แม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
น้องเมนท์แล้วลืมก๊อบ
บล๊องแกงส์ก้อเป็นเรอะ โฮกกกกกกกกกกกกก
เมือ่กี้เมนท์ยาวเหยียด
หมดกำลังใจเมนท์แล้ววว
แต่ว่าน้องเพิ่งอ่านถึงตอนที่อัสวินโดนฆ่าเองฉากนั้นเคตะเท่ห์มากกกกกกกกก ยามช้อนตัวน้องริวขึ้นมาในอ้อมกอดฉากนั้นง่า
การแก่งแย่งชิงอำนาจมีมาตั้งแต่ยุคโน้นยันยุคนี้ ถึงเทคโนโลยีจะล้ำสมัย วิทยการจะก้าวไกล ความละโมบโลภมากของคนก็ไม่ได้ลดน้อยลงซักนิด สิ่งที่ได้มาก็มีแต่ความสูญเสีย
เซ็ง เคือง ไม่เขียนแล้ว เคืองงงงบล๊อกแกงส์ แง่งงง

ถอดจิตตั้งแต่เล่ม 6 จนบัดนี้ยังไม่ได้อ่าน เพราะดูเหมือน ความวายที่เป็นหนึ่งเดียวในนิยายเรื่องนี้ที่ตรึงอิชั้นไว้ได้นั้น มันเริ่ิมราร้างโรยเสียแล้ว สิ่งเดียวที่ยังชื่นชมคือสำนวนการแปลของเฟื่องเท่านั้น ถ้าจะอ่านต่อก็เพราะนี่แหละมั๊ง 5555+

ที่บอกว่าเรื่องนี้ มันเหลือตรึงตูได้ แค่เพราะมันเป็น วาย ก็เพราะ ด้วยเนื้อหา การเดินเรื่อง และรูปแบบการวางพล๊อต มันก็ไม่ได้ต่างไปจาก เจาะเวลาหาจิ๋นซี ที่มีประเด้นที่การแย่งนางเอกที่เก่งเกินยุคเวลา ตามแบบฉบับ คำสาปฟาโรห์เลย

พูดตรงๆก็คือ เฟิ่งน่งอะแด๊ป เจาะเวลาหาจิ๋นซีมาจน... เกินกว่ากรูจะทนเสียงกรีดร้องของอีโก้ในใจกรูแล้วทนอ่านต่อไปได้ 5555+

ไม่ได้ ลอก แต่ก้ไอ้แรงบันดาลใจดีๆนี่เอง แถมวางพล๊อต เดาทางได้ เพราะมันก็ทางกระบี่เดียวกับหวงอี้เด๊ะๆ จนกรูเหลือจะรับ

นะ แต่ขอย้ำว่านี่ความคิดอิชั้นคนเดียวเท่านั้น น้องนุ่งผู้ใดที่ไม่เคนยอ่านเจาะเวลาหาจิ๋นซี คงไม่คิดอย่างเดี๊ยนแน่ หรือใครอ่านแล้ว บางคนก็คงไม่คิด แต่อิชั้นนั้น ถ้าอีโก้มันตะโกนฟ้องว่า นี่มิใช่ออริจินัล ไม่มีแนวทางของตัวเองแน่นอน เมิงเดาเรื่องออก เพราะมันมีแนวให้เดา กรูจะอ่านไปทำไม กลับไปอ่านเจาะเวลาฯใหม่อีกรอบมิดีกว่าหรือ อิชั้นก้เลย... ไม่มีกะใจจะอ่านซะแย้ว

แต่ชอบงานของเฟื่อง ใครรู้จักเฟื่องฝากบอกเฟื่องด้วยแล้วกัน เรื่องนี้ที่อ่านเพราะเฟื่องนะเนี่ย คนเดียวเลยจริงๆ 555+

