Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2548
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
15 สิงหาคม 2548
 
All Blogs
 

ยู...15 ปี

บ่ายแก่ๆ ของวันเสาร์(13 ส.ค.) ผมกับเพื่อนรวม 3 คนเข้าเซเว่นหิ้วเบียร์ยี่ห้อถูกที่สุด 3 ขวดเข้าไปดับกระหายที่ห้องเพื่อนย่านเตาปูน โดยไม่ได้ใส่ใจว่าวันนี้เป็นวันพระ(นะเฟร้ยย!) หลังจากกรอกปากเฉลี่ยกันคนละขวดพร้อมกับใส่ความรู้สึกว่าเมาได้ที่แล้ว พวกเราจึงได้ไอเดียไปสนามศุภฯ กัน ใช้เวลาเดินทางผ่านบริการขนส่งมวลชนกรุงเทพฯ ชั่วโมงกว่า ๆ มาถึงมาบุญครองก็สี่โมงนิด ๆ แล้ว ต้องเดินเท้าไปสนามอีกประมาณสิบกว่านาที ซึ่งคาดว่าเกมส์น่าจะเริ่มไปพอสมควรแล้ว

แต่ต้องขอขอบคุณความงี่เง่าของคณะผู้จัดการแข่งขันเป็นอย่างสูง
พวกเรามาถึงสนามจะสี่โมงยี่สิบแล้ว.. เกมส์ยังไม่เริ่มขึ้นเลยทางโฆษกสนามประกาศกิจกรรมเสริมโดยนำเสนอให้แฟนบอลได้ชมการเต้นอาระบิคของกลุ่มแม่บ้าน(ผู้ได้รับรางวัลชนะเลิศรายการปล่อยแก่เมื่อวาน) แต่กระนั้นก็ไม่ได้บรรเทาความหงุดหงิดแฟนบอลลงได้ เนื่องจากว่าแดนเซอร์ของเราแต่ละคน... วัยแย้มฝาโลงมากกกก! (ถ้าเปลี่ยเป็นขาว สวย หุ่นดีเหมือนเชียร์ลีดเดอร์ของกีฬามหาลัย.. คงไม่มีใครบ่น... หุ หุ)

ปัญหามีอยู่ว่า.. แต่ละทีมดันมีสีประจำทีม(ชาติ) สีเดียวกัน และวันนั้นบังเอิญสวมชุดโทนสีเดียวกันลงสนาม(ต่างก็คิดว่าตัวเองเป็นทีมเหย้า) ผมก็เลยโมเมเอาเองว่าเกาหลีใต้น่าจะเอาชุดแข่งมาชุด(สี)เดียว หรือไม่งั้นก็เป็นไปได้ว่าชุดที่ทีมไทยเราใช้สวมลงสนามนัดก่อน(วันพฤหัส ใส่สีน้ำเงิน) อาจยังไม่ได้ซัก หรือซักแล้วยังไม่แห้งก็เป็นไปได้ ทางออกของปัญหาจึงไม่ใช่ให้เกาหลีใต้บินกลับไปเอาชุดแข่งสีอื่นมาใส่ หรือทีมไทยไปร้านซักแห้งเพื่อเอาชุดสีน้ำเงินมาเปลี่ยน...

สรุปแล้วทีมไทยเราแสดงสปิริตเปลี่ยนชุดสีอื่น มาเป็นเสื้อสีขาว(ตั้งแต่ดูบอลไทยมา ไม่เคยเห็นทีมไทยใส่เสื้อขาวลงสนามเลย) ซึ่งเป็นเสื้อของสปอนเซอร์หลักของรายการนี้ คือ "เสื้อที่ระลึกของสถานี มันนี่ ชาแนล" ที่ผมเห็นเค้าแจกให้แก่กลุ่มแม่บ้านในพิธี "ไหว้แม่" เมื่อนัดก่อน... ที่ทำให้เสียเวลามากน่าจะเป็นต้องไปสกรีนชื่อ และเบอร์นักเตะนี่แหล่ะ ..แต่ไม่เป็นไรถือซะว่าเป็นการสะเพร่าอย่างไม่เจตนา นักเตะไม่น่าจะเล่นดีขึ้นหรือเลวลงเพียงเพราะชุดที่สวมใส่น่ะ

วันนี้แฟนบอลฝั่งอัฐจรรย์มีหลังคาหนาแน่นมาก ผิดกับนัดก่อน(นัดรองฯ) ที่เจอกับสิงคโปร์ ผมกับเทพธิดาช้างน้ำ แทบจะนอนตักดูกันได้อย่างสบาย ๆ แต่อีกฝั่งยังโล่งโจ่งปล่อยที่ว่างไว้ให้วิญญาณแฟนบอลเหมือนเดิม เนื่องจากแดดค่อนข้างจัด แต่ก็พอจะมีคนที่มักสันโดษหลงขึ้นไปนั่งบ้างในช่วงครึ่งหลัง เมื่ออาทิตย์ใกล้ลับฟ้าแล้ว ...ทั้งนี้บังเอิญวันนี้ผมนั่งใกล้กับที่นั่งของท่านผู้ทรงเกียรติ ผมจึงสังเกตุเห็น(เต็มสองตา) "บิ๊กหอย" และ "บิ๊กแน็ต" นั่งคุยกันอย่างกระหนุงกระหนิง จึงได้แต่ภาวนาให้ท่าน "ซุปเปอร์บิ๊ก" ทั้งสองคุยภาษาเดียวกันด้วยเถิด จะได้คุยกันรู้เรื่องสักทีโดยเฉพาะเกี่ยวกับการรวม "โคดดพ่อ โคดแม่ลีก" ที่ท่าน ๆ รับผิดชอบดูแลกันน่ะ

