Bloggang.com : OtwO : 14 เดือนแล้ว + คลาสมอนเตสเซอรี่

14 เดือนแล้ว + คลาสมอนเตสเซอรี่

แต๊วแหน่ว!!!

ฮี่ๆๆ เปิดบ๊อกด้วยรูปสุดอิน ใครใคร้ ก็ใส่ เวย์เฟเรอร์ ไม่เว้นแม่แต่ขาหมู ได้มรดกเป็น vintage 1 ชิ้นแล้วนะลูกนะ โฮะ โฮะ โฮะ (ราคาที่แม่ซื้อมา 4000 แต่กว่าจะถึงตอนนั้น ประเมิณค่าไม่ได้แน่ๆ เว่อร์มะ)

ขาหมูครบ 14 เดือนไปเมื่อวานนี้ ไม่มีอะไรตื่นเต้น นอกจากรู้สึกว่า ไวมากๆ ไวเกินไปแระ วันๆ นู๋ทำโน่นนี่นั่น สารพัด แม่อยากจะจำทุกสิ่งอย่างไว้ให้หมด แต่ก็นะ ตามสไตล์แม่ขยันที่สุดในโลก...บ๊อกยังดองซะเค็มขนาดนี้...อ่ะ อ่ะ จะพยายามเขียนให้บ่อยขึ้นละกันเด้อ ขาหมูจะได้เอาไว้อ่านตอนโตนิ (จะได้ซึ้งถึงความรักของแม่นะลูก)

เอ้า อัพเดทพัฒนาการหน่อย

เดินเร็วมากกก เหมือนจะวิ่งรึเปล่า คือมันไม่เร็วขนาดวิ่ง แต่ขาหมูอวบๆ สั้นๆนี่ ซอยยิกๆเลยอ่ะ เป็นที่สังเกตว่าตั้งแต่นู๋เดินได้มาเนี่ย ไม่ค่อยหกกะล้ม หกกะลุก เหมือนเด็กคนอื่นเท่าไหร่ ประมวลผลกันเอาเองป๊ากะแม่ว่า...พราวขาใหญ่มากนั่นเอง รากฐานก็เลยมั่นคง...อืม เริ่ดเนอะ

ทำตามคำบอกได้หลายอย่างมาก เช่น รักกัน คิส ก็กอดแล้วก็จุ๊บได้เลย บ๊ายบาย สวัสดีนี่ โปรมาก เก็บของ put it in ก็รู้เลยว่าต้องทำไง give it to me ได้บ้างตามอารมณ์

พูดเลียนแบบได้เก่งขึ้นเยอะ คำศัพท์เลยมาใหม่อีกเป็นกระบุง เช่น นอนนอน มอร์ (พร้อมทำ sign) หม่ำนี่ ไม่หม่ำนี่ บาย

รู้จักสัตว์มากขึ้น เช่น หมี จ๊าง (ช้าง) เปะ (เป็ด) ปลา (พร้อมท่าประกอบ ประกบมือที่พุง แล้วโยกตัวดุ๊กดิ๊กซ้ายขวา) โนะ (นก)

แอบให้ดู TV เล็กน้อยถึงปานกลาง วะ ฮ่ะ ฮ่า ชอบดอร่าอย่างรุนแรง โดยเฉพาะเพลง superbaby ที่ต้องแด๊นซ์ยับกันไปข้างนึงอ่ะนะ

หม่ำนมเปรี้ยวได้เยอะแล้ว ยาคูลท์หมดขวดก็ได้ เวลาแม่ไม่อยู่ 3-4 ชม. ไรงี๊ แต่เมนหลักก็นมแม่เหมือนเดิม

ยังคงรักการหม่ำเป็นชีวิตจิตใจ เลิฟที่สุด อย่างเดียวที่หม่ำไม่คล่องคือ อาหารพวกเส้น เช่น ก๋วยเตี๋ยว บะหมี่ เป็นต้น

ตื่นทั้งคืนอย่างคงเส้นคงวา บอกว่าเด๋วเตี้ยก็ไม่กลัว ชิส์

ส่วนสั้น กะ น้ำหนัก ไม่แน่ชัด เพราะไม่ได้วัดเลยก๊าบบบ

อ่ะ ต่อกันที่คลาสมอนเตสเซอรี่ ที่บ้านครูบัว

คือคลาสพิเศษที่ได้รับความเอื้อเฟื้อจากพี่เก่ง ช่วยเซ็ทอัพขึ้นมาอ่ะนะ ที่บ้านครูบัวซึ่งปกติจะเปิดเป็นเนอสเซอรี่เลี้ยงเด็กแนวมอนเตสเซอรี่ แต่คลาสที่พราวไปเรียนจัดขึ้นมาเฉพาะสำหรับเด็กรุ่น ขวบกว่าๆ ถึงเกือบสองขวบ เรียนทุกวันเสาร์ 2 ชม. เท่านั้น โดยการเรียนก็จะต้องทิ้งลูกไว้กะคุณครูเลย แล้วค่อยกลับมารับตอนเลิก

