Bloggang.com : Papercut : believe

believe

วันนี้ไปจองบัตร bodyslam หมายมั่นปั้นมือจะเป็น 1 ใน 100 ที่ได้เสื้อยืดกะเค้ามั่ง...
จริงๆแล้วก็ไม่ได้เป็นถึงขนาดแฟนพันธุ์แท้อะไรมากมาย เพียงแต่...

เพลงบางเพลงทั้งร้องทั้งฮัม เป็นร้อยๆครั้ง แต่ก็จำเนื้อไม่แม่นซักที

เพลงเพลงนึง หยิบมาทำเป็น MVใช้เวลากว่า 2 เดือน เพื่อส่งให้ใครบางคนเป็นของขวัญ

เพลงหลายเพลง เป็นเพลงโปรดตอนเมาและ/หรือ ตอนเกะ

เรียกว่า มีความหลังกะวงนี้เยอะละกัน พอได้ยินข่าวว่าจะมีคอนเสริต เลยใช้เวลาตัดสินใจไม่นานว่า ต้องไปดูให้ได้...ถึงจะต้องวิ่งเต้นหาคนไปดูด้วยอยู่พักใหญ่ๆก็ตามเหอะ ใหนๆจะซื้อบัตรแล้ว ก็เอาแบบได้เสื้อยืดเลยละกัน ...นึกประสาซื่อ

ตื่นแต่เช้า(จริงๆก็เวลาเดียวกับไปทำงานเลยนะ) ไปเซ็นลาด ไปถึงอีก 15 นาทีห้างเปิด โอววว มันอะไรกันนี่ คนมายืนออกันเยอะแยะยังกะมีของแจกฟรี มันเป็นอย่างงี้ทุกวันหรือป่าววะ พลันหูจอมสอดก็ได้ยินหัวเกรียนข้างๆ โทรถามเพื่อนว่า ไทยทิ๊กเก็ต อยู่ตรงใหนวะ.... ตายห่าแล้วกู

จนเมื่อชายในเครื่องแบบเดินแกว่ง(กุญแจ)ไปเปิดประตูหน้าห้าง มหกรรมวิ่งมาราธอน 0.5 กม.ก็เริ่มขึ้น ทุกฝีเท้าวิ่งตามคนข้างหน้าไป โดยไม่รู้ว่ามันจะนำไปใหน(เกิดมันกำลังปวดอึจะวิ่งไปขี้ คงฮาน่าดู) ผมแซงสาวสายเดี่ยว(เหลือบมองเล็กน้อย ถ้าเนียนจะไม่แซง) แซง เด็กหัวเกรียนไปได้ 3-4 คน จนมาเจออุปสรรคใหญ่ข้างหน้า
ประตูส่วนสรรพสินค้า central ยังไม่เปิด!!!

เยาวชนประมาณครึ่งร้อย ยืนอออยู่หน้าประตูเหล็ก มองผาดๆละม้ายคล้ายหนังซอมบี้เกรดบี ของ จอร์จ เอ โรเมโร่ ผมชะลอฝีเท้าทันที ก่อนเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของฝูงซอมบี้ ที่ตะเกียกตะกาย ยื้อแย่งกันคลานมุดลอดเข้าไปทันที ที่ประตูเลื่อนขึ้น

พอเข้าไปได้ผมก็รู้ว่า...ไอ้ที่วิ่งๆกันเนี่ย มันไม่รู้เลยว่าเค้าขายบัตรตรงใหน จนมีพนักงานใจดีชี้ทางสวางว่า ไทยทิกเก๊ตทางโน้นค่า ถึงจะไปกันถูก ไปเพื่อพบความจริงว่า....

แถวมันเต็มแล้วเฟร้ยยย คนที่เค้ารู้แกวเค้ามารอที่ลานจอดรถไม่มัวไปรอห้างเปิด เค้าตั้งแถวกันไปตั้งกะปีมะโว้แล้ว ย๊ากกกก กูวิ่งแฮ่กๆๆๆเป็นหมาหอบแดดมาทำไมวะเนี่ย T__T
เห็นเยาวชนนับร้อยที่ต่อแถวยาวออกไปข้างนอก นับคร่าวๆ ถ้าไปต่อคิวตอนนี้ ผมคงได้คิวที่ 150ก่าๆโน่น...อย่ากระนั้นเลย พี่ตงพี่ตูนไม่รอเจอละ ซีดีที่หยิบมากะจะขอลายเซ็นก็ช่างแม่งแล้ว ไปดูหนังรอดีก่า บ่ายค่อยมาซื้อก็ได้วะ ขี้เกียจรอ