เปรียบรูปร่าง ยังไงไทยเราก็เป็นรองอยู่ดี เด็กเกาหลีชุดนี้คัดมายังกับวัดสัดส่วน ผ่านมาตรฐาน อย. เพราะรูปร่างยังกะพิมพ์เดียวกัน เวลายืนเรียงหน้ากระดานกันจะรู้ถึงความเสมอภาคกัน แต่ของไทยเราถึงแม้ชุดนี้จะค่อนข้างสูงใหญ่เกือบทุกคน โดยเฉพาะแดนหน้า และหลังตัวกลาง(เซนเตอร์) แต่ตำแหน่งกลางสนามยังใช้บริการเจ้ามะขามข้อเดียวเหมือนผ่าน ๆ มา (สังเกตุดู.. ถ้าไม่เตี้ยล่ำ ก็จะสูงผอมไปเลย และส่วนใหญ่จะเป็นเตี้ยล่ำด้วยสิ) จึงไม่ต้องแปลกใจที่จะเห็นนักเตะเราเสียบเปรียบเมื่อมีการเบียดปะทะแย่งบอล หรือจะแย่งบอลมาได้ถ้าไม่รอให้คู่ต่อสู้จ่ายเสียบอลเอง ก็ได้จากการทำฟาล์วไปเลย ประเภทแย่งบอลมาแบบแฟร์เพลย์จึงไม่ค่อยมีให้เห็น

ถึงยังไงนัดนี้ผมก็ตั้งใจจับตาดูการเล่นของเจ้าตัวเล็ก "มะขามข้อเดียว" เบอร์ 7 ชื่อ "ปิยะชาติ พรมจักร " ซึ่งรู้สึกประทับใจตั้งแต่นัดเปิดสนามกับศรีลังกา(ซึ่งผมดูผ่านจอทีวี)แล้ว และได้เห็นกับตาแบบตัวเป็น ๆ ในนัดรองที่เตะกับสังคโปร์ ผมว่าแกเล็กพริกขี้หนูจริง ๆ ขยัน และสร้างสรรค์ มีลูกจ่ายสวย ๆ แบบได้เสียหลาย ๆ ครั้ง(เค้าใช้คำเท่ห์ๆ ว่าไรนะ.. คิลเลอร์ พาส..! อะไรเทือกนั้น) เจ๋งขนาดว่า หลังจบเกมส์นัดรองฯ เทพธิดาช้างน้ำของผม ที่ผมเคยดูหมิ่น(เงียบ ๆ ในใจ)ว่า "เด็กหัดดูบอล" ประทับใจและรบเร้าให้ผมไปถ่ายรูปคู่กับน้องเค้าเลยล่ะ ซึ่งผมได้แต่อ้างถึงปมด้อยของกล้องที่(บังเอิญ)ติดมากับทอระสับ(6610i)ว่ามันห่วยเกินนำไปอวดอ้างในที่สาธารณชน ... หมายเหตุ: จริง ๆ แล้วผมไม่อยากเห็นรูปถ่ายเป็นเลขสิบเอ็ด(๑๑ = อ้วนเตี้ยล่ำ) คงจั๊กกะจี้ลูกกะตาน่าดู เหอ ๆ

เกมส์จบลงด้วยชัยชนะอันน่าชื่นชม และสมศักดิ์ศรีของทีมนักเรียนไทยของเรา

ผมและเพื่อน ๆ ต่างพากันรีบเผ่นออกจากสนาม โดยที่ไม่ยอมดูพิธีมอบถ้วยก่อน ที่จริงนอกจากกลัวไม่ทันดูถ่ายทอด "ท็อฟฟี vs ปีศาจแดง" แล้ว พวกผมยังรังเกียจที่จะเห็นหน้าเอียง ๆ ของบิ๊กหอย และบิ๊กแน็ตนั่นเองครับ

เชียร์ผี ...ผีก็ชนะอีก.... แชมป์ใส ๆ




 

Create Date : 15 สิงหาคม 2548
5 comments
Last Update : 15 สิงหาคม 2548 12:24:48 น.
Counter : 467 Pageviews.

 



เสียดายบ้านผมมะมีทีวี อ่ะ

 

โดย: neaq 15 สิงหาคม 2548 12:46:06 น.  

 


แวะเข้ามาอ่านจ้า เสียดายวันนั้นติดงานด่วน
ไม่งั้นคงได้ไปดูด้วยกัน

 

โดย: Keyzer ถอดล็อคอิน IP: 58.136.73.189 15 สิงหาคม 2548 13:07:11 น.  

 

"ผมกับเทพธิดาช้างน้ำ" ระวังโดนตื๊บนะเพ่

 

โดย: ช็อคชิป IP: 203.209.30.3 15 สิงหาคม 2548 13:12:39 น.  

 

 

โดย: wbj 15 สิงหาคม 2548 18:45:10 น.  

 

เออ เขียนฮาดีว่ะ แอบขำไปหน่อยนึง

วันนั้นติดงาน เลยไม่ได้ไปทัศนา..
ว่าแต่ปัญหาปัญญาอ่อนของไทยในการจัดการทุกอย่างเนี่ย .. มันควายจริงๆ นะ
ว่าไม๊

 

โดย: biggg 16 สิงหาคม 2548 22:38:16 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ผีพราย... ใต้แสงจันทร์
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





ชีวิต.. ความสุข และความเศร้า

Friends' blogs
[Add ผีพราย... ใต้แสงจันทร์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.