Bloggang.com : รัณณา : เก็บข้อมูลรัก 2 : ลองภูมิกันเหรอผู้ใหญ่

เก็บข้อมูลรัก 2 : ลองภูมิกันเหรอผู้ใหญ่

สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน เพราะกำลังเพลิดเพลินกับผู้ใหญ่ก็เลยได้มาอีกหนึ่งบท ตอนท้ายมีคำถามลองภูมิจากผู้ใหญ่ด้วย หากท่านใดเป็นเจ้าหน้าที่ไปเก็บข้อมูลในหมู่บ้านเจอผู้ใหญ่บ้านหล่อๆ ลองภูมิแบบนี้จะทำยังไงน้า? อยากรู้จัง ^ ^

บทที่ 2

‘อีตาผู้ใหญ่บ้า ลามก ห่ามไม่มีใครเกิน อย่างนี้ก็ได้เป็นผู้ใหญ่บ้านกับเขาด้วย’

ปุริมานึกเข่นเขี้ยวในใจอย่างเหลืออด

“อย่าถือสาหาความไอ้นนท์มันเลยนะครับน้องปู้ อยู่กับเพื่อนมันก็ห่ามๆ อย่างนี้แหละ แต่เวลาทำงานมันก็เป็นงานเป็นการจนชาวบ้านเกรงเหมือนกัน”

นาวิน พวงขวัญ เอ่ยแก้ตัวแทนเพื่อนระหว่างทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านรับแขกแทนเจ้าของบ้านตัวจริงที่ขอตัวไปอาบน้ำอาบท่า ชายหนุ่มเลือกโต๊ะไม้มีม้านั่งใต้ต้นมะเฟืองหวานหน้าบ้านไม้สองชั้นร่มรื่นเย็นสบายเป็นที่รับรองแขก นุ่นยกน้ำใบเตยกลิ่นหอมสดชื่นมาเสิร์ฟแค่ปุริมา

“อ้าว แล้วน้ำพี่ล่ะจ๊ะน้องนุ่น”

“สำหรับพี่วินเป็นแขกพิเศษหากินเองจ้ะ เพราะว่าเห็นมาตั้งแต่เช้าโน้น...น...แล้วสงสัยจะกินผลไม้ทั้งสวนจนพุงกางแล้วมั้ง แต่ถึงจะหิวก็ไปหากินเองได้เลยจ้าเพราะว่ามาบ่อยจนรู้ว่าตู้เย็นอยู่ตรงไหนแก้วอยู่ตรงไหน” น้องสาวผู้ใหญ่บ้านจีบปากจีบคอพูดราวกับผู้ใหญ่อายุสิบแปดปีมากกว่าอายุสิบขวบ

“โห...พี่ควรจะดีใจหรือเสียใจกันเนี่ยที่เป็นแขกพิเศษของบ้านนี้” ชายหนุ่มมองตามน้องสาวเพื่อนที่ฉีกยิ้มล้อเลียนก่อนจะวิ่งตรงไปหาจักรยานคู่ใจแล้วปั่นออกไปตามถนนอย่างคล่องแคล่วพลางร้องเพลงดังลั่นอย่างนึกหมั่นไส้แกมขัน

เขาเป็นพัฒนากรประจำอำเภอติดชายแดนจังหวัดสุรินทร์ซึ่งครอบคลุมหมู่บ้านที่ชานนท์เป็นผู้ใหญ่บ้านอยู่ ความที่ได้กลับมารับราชการในอำเภอที่ตัวเองเกิดและได้ออกพื้นที่บ่อยๆ ทำให้เป็นที่รู้จักของชาวบ้านเกือบทั้งอำเภอ และเพราะความสนิทสนมส่วนตัวกับบ้านผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านตามูหรือจะด้วยความโสดยังไม่มีสาวไหนต้องดูแล วันหยุดว่างเว้นจากงานราชการจึงเป็นวันที่นาวินจะมาขลุกอยู่กับเพื่อนซี้ชานนท์และหาเรื่องดื่มเหล้าเคล้ากับแกล้มที่หาได้ในสวนเกษตรผสมผสานของผู้ใหญ่บ้านโดยที่แม่ไหมมารดาของชานนท์ที่เขาเรียกแม่ตามเพื่อนไม่เคยหวง

ตั้งแต่บิดาของชานนท์เสียไปก็ทิ้งเงินบำเหน็จของข้าราชการครูไว้มากมายพอที่จะอยู่กินกันอย่างไม่ลำบาก เงินบางส่วนชานนท์กับมารดาเห็นพ้องต้องกันว่าจะนำมาลงทุนทำเกษตรผสมผสานในที่ดินอันเป็นมรดกด้วยแนวคิดเดียวกันว่า ‘ไม่ต้องหวังร่ำรวยขอแค่สุขสบายใช้จ่ายคล่องมือก็พอ’ แต่นาวินกลับเห็นว่า ที่ว่าแค่สุขสบายของบ้านเพื่อนเขามันก็คำว่ารวยดีๆ นี่เอง จะอะไรเสียอีกถ้าไม่ใช่เพราะบ้านของชานนท์มีระบบการใช้จ่ายที่ดีไม่ฟุ่มเฟือย

