บ่ายวันนี้ฝนตกปรอยๆ  สายลมพัดเบาๆเสียงกรุ๊งกริ๊งของโมบายดังมาเป็นระยะๆ

เหมือนบทเพลงที่ขับกล่อมให้คนอ่อนไหวอย่างฉันได้เดลิบเคลิ้ม  

ลมเย็นๆเอื่อยๆ ได้กลิ่นฝนตกช่างชื่นใจเหลือเกิน เหม่อมองไปที่สุดขอบฟ้า....ป่านนี้เธอจะทำอะไรอยู่นะ

 คิดถึงเธอเหลือเกิน...คนที่เคยผูกพันกันมานานเกือบทศวรรษ

แม้ว่าตอนนี้เราต่างมีทางเดินของชีวิตที่ไม่สามารถมาบรรจบกันได้อีก

แปลกนะที่ฉันยังคิดถึง ... สุขใจและอบอุ่นใจทุกครั้งที่คิดถึง

และไม่คิดที่จะลืม..เพราะช่วงเวลาที่เรามีกันและกันมันเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขเสมอ

มันจึงไม่จำเป็นที่ต้องลืม ความทรงจำเก่าๆรูปภาพเก่าๆฉันยังเก็บไว้

ถึงแม้จะไม่ได้มันจะเปลี่ยนตำแหน่งไปอยู่ในลิ้นชักเก็บของ แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะทำลายมันเลย

และมีอยู่บ่อยครั้งที่ฉันยังมานั่งเปิดดู     และอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มกับภาพความทรงจำเหล่านั้น

ป่านนี้...เธอจะมีใครร่วมทางเดินหรือยังนะ.. เธอจะคิดถึงฉันเหมือนที่ฉันคิดถึงหรือเปล่า

ที่ยังคิดถึงก็เพราะแค่คิดถึง ไม่ได้รอคอยการกลับมาของใคร

แต่คิดถึงเหมือนคิดถึงเพื่อนเก่าคนหนึ่งที่ไม่ได้ติดต่อกันมานานนับปีตั้งแต่วันที่เราจากกัน

แค่อยากรู้ความเป็นไป อยากเห็นความสำเร็จของเพื่อนที่เพื่อนเคยฝันไว้

แค่อยากเป็นเพื่อนกันต่อไปไม่ใช่ตัดขาดกันอย่างนี้...

 ก็แค่ไม่อยากเสียทั้งคนรักและเพื่อนไปในเวลาเดียวกันเท่านั้นเอง

ในเมื่อเป็นคนรักกันไม่ได้เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้

และฉันก็เข้าใจดีเสมอว่าสายน้ำ....มันไม่มีทางไหลย้อนกลับอย่างแน่นอน

Create Date : 27 กรกฎาคม 2552
Last Update : 7 สิงหาคม 2552 0:10:14 น.		17 comments
Counter : 867 Pageviews.
Share Tweet