ขาหมูน่าร๊ากกกกกกกกกกกก

ตัดผมม๊าด้วย แต่ป้าเรชอบให้นู๋ติดกิ๊บมากกว่า น่ารักมากเลยย

แม่ยุ้ยมีเซกซี่โชว์หลัง

เห็นหัวblogนึกว่าพาไปน้องพราวไปกรี๊ดมาซะอีกหุหุ แต่รถคงติดน่าดูเลยเนอะ
ที่พักสวยหรูอลังการมากๆเลยค่ะชอบๆ แล้วชุดว่ายน้ำสีชมพูน้องพราวก็น่ารักสุดๆจ้า

น้องพราวในชุดว่ายน้ำน่ารักมากเลยค่าคุณยุ้ย คราวหน้าของทูพีซนะคะ

เสียดายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปพัทยาเหมือนกัน แง แง แต่ไม่ได้เจอกันเลย อยู่ใกล้ๆ กันแท้ๆ แง้ว ไม่งั้นจะพาแวววาวไปหาขาหมูนู๋พราวซะหน่อยอะ

เริ่ดนะยะคิดว่าพาลูกไปซิ่งดูพัทยามิวสิคเฟส กับเค้าซะอีก ที่พักน่าพักอะ ดุดี เสาร์นี้ว่าจะไปพัทยา(มั้ง) ตามไปเก็บร้านที่แกกินดีกว่าอยากกินมั่ง

ชอบรูปน้องพราวตาละห้อยอะน่ารัก สงสารเด็กน้อยไม่อยากกลับบ้าน 555

ดูดีมากจริงๆด้วยค่ะ รร.นี้
พฤษภาฯจะไปสัมมนาที่พัทยา
น่าจะลอง รร.นี้
แถวพัทยาเหนือคนไม่พรุกพร่าน..ชอบ
ขอบคุณที่นำมาฝากกัน
ลืมบอกไป จขบ.สวยนะคะ
น้องนู๋ ก็น่าเอ็นดู!!!

เออ รร. แจ่ม....

แต่จะบอกว่า...ตอนแกโทรมาวันเสาร์..ชั้นนั่งเม้าส์อยู่บ้านจีน มิวมิวเล่นกะจิระ...ละไปหม่ำๆ ข้าว...สามทุ่มก่าๆ แหนะ กว่าจะได้แยกย้ายยย...


ไปกันสามคน..คงเหงาชิมิ...ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตามมาเที่ยวด้วยอีกแล้วค่ะ ขาหมูน่าหม่ำจริงๆ

เห็นหน้าน้องพราวเกาะระเบียงแล้วน่าสงสารมากๆ
สงสัยคุณยุ้ยต้องพาน้องพราวกลับมาเที่ยวอีกแน่ๆ เลยค่ะ

จ้ำม้ำมากๆๆ อยากเห็นน้องพราวใส่บิกินนี่จัง ^^

ภาพที่เกาะระเบียงน่ารักสุดๆ

ชวนไปเที่ยว
เติมพลังชีวิต
ห้องใหม่....
ห้องโน้ตอุดม

โฮ่ะๆๆ ขาดขาแล้วจารูซึ่กกกกกกกก

รออยู่นะ จะได้มาว่ายน้ำกัน อากาศร้อนมากเห็นแล้วอยากไปทะเลบ้างจัง

ที่พักสวยมากๆเลย น้องต้องชอบแน่ๆเลยเนอะ

ขาหมูน่ารักจังเลยเวลาใส่ชุดว่าย เมื่อไรจะมีคนจ้างถ่ายทูพีชบ้างน่า

พราวหน้าเศร้า T.T

ฮา ๆๆๆ

น้องพราวน่ารักจังเลยย
เซ็กซี่ มาก ๆ
เฮ้อ...งดูกี่รอบ ๆ ก็ชอบ
ก็แหม...หน้าตาดีทั้งครอบครัว

