Bloggang.com : One LoVe Family : ● เมื่อโรคภูมิแพ้ แพ้โรคความรัก

● เมื่อโรคภูมิแพ้ แพ้โรคความรัก

ซื๊ด..........ดดดดดดดดดดดดดดดด

วันที่ 11 ก.ค 2551 ประมาณ 9 โมงเช้ากว่า ๆ ขณะจะไปส่งพัสดุให้กับผู้ที่ประมูลของได้
ได้ที่จอดรถร่ม ๆ หน้าโรงแรม ลงจากรถปุ๊บอ้อมมาเดินที่ฟุตบาท เดินได้ไม่กี่ก้าว

ทันใดนั้นต๊กใจ...เอร้ยลูกแมวออกมาจากใต้ท้องรถ ร้องแง๊ว แง๊ว มองจ้องหน้าแม่วีโก้
สายตางี้อย่างวิงวอน นู๋หิว นู๋ไม่มีบ้านอยู่ นู๋ไม่มีแม่ นู๋ไม่มีครอบครัว
ไอ้เรารึช่วงนี้ภูมิคุ้มกันอ่อน คันจมูก คันตา จาม น้ำมูกใสไหลซื๊ด....ดดด ตัวรุม ๆ อยู่เกือบตลอดเวลา

ยืนอึ้งส่งสายตาคุยโต้ตอบกับแมว
"ไม่ไหวอ่ะลูก รับเลี้ยงนู๋อีกตัวคงไม่ไหวอ่ะนะ"

ตัดใจรีบเดินจากลูกแมวไป ส่งพัสดุ
ขณะทำธุระอยู่ที่ไปรษณีย์ รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ อย่างบอกไม่ถูก
จ่าหน้าพัสดุกว่าจะเสร็จ เขียนไปหยุดชะงักไป
เอาผ้าเช็ดหน้าปิดหน้า ซื๊ด...ดดดด ซึ๊ด...ดดดดด

แม่วีโก้กำลัง...ร้องไห้ แต่เป็นการร้องไห้ผ่านทางจมูกแทน น้ำใสๆ หยดติ๊ง ๆ เป็นทางเลย

ใจคิดถึงแต่เจ้าลูกแมวตัวนั้น เอาไงดีฟระ
เลี้ยง ไม่เลี้ยง เลี้ยง ไม่เลี้ยง เลี้ยง ไม่เลี้ยง
เอาไงดีฟระ ทำไมต้องเจอ ทำไมต้องมาเจอกัน เลี้ยงไม่เลี้ยง ๆๆ

ส่งพัสดุเสร็จเดินกลับมาที่รถ ไม่มีลูกแมวตัวนั้นแล้ว
ไปไหนแล้วฟระ ช่างเห๊อะกลับบ้านดีกว่า ก่อนออกรถก้มมองใต้ท้องรถ
คันหน้า คันหลัง และคันของตัวเอง

(((((((((((( เจ้ย..... คันของตัวเอง ))))))))))))))

กลับบ้านยังอดคิดถึงสายตาวิงวอนของเจ้าลูกแมวมอมแมมข้างถนนตัวนั้นไม่ได้

ช่วงเย็นมีนัดจะออกไปทำวัคซีนครั้งสุดท้ายของปี ให้เจ้าวีโก้
จะไปดูอีกรอบ ถ้าเจอถือว่าเรามีวาสนาที่จะเป็นครอบครัวเดียวกัน
พอไปถึงได้ที่จอดรถที่เดิมฟลุ๊ค ซื๊ด...ดดดดดดดด น้ำมูกก็ยังไหลอยู่

ลงจากรถมองหาเค้าที่พุ่มไม้ กะว่าจะร้องเรียกเหมียว ๆ ยังไม่ทันอ้าปาก
เห็นเค้านั่งเก็บมืออยู่ที่พุ่มไม้ข้างทางขึ้นโรงแรม วุ้ยดีใจ
รีบเข้าไปอุ้ม เค้าร้องเหมียว ๆ เบา ๆ แบบตกใจเล็กน้อย หรือไม่มีแรงร้องหว่ายิ่งทำให้สงสาร

วันนี้ได้กินอะไรหรือยังก็ไม่รู้

คนขับรถ ตุ๊ก ตุ๊ก สองคนที่คอยรับส่งแขกหน้าโรงแรม รีบบอกเอาไปเลี้ยงเหรอคับ
เอาไปเลย มันไม่มีแม่ เห็นอยู่ตัวเดียวแบบนี้นานแล้ว บอกคนขับรถ ตุ๊ก ตุ๊ก ไปว่าเปล่าค่ะ จะเอาไปทำแกงส้ม ช่วงนี้อะไร ๆ ก็แพง