หนังใช้ได้เลย เรื่อง The interpretor หรือไรซักอย่าง ชื่อจำยากโครต ที่นิโคล กะ ฌอน เพนน์ แสดงนำ ดราม่าเยอะ ลูกปืนน้อย ดูแล้วได้อะไรตกผลึกกลับมาคิดเยอะดี เสียแต่ตอนแรกมันบังเอิญไปนี๊สสนึง(คือนางเอกไปอยู่ถูกที่ ถูกเวลา แถวถูกคนอีกตังหาก) หรือมันมีเหตุผล รองรับตอนเราลุกไปฉี่หว่า อืมๆ แต่ก็ชอบมากๆ ไม่เสียดายเงิน

ออกจากโรงหนังก้เดินไปซื้อบัตร คราวนี้นิ่มๆเลย ไม่ต้องต่อคิว ซื้อมาทั้งหมด 5 ใบ มันมีตั๋วยืนกะนั่ง พอดีคนที่ไปด้วยสูงก่าต้นมะเขือนิดเดียว เลยต้องเป็นตั๋วนั่งหมด(จะอุทิศคอให้มันขี่ดูพี่ตูน ก็คงไหปลาร้าทรุด...) 5 ใบก็ 2พันห้า เกิดพวกมันเบี้ยวทำไงล่ะเนี่ยกู ไม่ได้ๆ ต้องเก็บตังล่วงหน้า กระจายความเสี่ยงมั่ง อิๆๆๆ

กลับมากิน berger king เป็นข้าวเช้า ข้าวกลางวัน และมีทีท่าว่าจะเป็นข้าวเย็นไปในตัว กินในฐานที่วันก่อนไม่ได้กิน เพราะเปลี่ยนใจไปกินติ่มซำแทน กินไปสมองก็ฟุ้งไปเรื่อย...

ผมชอบทำกับข้าว ถึงจะรสมือห่วย,ทำแล้วไม่ยอมเก็บล้าง,รสชาติสุนัขไม่รับประทาน ...แต่ก็ยังทู่ซี้ทำทุกครั้งที่มีโอกาส

ความสนุกตอนเปิดตู้เย็น รื้อว่ามีอะไรที่เราจะเอามาลงกะทะได้มั่ง มากพอๆกับความเซ็งอีตอนเททิ้งทั้งจาน เพราะมันแหลกม่ายล่ายอ่า ...แต่ก็ยังทู่ซี้ทำทุกครั้งที่...แม่ไม่เห็น

ผมเคี้ยวเบอเกอร์ไปก็คิดในใจไปด้วย ตั้งกะเข้ากรุงเทพมานี่ เคยกินอาหารที่เรียกว่า "อร่อย" กี่มื้อ มื้อล่าสุดที่กิน มันตอนใหน ???

คิดไปคิดมาก็เริ่มรู้สึกว่า ข้าวปลาอาหารที่กินมา 7 ปี ทั้งร้านดัง ร้านริมทาง มันอยู่ในระดับแค่ "ใช้ได้" เหมาะสมกับราคา จะมีนับว่าอร่อยก็ตอนที่ กินของโปรดเท่านั้น กับข้าวธรรมดาๆ ที่อร่อยด้วยรสมือผมแทบจะนับครั้งที่เจอได้

ระบบเฟรนไชน์ ,ความรีบเร่งของสังคมเมือง, ค่าวัตถุดิบที่แพงขึ้นทุกวัน ทำให้เดี๋ยวนี้ ถ้าอยากกินของอร่อยๆหากินยากเต็มทน เพราะในท้องตลาดมีแต่ของพอทานได้ให้เราเลือกบริโภคเท่านั้น อาหารที่อร่อยเพราะความใส่ใจ และพิถีพิถันในการปรุง ค่อยๆหายไป และดูเหมือนคนส่วนใหญ่ก็พอใจกับสิ่งที่เป็นแล้วด้วย...

นึกแล้วก็ไปหัดทำกับข้าวกับแม่ดีกว่า

Create Date : 23 เมษายน 2548

Last Update : 23 เมษายน 2548 18:42:02 น.

10 comments

Counter : 455 Pageviews.

แรกๆก็ดีนะเจ๊

อ่านลงมาเรื่อยๆทำไมออกแนวปลงชีวิต

อ้อ.. ลืมไปๆ แก่แล้วนี่เนอะ

โดย: ขอดาวที่เธอผิง เอาไว้อิงอุ่นไอ

วันที่: 23 เมษายน 2548 เวลา:18:43:14 น.