ไม่เคยมาอ่านบล็อกมี๊ยุ้ยเลยคร่า วันนี้บังเอิญมาเจอ อูวร์น่ารักมากๆ พราวลี่ คนสวย งือๆๆ แต่จิระเค้าจองแระชิมิ เควินก็อดตามระเบียบอ่ะเซะ

ขอแอตบล็อกไว้มาเม้าส์ใหม่นะคะ

ปล. โรงแรมน่ารักจังเลยค่า น่าไปๆๆ

น้องพราว15เดือนเหมือนกัน แต่พูดเก่งกว่ากันเยอะเลยเน้อ
อย่างนี้ต้องขอมาสอนเดนเด้พูดบ้างแล้ว ^.^

อัพได้แล้วหล่อน หยากไย่ขึ้นบ๊อกแล้ว

แนะนำร้านอาหาร พัทยา ชื่อ ร้านอาหาร ปูสดมาก (นามสมมุติ)
ชายหาด จอมเทียน

ได้ยินว่าเป็นร้านอาหารชื่อดัง เลยขอลองสักหน่อย
สั่งอาหารไปมากมาย อาหารจานแรกก็ถูกยกมาเสริฟ แต่กินไปสามสี่คำ แมลงวันเยอะมากๆ ต้องคอยใช้มือโบกไล่แมลงวันตลอดเวลา ถามพนักงาน ว่าทำไมแมลงวันเยอะขนาดนี้ เค้าบอกว่า “นี่เป็นหน้าแมลงวันให้ทำใจ”
ปัดไปได้สักพัก อาหารที่สั่งทยอยมา กองทัพแมลงวันก็เริ่มมาก ขึ้นเรื่อยๆจนน่ากลัว เริ่มรู้สึกว่ามือเดียวปัดไม่พอ ปัดทางซ้าย ทางขวาก็มา ปัดไม่ทัน สู้กับมันไม่ไหว ปัดกันจนเหนื่อย ก็ไร้ประโยชน์ แมลงวันพากัน ตอมลงไปในอาหารอยู่ดี นึกถึงหนอนแมลงวัน เลยต้องปลง รับประทานไม่ลง

เจ้าของร้านบอกว่า “คุณต้องทำใจ คนไทยกับแมลงวันเป็นของคู่กันไม่มีใครเอาชนะธรรมชาติได้ ”????

“คุณดูทำไมโต๊ะอื่นเค้ายังกินกันได้ ผมเปิดร้านมา สามสิบกว่าปีแล้ว”

เออจริง ด้วย …

หันไป มองโต๊ะอื่นเขา กินกันอย่างเอร็ดอร่อย เลยสงสัยว่าทำไมมันบุกมา
ตอมแต่โต๊ะเรา เราลอง เดินเข้าไปดูใกล้ๆ พระเจ้าช่วย !!! เห็นชัดๆว่า เค้านั่งกินกัน ท่ามกลางหมู่แมลงวันที่ตอมอาหาร เราเอามือไปโบกที่อาหารเค้า ฝูงแมลงวันก็บินฮือ ออกมาจากอาหารที่เค้ากำลังกินกันอยู่

ดีใจจังนึกว่า เราโดนอยู่โต๊ะเดียว -_-!

ตกลงนี่ เราบ้า หรือ พวกเขา เมา กันแน่ หรือเป็นเพราะตอนนั้นมีกันอยู่แค่สอง สาม โต๊ะ แมลงวันเลยรุมกันเป็นพิเศษ ถ้าเราโชคดี มาในวันที่มี ลูกค้าหลายๆโต๊ะ คงจะช่วยแชร์ๆ แมลงวัน กันไป คนละ สิบ ยี่สิบตัว