ฮิ้ว......วววววววววววว

เลยพาไป ร.พ. ด้วยกันกับลูกวีโก้ คุณหมอยิ้มทักบอกไปเก็บมาจากไหน ผอม มอมแมมเชียว
ตั้งชื่อหรือยัง บอกคุณหมอว่า ยังคิดไม่ออกเลยค่ะ
คุณหมอเช็คสุขภาพ ป้อนยาถ่ายพยาธิให้
เช็ดหูให้ ทาน้ำยากำจัดหมัดให้

สักพักคิดออกบอกคุณหมอลูกสาวคนสุดท้องให้ชื่อว่า ตุ๊ก ตุ๊ก ค๊า
พี่วีโก้ น้องตุ๊ก ตุ๊ก
(เราเจอกันเพราะเจ้าของรถ ตุ๊ก ตุ๊กมีส่วนร่วมในความทรงจำแรกเริ่มของนู๋กับแม่ด้วยไง)

นี่ถ้าไม่ติดแพ้ขนแมวน๊า หากมีลูกเพิ่มอีกคนจะให้ชื่อว่า ซาเล้ง อิอิ
คงเลี้ยงแมวเพิ่มอีกไม่ไหวแล้วจริง ๆ

เป็นภูมิแพ้ขนแมว ฝุ่น กลิ่นสารเคมี น้ำหอม และหมาบางสายพันธ์ ฯลฯ
แต่มีโอกาสได้มีลูกเป็นแมวตั้ง 2 ตัว ถือว่าโชคดีแล้วที่ได้สัมผัสว่า
มีลูกเป็นแมว มีความสุขไม่ต่างจากมีลูกเป็นหมาเล้ย

พิมพ์มาตั้งเย๊อะ เพิ่งจะรู้สึกตัวว่ามันน่าจะย๊าว ยาว
นี่ค๊า ลูกสาวคนสุดท้อง ของอ่ะฮั๊น

น้อง ตุ๊ก ต๊ก มีรูปเดียวนะคะวันนี้ แม่มานตลกมัวแต่ดีใจ ใช้มือถือถ่ายรูป
แต่กดเซฟแค่รูปเดียวยังไม่รู้ตัวอีก โลเทค จริง จริ๊ง
เอามาโหลดลงคอมถึงได้รู้ แต่อยากโพสค๊า

โรคภูมิแพ้หรือจะสู้โรคความรักได้จริงม่ะ สู้เว้ย ใจเป็นนายกายเป็นบ่าวท่องไว้ ๆ

3 วันผ่านไปกับเจ้า ตุ๊ก ตุ๊ก

อาบน้ำให้เจ้าตุ๊ก ตุ๊ก ตลกโคตร
พีหมาคนโตเอ็นดูน้องตั้งแต่วันแรกที่พาเข้าบ้านใจดีเหลือเกิน ส่วนเจ้าพี่หมาคนรอง และน้องวีโก้ตัวเล็ก ยังไม่ค่อยยอมรับน้อง ดีที่ไม่ขู่น้องเหมือนวันแรกแล้ว เข้ามาดมหัวน้องกับพี่นิ๊ง ส่วนพี่แนไม่ค่อยสบายกำลังมารอบเดือนเลยไม่ค่อยมาสุงสิงกับใครเท่าไหร่ เจ้าตุ๊ก ตุ๊ก ชอบกินอาหารเปียกแรกกินอาหารเม็ด วันทีสองไม่ยอมกินอะไรเลย เอาแต่นอน วันทีสามกินอาหารเปียกหมดไปหนึ่งซองต่อวัน

5 วันผ่านไปกับเจ้า ตุ๊ก ตุ๊ก

เริ่มเล่นกับวีโก้ ท่าทางเอาเรืองไม่เบา กินอาหารเปียกวันละ 2 ซอง เริ่มดูดีขึ้น สดชื่นขึ้น ดีใจที่เข้ากับวีโก้ได้ จะได้เป็นเพือนเล่นกันพี่หมาน้องแมว มีลุกสาว 4หน่อแล้วซิเรา หมา 2 แมว 2 กำลังดี ซน 2 เรียบร้อย 2