัว ถึงจะยังงงๆ เรื่องวัดแสงอยู่บ้าง แต่รู้แล้วไอ้เจ้า gray card นี่มันมีประโยชน์ดี

โปรแกรมต่อไปในช่วงเย็น เรามาฝึกถ่ายรูปกันที่ โบสถ์วัดแม่พระปฏิสนธินิรมล

ประทับใจอ่ะ พี่เลี้ยงประกบสอนถ่ายกันตัวต่อตัวเลยเชียว

แกสอนเทคนิคการถ่ายภาพอีกหลายอย่างจนนึกได้ว่ามีการบ้านงานกลุ่มนี่หว่า เลยยกมือไหว้ขอบคุณแกแล้วขอตัวกลับเข้ากลุ่ม ถ้าคุณลุงนักท่องเที่ยวคนนั้น ได้อ่านเจอหนูขอบคุณอีกครั้งนะคะ เห็นหนูงกๆ เงิ่นๆ ก็อุส่าห์มาสอนเสียเวลาถ่ายภาพคุณลุงอีกตะหาก ถึงไม่ได้อยู่กลุ่มอาสามาให้ แต่คุณลุงก็ให้หนูเต็มร้อยเลยเชียว ได้วิชาปรับค่า focus จากคุณลุงเยอะเลย

พี่เลี้ยงป๊อปกำลังถ่ายรูปการบ้านงานกลุ่ม ชื่อโจทก์ว่า "ฮาเฮ"ทำไมถึงถ่ายรูปออกมาเป็นมุมนี้ได้น่ะเหรอ

สวยศรีลงไปนอนถ่ายยังงี้ไง และนี่คือรูปที่ส่งการบ้าน พยายามนอนฮาเฮสุดฤทธิ์ จริงๆ ชวนเพื่อนกระโดดจะได้ดูฮาเฮลั้นลา แต่วันแรกๆ เขินกันไม่มีใครอยากกระโดด ไม่เขินอยู่คนเดียวอยากกระโดดมาก แต่แกล้งอายดีกว่า แต่ก็ดีแล้วที่ไม่ได้กระโดด เพราะเห็นอีกกลุ่มก็กระโดด ซีลูเอทภาพสวยงาม แถมชนะเลิศอีกตะหาก....

เห็นคนกำลังมุ่งมั่นทำอะไรแล้ว ดูน่ารักดี

เจอคุณตาขายล็อตเตอรี่ ขออนุญาตแกถ่ายรูป คือหน้าตาแกไม่เหมือนคนขายล็อตเตอรี่อ่ะ หน้าตาเหมือนอาเป๊ะรวยๆ ใส่รองเท้าถุงเท้าครบ คือไม่เหมือนอ่ะ ไม่เหมือน แต่อีกใจก็คิดว่าแกแก่ขนาดนี้ทำไมยังมาเหนื่อยยากอีกเน้อ

คุณยายมานั่งดูกลุ่มผู้คนที่กำลังเต้นแอโรบิค ตอนยกกล้องลงเห็นหัวเราะคิกคักกันอยู่สองคน บรรยากาศผิดกันกับคุณตามาก

ชอบมุมนี้ประตูมันซ้อนๆกัน เยอะดี

ตอนกลางคืนไปทานข้าวเย็นและค้างคืนที่วังปลา ไปถึงกลางคืนฟ้ามืดและออกมาแต่เช้าตรู่ เลยมองไม่เห็นปลาแต่ประการใด

หลังทานข้าวเสร็จก็มีสันทนาการบ้าง แจกของรางวัล เปิดรูปที่ช่างภาพทีมอาสาถ่ายเก็บไว้ จำไม่ได้ว่าเลิกกี่ทุ่ม กลับถึงห้องกี่โมง จำได้ว่าอาบน้ำปุ๊บครีมไม่ทา นอนหลับทันที

กฏกติกาเขามีแจ้งนักท่องเที่ยวอย่างเด่นชัด โปรดปฏิบัติ ชอบกฏข้อนี้มากที่สุด...

- นับจำนวนเพื่อนหลังเล่นน้ำเสมอ - เออใช่ ไม่เคยนับซักที ถ้าตอนกลับขึ้นรถทัวร์แล้วเพิ่งมานับ เพื่อนจะขึ้นอืดไปหรือยังเน้อ

ห้องน้ำห้องท่า ที่นี่สะอาดสะอ้านดีค่ะ ห้องน้ำหญิงนะ ห้องน้ำชายไม่รู้

ข้อดีของน้ำตกพริ้วคือเดินไม่ไกล สิ่งอำนวยความสะดวกพร้อม มีปลาพวงชอบกินถั่วฟักยาวเป็นจุดขาย เห็นนักท่องเที่ยวซื้อไปป้อนมัน เก๋อ่ะ ปลามังสวิรัติ