แต่ที่แน่ๆ เราไม่กล้ากินอาหารที่มีแมลงวันตอมมากมายขนาดนั้น ถ้าคุณ คิดว่าสี่ห้าตัว คุณกำลังคิดผิด เพราะมันมีเป็นร้อย แล้วในครัวจะขนาดไหนเนี่ย
เจ้าของร้านบอกว่า “คุณช่วยบอกวิธีกำจัดแมลงวันให้ผมหน่อย ถ้าตอบได้ ผมให้แสนนึง” เราบอกว่า คุณต้องรักษาความสะอาด ปิดถังขยะให้มิดชิด เค้ากลับไม่ฟังบอก “ทำไม่ได้ เป็นไปไม่ได้มันต้องมี เหมือนคุณห้ามไม่ให้เมืองไทยมียุงคุณทำได้ไหม” เราบอก นี่มันอาหารนะ ลูกค้าต้องอดทนเหรอ เค้าบอก “คุณเข้าใจมั้ยผมไม่ได้แกล้ง” (ตอบไม่ตรงคำถามเลย แล้วที่สำคัญเราแกล้งคุณเหรอ ที่กินไม่ได้) “ผมไม่สามารถ สั่งห้ามแมลงวันไม่ให้มาตอมอาหารคุณได้” (แต่เราก็ไม่สามารถกินอาหารที่มีแมลงวันตอมได้เหมือนกัน) เจ้าของร้านบอกว่า “คุณจะให้ผมทำยังไง ไหนคุณลองบอกผมสิ” เราพูดว่างั้นคุณบอกลูกค้าสิว่านี่เป็นหน้าแมลงวันนะ รับได้มั้ย ก่อนสั่งอาหาร ลูกค้าจะได้ทำใจล่วงหน้า หรือเตรียมตัวรับมือกับแมลงวันร้านคุณ เจ้าของบอก “ แล้วถ้าคุณเป็นผมหล่ะ คุณจะบอกลูกค้ามั้ย”

(อ้าว นี่คุณหลอกให้เราสั่งอาหารมากมาย แนะนำ ให้เราสั่งอาหารมาหลายเมนู มาวางเต็มโต๊ะให้แมลงวันร้านคุณ แย่งกิน เราผิดหรอเนี่ยที่เข้ามาสั่งอาหารร้านคุณ เวรกรรม)

เราเชื่อว่าถ้าคุณบริหารจัดการให้ดีกว่านี้ แมลงวันจะต้องน้อยลง จนเราพอกินอาหารได้บ้าง อย่างแน่นอน เราลองหา ในgoogle มีวิธีกำจัดแมลงวันมากมาย ถ้าคุณพยายามมันต้องลดลงบ้าง เพราะเท่าที่เคยทานร้านอาหารทะเลมาก็ยังไม่เคยเจออะไรแบบนี้

แต่นี่ดูเหมือนคุณชินและทำใจรับสภาพ ว่าแมลงวันมันคู่กันกับอาหารทะเล ทั้งๆที่ความสะอาด สำคัญเท่ากับรสชาติของอาหาร คุณกลับไม่ยอมให้ความสำคัญ ไม่ยอมจัดการอะไรเลย
ลูกค้าต้องทนรับสภาพอย่างเดียว ถ้าคุณทำใจให้เป็นธรรม เห็นใจลูกค้าบ้าง คุณจะเข้าใจสิ่งที่เราต้องการสื่อคืออะไร
เจ้าของร้านบอก “คุณโกรธอะไรมาใช่ไหม แล้วมาลงที่ผมใช่ไหม”
จะบ้าตายเราเพิ่งตื่นนอนมาอารมณ์ดีๆแท้ๆ แสดงว่าคุณไม่ได้รู้สึกเลยว่ามันสกปรกมาก กลายเป็นเราที่เป็นคนแปลก ในสายตาคุณ
สุดท้ายเราทนรับสภาพไม่ไหว ต้องยอมจ่ายเงินทั้งๆที่ไม่ได้กินอาหารเลย เจ้าของร้านดูบิลแล้วบอกว่า “เงินแค่นี้คุณมีปัญหาทำไม คิดให้ดีก่อนมีปัญหานะ คิดให้ดี”

