1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30
วันเบื่อ
วันนี้รู้สึกเหนื่อย ๆ ยังไงไม่รู้ อยากได้งานนะ แต่ขี้เกียจสมัคร ขี้เกียจเขียนใบสมัคร แต่ละร้านมันเยอะมากๆ เลย กรอกโน่นนี่นั่น เยอะจนขี้เกียจกรอก ระหว่างเดินไปหางาน ก็เจอผู้ชายแก่ ๆ คนนึงเดินกับแฟนเค้า มาทักเราว่าเราเป็นคนไทยที่ทำงานที่ Ober รึปล่าว แล้วถามอีกว่ารู้จัก PJ (ชื่อภาษาอังกฤษของกานต์) ไหม บุ้งก็บอกว่าใช่ บุ้งเป็นเพื่อนกับ PJ เค้าเลยฝาก Say Hi ด้วย พอเค้ารู้ว่าเราเดินหางานอยู่ เค้าเลยบอกว่าวันอังคารหน้าให้ขึ้นไปหาเค้าที่ร้านอาหารที่ทำอยู่สิ เค้าจะพูดกับ manager ให้ เห้อ ขนาดงานตกมาถึงมือขนาดงานตกมาถึงมือขนาดนี้ ยังรู้สึกเฉย ๆ เลย บางทีก็กลัวว่าจะทำไม่ได้นะ บางทีก็กลัวว่าจะจัดการทั้งหมดไม่ได้ กลัวว่าจะพูดกับลูกค้าไม่รู้เรื่อง กลัวเค้าไม่ได้ convenient จากเรา กลัวบริการเค้าไม่ดี กลัวไม่มีความสุขกับการบริการของเรา จนบางทีก็อยากทำงานที่ไม่ต้องพูดกับใครอะไรแบบนั้นเลย เวลามีเพื่อฝรั่งชวนไป hiking ก็ไม่มีเวลาเลย อยากไปกับเพื่อนหลาย ๆ คน แต่วันหยุดของเด็กไทยมันไม่เหมือนกัน และบุ้งก็มักเป็นคนเดียวที่ได้หยุดไม่ตรงกับเด็กไทยคนอื่น ๆ ในทางกลับกัน คนอื่นก็อิจฉาเราที่ได้ทำงาน weekends แต่ตัวเราเองกลับอิจฉาคนอื่น ๆ ที่ได้ off วันเดียวกัน ถึงแม้ว่าจะได้วัน off weekends ที่ได้ชั่วโมงเยอะก็ตาม เห้อ ไม่รู้ว่า เราจะเหนื่อยอะไรนักหนา ทั้ง ๆ ที่เราก็แค่นั่งอยู่ในร้านเฉย ๆ กดเครื่องคิดเงิน รับเงิน ทอนเงิน ไม่ได้ใช้แรงงานอะไรมาก งาน house ใช้แรงงานมากก็จริง แต่ก็แค่ 2 days/week เราคงขี้เกียจจริง ๆ ด้วย ต้องขยันมากกว่านี้แล้วล่ะ วันอังคารที่จะถึงนี้ก็จะ walk in เข้าไปร้านที่เจอเพื่อนของ PJ อ้อ รู้แล้วว่าทำไมเราเหนื่อย ๆ อาจจะเป็นเพราะกลับมาเกือบ 3 ทุ่ม ต้องมาทำกับข้าวให้น้อง ๆ ที่เหลืออีก 9 คนมั้ง น้อง ๆ ก็ช่วยหุงข้าวนะ แต่เข้าใจไหมว่าบางอย่างก็ต้องกระตุ้นถึงจะทำ เช่น อืม ช่วยขนตะกร้าลงไปที่ครัวหน่อย ปูหนังสือพิมพ์สิ ตักข้าวใส่จานหน่อย เก็บผักเข้าตู้เย็นด้วย แต่ก็เข้าใจนะ ว่าน้องบางคนก็ทำตัวไม่ถูกหรอก ว่าตัวเองสามารถทำอะไรได้บ้าง แต่บางวันที่บุ้งเลิกดึก น้องเค้าก็เหลือกับข้าวไว้ให้นะ ก็แบ่งเบาไปได้บ้าง ตอนนี้มีเด็กจากไทยเข้ามาอยู่ใหม่ 3 คน จาก Dollywood (ชื่อ work site งานสวนสนุก ) เพราะว่าได้ชั่วโมงงานไม่ถึง 32/week เลยขอย้ายมาทำงาน house ที่เมือง Gatlinburg ช่างโชคร้ายจังที่ได้ชั่วโมงน้อย แถวยังต้องย้ายงาน ย้ายเมือง ไม่เหมือนที่เลือกไว้อีก แต่บุ้งนี่โชคดีมาก ๆ แล้วล่ะ แต่มองไม่ค่อยเห็นคุณค่าของความโชคดีของตัวเองเลย วันนี้ขอบ่นแค่นี้ก่อนละกัน สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ ผักบุ้ง ... แคชเชียร์ผู้ไม่ได้เล่นสงกรานต์
Create Date : 12 เมษายน 2551
Last Update : 12 เมษายน 2551 9:11:26 น.
2 comments
Counter : 599 Pageviews.
โดย: เป็ดและผักบุ้ง IP: 124.157.185.249 วันที่: 13 เมษายน 2551 เวลา:2:58:20 น.
โดย: ผักบุ้ง IP: 72.242.15.187 วันที่: 13 เมษายน 2551 เวลา:19:26:28 น.
Location :
สาว George Town , DC United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
If the opportunity shows up , we enjoy the maximum we can I'm spoiled, mysterious, got my secret world and a little insecure. I make bunch of mistakes. I am out of control and at times hard to handle. But if you can't handle me at my worst, then you sure as hell don't deserve me at my best
รักษาสุขภาพด้วยนะ