เจอสมาชิกเริ่มตั้งขาตั้งกล้องหามุมสวยๆ กันแล้ว เอ๊แล้วเราจะเอามุมไหนล่ะเนี่ย

หลังจากไม่สามารถตั้งขาตั้งกล้องในน้ำได้เพราะมันลื่น เกรงว่ากล้องจะหลุดปุ๊ไปด้วย เรามาสอนกันตรงนี้ก็ได้ ณ จุดนี้ประทับพี่เลี้ยงมว๊ากกกกกกกก ประกบตัวต่อตัวตลอด ท่าจะเห็นแววอิชั้นตอนออกฐานเมื่อวานล่ะซิ หึหึ

สวยนุ่ม ฟุ้งฟู 555 เก่งไหมพี่น้อง ขอบอก

.....ขอบอกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย สารภาพว่า พี่เลี้ยงน้องศิสอนและปรับค่ากล้องให้ทั้งหมด แห่ะ แห่ะ ฟิลเตอร์ไม่มีคุณน้องศิเอาแว่นกันแดดใส่หน้าเลนส์แทน เริ่ดดดดดด

พอปรับเอง ทำไมมันเป็นแบบนี้อ่ะ ฮ่วย!!!

หันกลับมาซบให้พี่เลี้ยงปรับให้เหมือนเดิม พี่เลี้ยงน้องศิบอกมืดไปเยอะ ให้ปรับให้สว่างเอง อยากบอกว่าอารมณ์นั้น งงๆ พอมาดูรูปที่หลังบนรถทัวร์ ทำไมตรูไม่ดัน ISO ฟ่ะ หรือทำไมตรูไม่ขโมยใช้โหมด s ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป

พอพี่เลี้ยงไปดูแลคนอื่นบ้าง ไม่ถ่ายมันแล้วน้ำตง น้ำตก ไปหามุมไม่มหาชนเก๋ๆ ดีกว่า คือเป็นโรคประหลาดอย่างหนึ่งไม่ชอบซ้ำมุมกับใคร พยายามไม่ถ่ายสิ่งที่คนอื่นถ่ายกันเยอะๆ (คือถ้ารู้ว่าเค้ารุมกันอยู่ กรูไม่ถ่าย) จนบางทีไปเที่ยวแต่ไม่มีรูปเพราะคนอื่นเค้าก็ถ่ายกัน มุมอื่นก็ไม่สวย เลยไม่ถ่าย

บ้าเนอะ มุมบางมุมช่างภาพเค้าก็คัดกันแล้วล่ะว่าสวย รูปเค้าถึงสวย ถ่ายซ้ำมุมคนอื่นบ้าง คิดเองบ้าง ทำตัวธรรมดา อย่าติสมาก ไม่งั้นถ้าได้ถ่ายพอทต์เทรด ไม่ถ่ายหน้านางแบบเพราะคนอื่นถ่ายอยู่ แกจะไปถ่ายตูดเค้าเหรอ อื่ม....

ประโยชน์ของฝาครอบพัดลมคือ เอาไว้อุ่นไข่ต้มได้หลายใบ เก๋ไก๋ดัดแปลงดีจัง แซวคุณป้าคนขายว่าหนูจะทำบ้าง คุณป้าบอกว่าป้าจดสิทธิบัตรไว้แล้ว....แน๊

Yummy Chanthaburi snacks พี่เลี้ยงน้องศิ ซื้อมาแจก ตอนแรกเชิ่ดใส่ตอนหลังแย่งคนอื่นกินอีกตะหาก

จากนั้นชะโงกทัวร์ก็พาเราไปต่อที่ หาดแหลมสิงห์ อยากจะไปเดินเล่นชิวๆ แต่มีการบ้านวุ๊ย คราวนี้งานเดี่ยวนี่หว่า ต้องส่งการบ้านในหัวข้อ "มิตรภาพและธรรมชาติ" ชอบมากเลยนะไอ้การบ้านที่กลุ่มอาสาเค้าให้ทำอ่ะ ทำให้การถ่ายภาพมีเรื่องราว ต้องใช้มันสมองอันไม่ค่อยมีรอยหยัก คิดก่อนถ่าย ชอบ ชอบ กลับไปชั้นจะตั้งหัวข้อเอง ส่งเอง ตรวจเองทุกวัน อิอิ

สร้างภาพไว้ในใจว่าอยากได้ภาพหมู่มิตรภาพของเพื่อนกลุ่ม 1 แต่เห็นเพื่อนๆ เดินจ้ำอ้าวรีบหาโลเคชั่น บ้างก็ไปมุ่งไปถ่ายรูปนางแบบพอร์ทเทรดอย่างแน่วแน่ เรียกก็ไม่หยุด แกล้งหูตึงซะงั้น อีกคนก็ขรี้แตก 555 ปวดท้องวิ่งหาส้วมกันอุตรุด เอาไงดีว้า

เลยขอยืมป้ายชื่อของเพื่อนๆ มาเป็นตัวแทนของแต่ละคน ปักๆ มันเข้าไป ทรายก็ปักไม่ค่อยจะอยู่่วุ้ย อยากให้ใครยืนตรงไหน ก็ปักตรงนั้น มีพี่แม็คเพื่อนกลุ่มเดียวกัน มาร่วมด้วย ช่วยปัก น่ารักมาก รู้จักช่วยกันทำมาหากิน