แต่เราคิดว่าคำพูดนี้น่าจะเป็นคำพูดของเรามากกว่า อีกอย่าง เงินไม่ใช่ปัญหา เพราะเราไม่ใช่พวกหลอกกินอาหารฟรี แต่เรารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมต่างหากที่ถูกคุณเอาเปรียบแบบนี้ เจ้าของร้านบอก “คุณเข้าใจมั้ยของผมทำออกมาแล้ว ผมลงทุนไปแล้ว” เราพยักหน้าบอกเข้าใจ
เจ้าของร้าน กลับพูดว่า
“คุณไม่เข้าใจหรอก คุณคิดถึงแต่ตัวเอง” ( อ้าว แล้วทีคุณหล่ะจะให้เรากินอาหารที่มีแมลงวันบ้าเลือด ตั้งหน้าตั้งตากินอาหารแข่งกับเราหล่ะ ถ้าเราท้องเสีย ท้องร่วง เข้า โรงพยาบาล หล่ะ ใครๆก็รู้เข้า โรงพยาบาล ที ไม่ต่ำกว่าหมื่น )
คุณก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เพราะคุณคิดถึงแต่ตัวเอง รู้แต่ว่าของคุณทำออกมาแล้ว คุณจะไม่ยอมขาดทุนเด็ดขาด ถ้าเป็นเมืองนอก ร้านคุณโดนสั่งปิดแน่
แต่จนใจ นี่เป็นประเทศไทย Thailand only T_T


อยากถามว่า ถ้าคุณซื้อแอร์มาใช้ที่บ้าน เกิดมันไม่เย็นขึ้นมา แล้วคนขายบอกคุณต้องทำใจ เมืองไทยมันเป็นเมืองร้อน คุณต้องทำใจ ผมไม่สามารถเปลี่ยนอุณหภูมิโลกได้ คุณจะรู้สึกยังไง คุณจะถามเค้ามั้ย ก็ในเมื่อคุณรู้ว่ามันเสีย แล้วคุณจะขายมาทำไม อาหารที่ทำออกมาแล้ว มีแมลงวันมาตอมอาหารมากมาย จนลูกค้ากินไม่ได้ก็ไม่ต่างกัน

เข้าใจว่าคุณลงทุนทำอาหารออกมาแล้ว แต่แมลงวันร้านคุณมันตอม จนสกปรกไปหมด กินก็กินไม่ได้ คุณยังจะขายให้เราอีกหรอ ทางร้านอ้างว่าเป็นความผิดเรา ที่เราเข้ามาสั่งอาหารเอง ถ้าเราไม่สั่งเขาก็ไม่ทำออกมา เฮ้อ….

ถ้าเจ้าของร้าน อยากจะขายอาหาร อย่างเดียว คิดว่าสภาพแวดล้อมบรรยากาศ ความสะอาด ในการทานอาหารไม่สำคัญ ล่ะก็ อย่าเปิดร้าน ให้คนนั่งทานจะดีกว่า ควรจะแนะนำให้ลูกค้าซื้อกลับบ้าน ไม่ใช่ปล่อยให้นั่งกินท่ามกลางฝูงแมลงวันแบบนั้น น่าจะมีจรรยาบรรณ สงสารสุขภาพลูกค้าบ้าง

ตอนแรกเราโกรธจนไม่ยอมจ่ายเงินแต่ คิดดูอีกทีคุณคงจะขาดทุนมากอย่างที่คุณว่า เลยยอมจ่ายเงินไป อาหารก็ต้องทิ้งไปทั้งหมดแบบนั้น เพราะไม่รู้จะเอาไปทำอะไร หรือ ไปฝากใครได้ ขนาดตัวเรา ยังไม่กล้ากิน

ไม่อยากมีบาปติดค้างต่อกัน แต่เวรกรรมที่คุณทำกับลูกค้านี่สิ ขอเชิญคุณรับตามสบาย เข็ดกับร้านอาหาร นี้ จริงๆ ต่อไปนี้ ขอเลือกร้าน ที่สะอาดเป็นหลัก อร่อยน้อยหน่อยดีกว่า จะได้กินไปคุยไปแบบสบายใจ ไม่ต้องคอยไล่แมลงวัน