“ปู้ไม่กล้าถือสาหรอกค่ะพี่วิน เพราะว่าปู้เป็นฝ่ายมาขอความช่วยเหลือเขา”

“ไอ้นนท์มันคงดีใจที่มีรุ่นน้องผู้หญิงมาให้จีบ เอ๊ย มาพักที่บ้าน”

ท่าทางดี๊ด๊าเหมือนปลากระดี่ได้น้ำกับนัยน์ตาเป็นประกายวับวาวทำให้ปุริมานึกค่อนในใจอย่างหมั่นไส้แกมขัน ‘สงสัยแถวนี้จะอยู่ติดชายแดนเกินไปพอผู้ชายเห็นผู้หญิงหน่อยเลยตื่นเต้นตาโต’

“ว่าแต่น้องปู้จำไอ้นนท์มันได้หรือเปล่า”

“จำได้ค่ะ” ทำไมจะจำไม่ได้ในเมื่อเขาเป็นคนเด่นคนดังมีกิจกรรมที่ไหนเป็นต้องมีชานนท์ที่นั่น สาวๆ รุ่นน้องกรี๊ดกร๊าดกันตรึม

“ไม่รู้ว่าไอ้นนท์มันจำน้องปู้ได้หรือเปล่า แต่ถึงไม่ใช่รุ่นน้องมันก็ยินดีให้ความช่วยเหลือทุกคนทุกหน่วยงานอยู่แล้วแหละ ยกเว้นพวกที่มาใช้มันเป็นเครื่องมือหลอกเอางานแต่ตัวเองได้หน้าแล้วลอยตัวจากไปจากหน้ามึนๆ”

“ความจริงถ้าแถวนี้ไม่ใช่หมู่บ้านแถบชายแดนการเดินทางไปมาลำบากปู้คงไม่รบกวนหรอกค่ะ”

“รบกวนอะไรกั๊น ไม่หรอก”

ทั้งสองหันไปมองตามเสียงสูงๆ ผู้ใหญ่บ้านวัยสามสิบปีร่างสูงบัดนี้อาบน้ำแต่งตัวใหม่ด้วยเสื้อยืดคอโปโลสีขาวกับกางเกงผ้าสีเข้มทรงทหารใบหน้าดูสดใสผ่องแผ้วผมยังเปียกชื้น ดูเหมือนหนุ่มน้อยอารมณ์ดีคนหนึ่งมากกว่าคนที่จะเป็นผู้นำของหมู่บ้านที่มีสองร้อยกว่าหลังคาเรือน

“มาแล้วเหรอเอ็ง แหม...หล่อมาเชียว” นาวินค่อนเพื่อนเมื่อเห็นเจ้าของบ้านดูดีเกินหน้าเกินตา คนอะไรวะ...ดำแล้วยังดูดี พัฒนากรหนุ่มคิดอย่างหมั่นไส้หมั่นตับ เหลือบมองดูผิวตัวเองก็ขาวกว่ามันตั้งเยอะแต่เวลาเดินด้วยกันกลับรู้สึกเหมือนใครต่อใครจะมองที่ชานนท์ก่อน

ชานนท์ยกเสื้อขึ้นดมแล้วยักไหล่ “นอกจากหล่อแล้วยังหอมด้วย ดมดูไหม” ปากถามเพื่อนก็จริงแต่ตาชำเลืองมาทางหญิงสาวอีกคนคล้ายกับท้าทายอย่างนั้นแหละ

ปุริมาร้อนวูบที่ใบหน้า อะไรกันอีตาผู้ใหญ่นี่ ปากเหมือนเย้าแต่ตาจิกกัดอย่างไรพิกล สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเธอแน่ใจว่าไม่ได้ไปเหยียบตาปลาเขาเข้านี่นา พูดคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวยังไม่เคยเพราะเขาเป็นรุ่นพี่อยู่ในกลุ่มระดับผู้นำของคณะเกษตรศาสตร์ของมหาวิทยาลัยของรัฐในอีสานใต้ ส่วนรุ่นน้องเฟรชชี่เข้าใหม่อย่างเธอแค่ปรับตัวให้เข้ากับการเรียนในระบบมหาวิทยาลัยและทำกิจกรรมเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วมารู้ตัวอีกทีรุ่นพี่ปีสี่ก็จบไปแล้วแบบไม่ทันรู้จักสนิทสนมกัน รู้แต่ว่ามีรุ่นพี่ปีสี่บางคนมาชอบเธอและเข้ามาจีบแต่เธอคิดว่ารุ่นพี่คนนั้นคงไม่ได้คิดจริงจังอะไรมากมาย ตอนนั้นมีเพื่อนร่วมรุ่นมาชอบเธอหลายคนแต่เพราะทางบ้านตั้งความหวังเรื่องเรียนและสอนมาเสมอว่าอย่าให้เรื่องผู้ชายมาทำให้สมาธิในการเรียนต้องวอกแวก เธอจึงไม่สนใจใครจนเพื่อนผู้ชายหลายคนหาว่าเธอหยิ่ง

