1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 31
หาที่ทำใบรับรองแพทย์
แง๊ ๆ วันนี้ตื่นสาย เพราะยัยบอลแท้ ๆ เชียวเลย บุ้งนะตื่น 4.50 แล้วอะ เพื่อให้ไปทันรถฟรีรอบ 6 โมงตรง แล้วบอลบอกว่ามีรอบ 6.45 ไปรอบนั้นกัน บุ้งก็เออออด้วยความง่วง แล้วไงล่ะ ตื่นมาอีกที แง ๆ 10 โมงเลย ไปเรียนอนาโตมี่ที่ศิริราชไม่ทันแล้ว ก็เลยแต่งตัวชิว ๆ เพื่อไปเรียนตอนบ่ายแทน วันนี้กะจะไปสอบถามเรื่องการตรวจสุขภาพขอใบรับรองแพทย์ที่จะไป wat ก็เลยขึ้นไปชั้น 4 ที่ศิริราช ซึ่งเป็นแผนกบริการนักศึกษาและบุคลากรของมหาวิทยาลัย ก็เข้าไปถามเค้าว่าต้องทำไง นางพยาบาลแก่โหด 1 "เนี่ยไม่ทันแล้ว พรุ่งนี้มาใหม่นะ" บุ้ง "อ่อ เปล่าค่ะ มาถามเรื่องเวลาเฉย ๆ " นางพยาบาลแก่โหด 1 "งั้นเดินไปถามพี่คนโน้นไป" แล้วนางพยาบาลแก่โหด 1 จะชี้นิ้วไปยังนางพยาบาลแก่โหด 2 ที่นั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ บุ้ง "ขอโทษนะคะ ถ้าจะมาขอใบรับรองแพทย์.." นางพยาบาลแก่โหด 2 "ไม่ทันแล้ว มาใหม่วันพรุ่งนี้" บุ้ง "แต่แค่จะมาถามเวลาน่ะค่ะ ว่าต้องมากี่โมง วันนี้มาเรียนที่นี่เฉย ๆ" นางพยาบาลแก่โหด 2 "แล้วเอาไปทำอะไร ไปทำงาน เรียนหรือไปอะไร" บุ้ง "ไปเที่ยวค่ะ" นางพยาบาลแก่โหด 2 "ประเทศอะไร" บุ้ง "อเมริกาค่ะ" นางพยาบาลแก่โหด 2 "งั้นไปถามคนโน้น" (ชี้นิ้วไปยังคนข้าง ๆ อีกแล้ว) คนในห้องนั้นก็เยอะพอควร แต่หน้าไม่เห็นเหมือนจะเป็นบุคลากรมหาลัยเลย - -" พอบุ้งหลีกคนเพื่อเดินไปที่โต๊ะนั้นได้ พยาบาลแก่โหดคนที่ 3 ก็ลุกไปทางโต๊ะนางพยาบาลแก่โหด 2 ไอ้เราก็ต้องแหวกคนออกมาใหม่ เลยอารมณ์เสียมาก ในใจคิดว่า เออ จะเดินหนีกูไปถึงไหนวะ โมโหมาก ทำอะไรก็ไม่ตอบตามจริงเลยว่า รู้หรือไม่รู้ โยนไปโยนมาอยู่นั่นแหละ พูดจาก็ไม่ดี เหมือนเราทำผิดอะไรสักอย่าง บุ้งเลยโมโหเดินออกมาจากห้องเลย ไปหาเอกชนก็ได้วะ นี่แค่เห็นเพื่อนบอกว่า เป็น นศ. มหิดล ก็ลองไปทำสิ รวดเร็ว เพราะไม่ต้องไปติดต่อเหมือนคนอื่น ขึ้นไปชั้น 4 มีแผนกของ ม. เราโดยเฉพาะหรอกนะ เลยมาน่ะ แต่เห็นแบบนี้ ห่วยแตก !!!! ขอโทษทีวันนี้พูดไม่เพราะ เซ็งคนแก่ว่ะ พนักงานเจ้าหน้าที่สมัยนี้เป็นอะไรไปหมด เราก็พูดดีด้วยแบบว่านอบน้อมมากเลยนะ เข้าใจว่าคนมันเยอะ แต่แหม ช่วยหน่อยเหอะ พูดดี ๆ ไม่เป็นหรือไง ถ้าวันนี้บุ้งเดินออกจากห้องแล้วยัยแก่นั่นถามนะ ว่าจะไม่ทำใบรับรองแพทย์แล้วเหรอ บุ้งคงพูดไปอะ "ไม่อะค่ะ เสียเวลา ถามใครก็ไม่มีใครรู้จริง แต่ขอบคุณนะคะที่สละเวลาช่วย สวัสดีค่ะ" จบเรื่องนั้นไป เลยเดินไปหาอะไรกินเป็นเพื่อนยิ้ม บอลก็เดินตามต้อย ๆ มาด้วย เดินผ่าศิริราชมา หมอ Intern ในนี้เป็นอะไรกันหมด ใส่กาวน์ออกมาเดินร่อนไปร่อนมา เหมือนจะบอกให้รู้ว่า เห้ย ข้านักเรียนแพทย์นะ บุ้งก็ไม่รู้อะนะ แต่ว่าเสื้อกาวน์น่ะ เรียนมาก็รู้นิว่ามันถือว่าสกปรก ติดเชื้อไรงี้ แล้วใส่เดินมาร่อนโรงอาหารมันไม่บื๋ย ๆ ไปหน่อยเรอะ ไม่หรอก ที่จริงอารมณ์เสียมาตั้งแต่บนตึกแล้ว เห็นอะไรไม่ถูกต้องเท่าไหร่ ก็หงุดหงิดไปงั้นแหละ เห้อ ทำใจ ๆ ไปอ่านหนังสือดีกว่า
Create Date : 26 กรกฎาคม 2550
1 comments
Last Update : 26 กรกฎาคม 2550 20:50:10 น.
Counter : 3532 Pageviews.
โดย: บอลและผักบุ้ง IP: 61.91.166.200 27 กรกฎาคม 2550 19:18:08 น.
Location :
สาว George Town , DC United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
If the opportunity shows up , we enjoy the maximum we can I'm spoiled, mysterious, got my secret world and a little insecure. I make bunch of mistakes. I am out of control and at times hard to handle. But if you can't handle me at my worst, then you sure as hell don't deserve me at my best
ได้แต่ทำใจเอา ปลงๆๆ