มีกันและกันตลอดทาง
ขณะที่พิกเล็ทเดินตามหมีพูห์ไปต้อยๆ รอยเท้าคู่เล็กย่ำไปบนหิมะเคียงข้างกับรอยเท้าของพูท์ไปตลอดทาง เป็นความอบอุ่นในหัวใจที่ทั้งสองทิ้งไว้เบื้องหลัง ทั้งคู่คงเดินมาด้วยกันนานพอสมควร และคงไม่ได้คุยอะไรกันเลย พิกเล็ท เลยต้องขอเสียงด้วยการเรียก พูห์ เมื่อพูห์ขานรับและถามกลับว่า มีอะไรหรือพิกเล็ท พิกเล็ทกลับเกาะมือพูห์ไว้ก่อนตอบว่า เปล่าไม่มีอะไร แค่อยากมั่นใจว่าเราเดินมาด้วยกันเท่านั้นเอง การขอเสียงของพิกเล็ทแสดงถึงความกังวลในใจของพิกเล็ทนั่นเอง ที่เกรงว่าพูห์จะลืมเพื่อนตัวเล็ก ๆ อย่างเขา ในชีวิตเราทุกคนคงเคยผ่านและพบมิตรภาพแสนดี แต่จะมีสักกี่คนที่รักษามันเอาไว้ได้คงมั่นไม่หวั่นไหว ฉันไม่อยากเดินข้างหน้าเพราะเกรงว่าฉันจะลืมเธอไว้ หากก็ไม่อยากตามหลังเช่นกันกลัวจะตามเธอไม่ทัน กลัวเธอทำฉันหล่อนหาย แค่อยากให้เราเดินเคียงกันไปให้อุ่นใจมั่นใจว่าตลอดการเดินทางชีวิตอันยาวไกล เรายังมีกันและกันไปตลอดทาง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