ปรากฏว่า น้องพราวเด็กสุดในคลาสแระ แต่ตัวโตไล่ทันเพื่อนหมดอ่ะแหละ เพราะอวบนั่นเอง เริ่มเรียนคลาสแรก เสาร์ที่แล้ว ก็เป็นดังคาด ร้องไห้กันระงม แม่ก็ไม่เครียดอ่ะ เพราะเชื่อว่าเด๋วมันก็ต้องดีขึ้นเอง คลาสแรก น้องพราวก็ร้องๆหยุดๆเล่นๆ คือนึกได้ก็ร้อง ร้องปุ๊บนึงก็หยุดมาเล่นต่อ พอเลิกคลาสแม่ไปรับ ก็โผเข้าหา ขอดูดนมทันที

หลับมาจากคลาสนั้น แอบนอยด์เล็กน้อย เพราะวันหลังพาไป little gym กะ helen doron พราวก็ออกอาการให้อุ้มกะขอนั่งตักเกือบตลอด แต่เวลาอื่นๆ ที่อยู่บ้านก็ไม่เท่าไหร่ อืม ก็น่าจะโอเนอะ

เสาร์ที่ผ่านไปล่าสุด ตอนแรกคิดว่าครูจะให้แม่อยู่กะลูกด้วย ไปๆมาๆ ไม่ให้วุ๊ย ให้ปล่อยลูกไว้แล้วออกมาเหมือนเดิม พราวไปสายจิ๊ดนึง แม่ก็เลยรีบส่งให้ครู เพราะเพื่อนๆ เริ่มสตาร์ทเครื่องร้องไห้หาแม่กันอยู่แล้ว เราผู้ใหญ่ก็ไม่ควรไปเสนอหน้าอยู่อีก ก็เลยรีบส่งขาหมูให้ครู ปรากฏ หน้าเบ้ทันที แล้วก็ร้องไห้เลย....กรี๊ด เห็นลูกร้องต่อหน้านี่ แอบหวั่นไหวสงสารเล็กน้อย กลัวร้องเยอะ เด๋วผอมอ่ะ (เกี่ยวมะเนี่ย) รีบหนีออกมา แอบอยู่หน้ารั้ว ซักพัก น้องพราวเดินมาแหวกม่านหน้าประตูดู แล้วก็ร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆ โดยมี มิวมิว ยืนเกาะอยู่ด้วย โอ๊ย ภาพบาดจิต แต่ก็ต้องทิ้งไว้อยู่ดีอ่ะแหละ เอาน่า คิดว่า เพื่อตัวเค้าเอง

พอถึงเวลากลับมารับ น้องพราวนั่งหม่ำข้าวแก้มตุ่ยเลย เห็นแม่ก็ไม่โผหาเหมือนคราวก่อนแล้ว แต่พูด หม่ำๆแล้วจิ้มๆนมแทน ก็ให้แน้นไปตามระเบียบ พอแน้นเสร็จ ก็เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ชี้ๆชวนให้พาไปเล่นน้ำกะเพื่อนที่สนามทันที

อืม...ดูแล้วก็มีแนวโน้มที่ดีอ่ะนะ ครูก็บอกว่าเด็กๆ ก็ดูดีขึ้น คือเริ่มมีจุดยืนร้องไห้เป็นของตัวเอง (แสดงว่าเริ่มชินที่) บางคนก็ทำงานที่ให้ทำได้แระ แต่ของพราว ยกประโยชน์ให้จำเลยว่าเด็กสุด ก็เลยค่อนข้างมีโลกส่วนตัว คือ ไม่ชอบให้ใครมายุ่ง ชอบเล่นเอง ทำไรเองคนเดียว (ติสท์แตกมากลูก) เรื่องร้องไห้หานี่ ครูบอกว่าเด็กจะเริ่มมั่นใจขึ้นเรื่อยๆ ว่าไม่มีอะไร พ่อแม่ไม่ได้ทิ้งไป แต่แค่ห่างไปสักพัก เด๋วก็กลับมาหาเหมือนเดิม

คลาสที่ผ่านมา น้องพราวได้รับคำชมเกรียวว่า เก่งมากกกกก นั่งหม่ำเก่งมากๆ หม่ำเยอะมากๆด้วย เอร่อมมมม ทีแรกแม่แอบดีใจว่าเก่งเรื่องไร ที่ไหนได้ ป๊าด ไอ่เรื่องกินอะเกนรึเนี่ย ฮ่วย

ขออั๊พดูดเท่านี้ก่อนละดัน เด๋วแวะมาแปะรูปใหม่เน้อ

จุ๊บๆ (จากขาหมู ยู้ฮู)

ปล. บ๊อกเก่าๆของพราว เปิดให้อ่านเหมือนเดิมแล้วนะค้า (สำนึกได้แระ ว่าจะปิดทำไมฟระ ดูบ๊อกมี๊จีน กะกุ๊ดจัง ก็เห็นหมดอยู่ดีอ่ะแหละ...แป่ววววว) เอ็นจอย รีดดิ้งเด้อค่ะ

Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2552

Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2552 11:13:18 น.

13 comments

Counter : 821 Pageviews.