ความคิดเธอสะดุดเมื่อร่างสูงที่คาดเดาว่าน่าจะประมาณเกือบหนึ่งร้อยแปดสิบทรุดตัวลงนั่งข้างเธอทั้งที่ฝั่งตรงข้ามซึ่งนาวินนั่งอยู่ก็ว่าง นาวินกระแอมกระไอ

“แกจำน้องปู้ได้หรือเปล่า น้องปู้เป็นรุ่นน้องคณะแล้วก็มหาวิทยาลัยเดียวกับแก”

ชานนท์ตวัดสายตามองหญิงสาวแว่บเดียว “คุ้นๆ อยู่เหมือนกัน”

ฟังคำตอบสั้นๆ แบบไม่ได้ใส่ใจจะถามไถ่มากกว่านั้นผิดจากคนที่เคยเรียนที่เดียวกันทำให้ปุริมาชักใจเสีย เขาไม่อยากให้เธอมาพักที่บ้านหรือเปล่านะ เลยไม่อยากยกความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องมาทำให้ตัวเองต้องดูแลแขกอย่างเธอ อาจจะกลัวเปลืองน้ำ เปลืองไฟ กลัวมาวุ่นวายในบ้าน กลัวเมียเข้าใจผิดเหรอ? แต่ที่หัวหน้าเธอบอกมาเขายังโสดนี่นา...

พอคิดไปแล้วก็ชักไม่สบายใจ เห็นทีเธอต้องรีบทำงานให้เสร็จเร็วๆ เสียแล้ว

“ฉันสัมภาษณ์แทนแกแล้วนะไอ้นนท์ น้องปู้บอกว่าเป็นเจ้าหน้าที่โครงการเรดด์พลัสจะมาสำรวจข้อมูลพื้นฐานของหมู่บ้านตามูของแก เพราะว่าหมู่บ้านนี้มีป่าชุมชนที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี หัวหน้าน้องปู้เขาเป็นคนมาสำรวจคร่าวๆ ก่อนหน้านี้แล้วและเห็นว่าเหมาะจะเป็นหมู่บ้านเป้าหมาย”

“เรดด์พลัสคืออะไร” เป็นคำถามลุ่นๆ ที่เจ้าตัวจงใจถามเจ้าหน้าที่สาว

ความจริงชานนท์พอรู้คร่าวๆ จากหัวหน้าที่ชื่อวิชาและเคยมาสำรวจป่าชุมชนในหมู่บ้านแล้วประมาณสองครั้งเกี่ยวกับคำจำกัดความของเรดด์พลัส แต่ขนาดหัวหน้าวิชายังบอกว่ามันเป็นเรื่องใหม่และเข้าใจยากขนาดเจ้าหน้าที่ยังไม่เข้าใจเขาก็อยากจะรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้ารู้จริงหรือเปล่า หรือว่า ‘มาแบบงงๆ แต่งบประมาณพามา’

ปุริมาเตรียมใจอยู่แล้วว่าต้องได้ยินคำถามนี้ แต่พอมันออกจากปากผู้ใหญ่บ้านชานนท์เธอกลับรู้สึกเหมือนกำลังถูกลองภูมิและกำลังไล่ต้อนให้เข้ามุมแล้วจับกินอย่างเอร็ดอร่อยมากกว่า
**********************

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2556

Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2556 21:03:00 น.

6 comments

Counter : 1013 Pageviews.

โห...ผู้ใหญ่แบบนี้อยากไปเป็นลูกบ้านข้าง ๆ บ้านจังเลย ....ท่าทางจะเป็นเรื่องน่ารัก ๆ เบา ๆ ใช่ไหมคะ นาง...
" มาแบบ งง ๆ แต่งบประมาณพามา" ประโยคนี้ได้ใจดีจัง

โดย: ต่างแดน IP: 213.245.202.92 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:3:20:23 น.

อิอิ พี่หญิงชอบผู้ใหญ่กวนๆ แบบนี้ใช่ไหมคะ นางก็ชอบค่ะ จะได้หาเรื่องปะทะคารมหน่อย แต่น้องปู้นางเอกของเรายังไม่กล้าคงต้องรักษาฟอร์มไว้หน่อย ส่วนประโยคที่ว่าก็แอบประชดงานของตัวเองค่ะ