รูปตั้งมันยากเพื่อนเอ๋ย จงนอนลงไปซะ ในกลุ่มมีแปดคน แต่ได้มาแค่เจ็ด

แต่ในที่สุดก็ได้ถ่ายรูปกลุ่มพร้อมพี่เลี้ยงที่วัดเขาสุกิม ฮี่ ฮี่ ดีใจ รูปนี้ช่างภาพทีมงานเค้าจัดให้ เค้าก็ถ่ายสวยปกติแหละแต่สวยศรีเอามาแปลงเป็นภาพการ์ตูนเพราะเป็นความชอบส่วนตัว ช่วงนี่บ้ามังง่ะ

ต่อจากทะเลก็เข้าวัดเข้าวากันเลย มาที่วัดเขาสุกิม ทั้งคณะเค้าไปขึ้นเขากันค่ะ

น่าจะมีแต่สวยศรีคนเดียวที่ไม่ขึ้น ...ไม่ใช่เข้าวัดแล้วร้อนนะ....แต่ร้อนแดดอ่ะยอมแพ้....ขอวนเวียนรอรับส่วนบุญอยู่ข้างล่าง ทั้งคณะพากันนั่งกระเช้าขึ้นเขา บ้างก็เดินขึ้นบันได คิดว่าคงคล้ายๆ ดอยสุเทพ ทำให้ไม่มีภาพวัดหรือทิวทัศน์ข้างบนเก็บไว้เลย

ความรู้สึกตอนนั่งรถทัวร์จากจันทบุรีกลับกรุงเทพพร้อมคณะอาสา เห็นพี่เลี้ยงแต่ละคนแล้วนับถือจริงๆ วันหยุดก็ไม่ได้พักผ่อน ต้องมาสอน มาดูแลผู้เข้าอบรม พี่เลี้ยงบางคนก็ยืนตลอดทางบนรถทัวร์ บางคนก็นั่งกับพื้น ที่นั่งไม่พอเหรอ สงสัย แล้วยืนตลอดทางเนี่ยนะ โห....

น้องในกลุ่มป่วยก็หาหยูกหายา สลับกันมาถามมิได้ขาด ตอนอยู่ทะเลแค่สวยศรีเอามาดมขึ้นมายัดจมูก มาถามกันให้วุ่น จะเป็นลมเหรอ

หาพัดกันใหญ่ พัด พัด พัด กลัวสวยศรีเป็นลม ดูแลกันดีม๊ากกกกกกกกก

ป่าวววววว ชั้นชอบดมยาดม

- อาสาแล้วได้อะไร?

- ตอนเซอเวย์สถานที่เอาเงินจากไหน? เงินส่วนตัวเหรอ? หรือมีสปอนเซอร์ แล้วสปอนเซอร์ได้อะไร? ไม่เห็นมีโฆษณาอะไรนะ

- หลังที่ผู้เข้าอบรมพัก พวกเค้าได้พักผ่อนกันหรือเปล่า หรือประชุมงานกันต่อ?

- ช่วงที่มีเวลาพักผ่อนนิดนึงหลังทานข้าวเย็นที่วังปลา ด้วยความที่ไปถึงห้องประชุมกลุ่มแรก เห็นพี่เลี้ยงบางท่านนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ช่างภาพก็คงไม่ได้พัก ไม่ได้อาบน้ำ เพราะเห็นมีสไลด์รูปบรรยากาศของวันแรก ทำงานกันรวดเร็วจัง เหนื่อยไหม?

- ใครเป็นคนตั้งกลุ่มนี้ขึ้นมา ? ใครนะที่อาสาจะเป็นผู้หยิบยื่นให้คนแรก?

- พวกเขาทำกันมาตั้ง 16 รุ่นแล้ว ทำไมถึงได้ยืนยาวขนาดนี้?

สงสัยแต่ไม่ได้ถามใคร บางทีการให้ก็ไม่มีคำตอบ ไม่จำเป็นต้องได้อะไรตอบแทน

ดีใจที่ได้มาอบรม ได้ทั้งความรู้และมิตรภาพ เป็นการให้อย่างแท้จริง

เชื่อว่าผู้เข้าอบรมทั้ง 34 คนคงรู้สึกเหมือนกัน ดีใจที่ได้..อาสามารับ..

คิดว่าคงจะมีถึงรุ่นร้อย พวกคุณไม่ได้แค่ให้ความรู้การถ่ายภาพเท่านั้น

แต่ยัง...เพาะเมล็ดพันธ์ุแห่งการให้...เติบโตขึ้นในใจของพวกเราอีกด้วย

ขอบคุณจากใจนะคะ

ป.ล. รูปไหนมีอิชั้นแสดงว่าไม่ได้ถ่ายเอง (แหง่ล่ะ) จิ๊กมาจากเฟสชาวบ้าน ขออนุญาตมา ณ ที่นี้