เค้าก้ะอยากดูนะ แบบว่า ถ้าต่อตอนนั้น อาจจะได้เสื้อก็ได้นิ่ ... อูวว์ .... อยากกินแมค

อิฮั้นอ่านนะฮ้ะ บ่ได้เอาแต่เม้น แต่มันอ่านแล้ว ก้อ งง เหมือนมะวาน

ก๊ากๆๆ

ล้อเล่นน่ะ

ฮาดี

* * * * *

โดย: pik IP: 202.28.181.7 วันที่: 23 เมษายน 2548 เวลา:18:49:39 น.

อ่าน ๆ ก็สนุกดีค่ะ
แต่ตอนท้าย ๆ มันแปลก ๆ

โดย: Redkiller1980

วันที่: 23 เมษายน 2548 เวลา:19:06:47 น.

เช้ามาเยี่ยมครับ

ไปเยี่ยมกันบ้างนะครับ

โดย: note-d

วันที่: 23 เมษายน 2548 เวลา:19:12:26 น.

โอ๊ะๆ มีแขกมา น้ำๆ

ขอดาวที่เธอผิง เอาไว้อิงอุ่นไอ -- แปลกๆยังดีก่าก๊อปFWD เมล์มาลงบ๊อกแหละว้า กรั่กๆๆ

pik -- ก็ยังเม้นไม่รู้เรื่องอยู่ดี -__-

Redkiller1980 -- ก็คนมันฟุ้งอะครับ เพ้อเจ้อไปเรื่อย แห่ๆๆ
note-d -- แวะไปตามคำเชิญแล้วนะคร้าบ

โดย: Papercut

วันที่: 23 เมษายน 2548 เวลา:19:40:27 น.

อยากไปเหมือนกันนะนี่ เสียดาย เปิดเทอมแล้ว แย่จังๆ

เอ แต่มันวันเสาร์นี่หว่า *-*

โดย: Shelling Ford`

วันที่: 23 เมษายน 2548 เวลา:23:01:08 น.

เพลงเพลงนึง หยิบมาทำเป็น MVใช้เวลากว่า 2 เดือน เพื่อส่งให้ใครบางคนเป็นของขวัญ=ที่แห้วอะเหรอ ไม่คุ้มเลยอ่ะดิ

ที่บอกว่าวิ่งแซงเด็ก= ไม่จริงอ่ะ หลอกลวง
รุ่นนี้เดินให้ตรงได้ก็ยากแล้ว

ที่พิมพ์ว่าเยาวชนๆ นี่ กระดากตัวเองบ้างมั้ย ว่าไปทำอะไรในฝูงเด็ก
อายแทนจริงๆ

ตอนสุดท้าย สรุปได้สั้นๆง่ายๆว่า ฝีมือทำอาหารตัวเองห่วยมาก เลยอยากกินชาบู

จบการย่อความ ณ บัดดี้

ใครที่เข้ามาอ่านบล็อกนี้ อ่านความเห็นนี้ก็พอนะจ๊ะ

โดย: THE BEGINNING

วันที่: 24 เมษายน 2548 เวลา:2:46:13 น.

^
|
|
|

น้องระฆังคะ แหมน้องมาทำไรในบ๊อกคนอื่นเค้าคะเนี่ย ไปเร็วๆๆ กลับบ๊อกเราได้แล้ว

เอะอะ ก็จะให้คนอื่นเค้าเลี้ยงชาบู ไม่ดีเลยนะคะ มาๆ พี่พาไปกินสเวนเซ่น(อีกรอบ)

โดย: กองทัพงูเห่า เรามาช่วยกั๊น ช่วยกัน IP: 202.5.83.103 วันที่: 24 เมษายน 2548 เวลา:16:00:20 น.

พี่ไก่ขา

น้องเบลล์อยากกินโชคดีติ่มซำใจจะขาดแล้วค่า

พาน้องเบลล์ไปกินหน่อยนะคะ

เดี๋ยวน้องเบลล์ให้เบอร์นะ จะได้โทรคุยกัน

ตามที่ตกลงกันไว้นะคะ จุ๊บๆ

โดย: เหิง เหิง เหิง (THE BEGINNING

) วันที่: 27 เมษายน 2548 เวลา:12:59:34 น.

แล้วชาบูของน้องแนนล่ะค๊าพี่ไก่

น้องแนนกับน้องเบลล์ร๊อรอพี่ไก่มานานแล้วนะคะ

เอาไว้จะโทรไปจิก เอ้ย ไปหานะค๊า..

จุ๊บๆ

โดย: ขอดาวที่เธอผิง เอาไว้อิงอุ่นไอ

วันที่: 27 เมษายน 2548 เวลา:22:30:34 น.