บินไปเดียวดาย..กลางสายลมแปรปรวน...เพียงทะเลครวญ....ฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า...ค่ำคืนนี้ฉันเพลีย..ฉันเหนื่อย..ฉันหนาวและเหงาเหลือเกิน...ไม่เคยมีใคร..มีรักแท้จริงใจ...จ้องมองทางใด..ดูเคว้งคว้างว่างเปล่า...ฝ่าลมฝนลำพัง...มากี่ร้อนหนาว....จนล้า...สิ้นแรง...ไม่อยากเห็นภาพใด..แม้แต่ท้องฟ้า...อยากจะพักดวงตา...ลงชั่วกาล....จะไปซุกตัวนอนซ่อนกายในเงาจันทร์...จะหลับฝันไม่ขอตื่น..ขึ้นมา.....
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
