เมื่อถึงวันที่พร้อมเดินทาง <font color='#3300CC'>ห่างหายไปนาน ตากตรำกับการทำงานหามรุ่งหามค่ำมายังโชกโชน ก็คงมีบ้างในบางอารมณ์ที่หวั่นไหวน้ำตาตกใน เศร้าใจอย่างหนัก กับสิ่งที่ได้พยายามทำอย่างที่สุด แต่กลับไร้ค่า กับความพยายามที่จะทำอะไรหลายต่อหลาย แต่ก็นั่นแระไม่เกิดผลเกิดดอกอะไร มีแต่เหนื่อยมากขึ้น นานแค่ไหนแล้วนะที่เราพยายามเดินตามคนอื่น หรือพยายามฉุดคนอื่นให้เดินตามเราให้ทัน ทำตัวเป็นดาวเคราะห์หมุนรอบดวงอาทิตย์อยู่ได้ มันเหนื่อยนะเนี่ย แต่ก็นั่นแระ ไม่น่าเชื่อว่าวันนั้นจะผ่านมาได้อย่างสง่างาม โดยที่ไม่ได้ทำไรห่ามๆ (หรือทำไปแล้วก็ไม่รู้แหะ) นั่นก็แค่การบ่นงึมงำๆๆ เบาๆ กับตัวเอง แล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น ในวันนี้ฉันโตขึ้น ไม่ใช่ว่าฉันทำงานได้ดีขึ้น หรือเก่งขึ้น ไม่ใช่ว่าได้เลื่อนตำแหน่ง หรือเงินเดือนขึ้น ตัวฉันยังคงเหมือนเดิม ตัวเล็กเท่าเดิม ความรู้สึกยังคงเหมือนเดิม ความคิดความอ่านยังคงเดิม แต่สิงหนึ่งที่เปลี่ยนไปและฉันสัมผัสได้ คือ หัวใจของฉันมันโตขึ้น มันกล้ามากขึ้น ที่จะยอมรับอะไรๆๆมากมายที่ประเดประดังกันเข้ามายังกะพายุหมุน หรือต่อให้เป็นโทร์นาโด เลยด้วยซ้ำ ฉันเชื่อว่าฉันจะยังยืนอยู่ได้ด้วยขาของตัวเอง น่าภูมิใจชะมัด ฉันจะเริ่มเดินทางอีกครั้ง.......เพื่อเรียนรู้สิ่งใหม่ๆๆ พรุ่งนี้...........ปล. ขอบคุณวันวานกับประสบการณ์ที่ร้ายแลดี   Create Date : 21 กันยายน 2550 3 comments Last Update : 15 ตุลาคม 2550 20:50:03 น. Counter : 658 Pageviews. Share Tweet

แวะมาให้กำลังใจนะคร๊าบ คุณพี่สาวที่แสนดี???   โดย: calcium_kid 20 ตุลาคม 2550 22:42:51 น.

เราจะเอาใจช่วยอีกหนึ่งคนนะ.... ต้องเตือนตัวเองเอาไว้ว่า "เราต้องชนะ..และต้องทำให้ได้" ทำให้ได้ ทำให้สำเร็จ....นะเพื่อน   โดย: อนันตลัย 17 กุมภาพันธ์ 2551 13:00:02 น.

อืม ... ช่วยลุ้น อิอิ   โดย: ฉันรอเธออยู่ IP: 124.120.146.21 27 พฤษภาคม 2551 0:43:22 น.