หึหึหึ

พี่น่ะหยุดไว้ตั้งแต่เล่ม 1 กว่าๆ แล้วล่ะเมย์เอ๊ยยย เล่ม 2 ยังไม่จบเลย จริงๆ อยากบอกว่า เล่มที่สนุกที่สุด (ในความคิดพี่) น่าจะเป็นเล่ม 1 นี่แหละ เพราะถ้าก้าวแรกดี ก้าวต่อไปคนก็จะตามกันเป็นพรวนแหละ แต่ก็นะ ตามความรู้สึกแล้ว ก็เป็นเรื่องที่เขียนได้ดีนะ โดยรวมก็ใช้ได้เลย หากไม่ใช่ว่า อ่านไปแล้ว รู้สึกเหมือนแครอลอย่างที่ว่า แล้วก็เหมือนคนเขียนเค้าไม่คิดเองเลย พวกกลวิธีพิชัยยุทธ์ต่างๆ นานา นั้นน่ะ เหมือนพี่อ่านสามก๊กเวอร์ชั่นวายเลยน่ะ แบบอ่านไปก็อ๊ะ นี่มันตอนขงเบ้งงี้ๆๆ นี่หว่า อ๊ะ นี่มันตอนจูล่งงี้ๆๆ นี่หว่า อ๊ะ นี่มันตอนเล่าปี่งี้ๆๆ นี่หว่า แบบนี้อ่ะ แม้แต่กลอนต่างๆ ก็เอามาจากกวีชื่อดังที่มีร่ำเรียนกันอยู่ในประวัติศาสตร์ทั้งสิ้น ถึงแม้ว่าจะมีคนเถียงว่า อ้าว ก็เฟิ่งหมิงมาจากอนาคตไง ก็เอาของปัจจุบันเล่าให้คนในอดีตฟังสิ แต่จะถามว่าคนแต่งคิดเองใหม่ไม่ได้หรือไง แล้วบอกวานี่เป็นกลอนที่ดังในยุคนั้นๆ โน้นๆ ก็ได้ คนอ่านไหนมันจะรู้หมดทุกกลอนกัน แต่นี่กลับเอากลอนแบบวรรคทองที่ยกย่องกันในยุคนั้นๆ มาอ้างเลย แบบมันเลยตลกน่ะ (หากใครชอบก็อย่าถือแล้วกัน ที่พี่พูดซะขนาดนี้) ไม่อยากบอกเลยว่า กลอนหรือคำพูดวรรคทองในเรื่องนั้น เป็นคำที่มาจากภาษิตหรือสำนวนสุดฮิตเลย ก็เลยคิดว่าทำไมคนแต่งไม่คิดจะคิดเองซักนิดเลยหรือไงเนี่ย

สำหรับพี่เลยไม่มีอะไรใหม่เลย ถ้าอ่านคงเอาความสนุกแบบพ่อแง่แม่งอนเข้าช่วย ซึ่งจริงๆ แล้ว มันก็หาอ่านได้ทั่วไปตามนิยายวายทั้งหลาย ก็เลยไม่รู้จะเอาอะไรเป็นตัวล่อให้สนใจต่อไปได้ พี่น่ะชอบอ่านนิยายที่แฝงแง่คิด ไม่ใช่อ่านประวัติศาสตร์ที่ร่ำเรียนมานานโขแล้ว ก็เลยรู้สึกเฉยๆ มากกับพล็อตเรื่องของเรื่องนี้ทั้งหมด ถ้าถามว่าอยากอ่านต่อไปมั้ย ก็ตอบตรงนี้ว่า เฉยๆ แล้ว

ไปล่ะ มาร่วมแจมแค่นี้ ไปทำงานต่อดีกว่า

เห....พี่หนูชิวชิวโผล่มาได้จะได ฮ่าๆๆๆ

ก็ใช่ไงถึงบอกว่าจะหยุดอ่านไงเพราะไม่ชอบเรียนประวัติศาสตร์ง่ะ

ยิ่งให้อ่านอะไรที่รบกันไปชิงก้นมายิ่งไม่เอาใหญ่ ถึงบอกว่า ขอซัคเซสแค่หรงเถียรกลับสู่บัลลังก์ได้เป็นพอ

พ่อแง่แม่งอน งั้นต้องอ่านคีย์ กร๊ากกกก

อ้อ ลืมไปอีกเรื่อง
เห็นด้วยว่า เล่ม 1 สนุกสุด เพราะอ่านเล่มอื่นแล้วมันไม่ค่อยมีอะไรให้สนใจแล้วอ่ะ ฮ่าๆๆๆ ในเมื่อมันรักกันไปแล้ว

เห็นกระทู้แล้วอยากให้ไปหาอ่าน

ของอ.เฟิ่งน่งอีกเรื่องนึงอ่ะ

ชื่อจอมนางคู่บัลลังเน้อ

หนุกมากมาย เรื่องนี้รับรองแจ่ม