หรือผมเป็นบ้าไปแล้ว...55+
ช่วงนี้เหนื่อยและอ่อนเพลียอย่างเต็มที่ ความรู้สึกก็ดูจะว้าวุ่นและวุ่นวายไปหมด คงเพราะสารพัดเรื่องที่มีเข้ามาแบบ Non Stop แถมบางครั้งก็มีมาแบบรีมิกส์ ที่นำเรื่องเก่าแต่กลับนำมาเล่าใหม่ในเวอร์ชั่นที่ยังคงความปวดหัวได้อยู่เหมือนเดิม...
แต่ก็เป็นแค่ความรู้สึกและก็อยู่ในเพียงความคิดภายใน ไม่รู้สินะ..อาจจะเจอปัญหามาเยอะก็เลยเริ่มเฉยชา และ ชาชินกับมัน หลายๆเรื่องเราก็พอจะรู้อยู่แล้วว่ามันจะต้องเกิด หรือ ไม่ก็ต้องเจออยู่เป็นประจำ มันก็เลยไม่ใคร่จะใส่ใจนัก...
ปัญหาต่างๆบางครั้งเราพยายามที่จะแก้ไขหรือทำมันอย่างเต็มที่แล้ว มันก็ยังไม่หมด ก็วางมันลงไว้ก่อน..แถมแอบถีบส่งไปแอบไว้ในมุมห่างๆอีกต่างหาก...เกะกะ .. ในเมื่อทำไรไม่ได้ก็เอาหลีกทางไป เพราะต้องใช้พื้นที่ในเรื่องๆอื่นอีกเยอะ ไว้ถ้าว่างเมื่อไหร่ สมองโปร่งๆแล้วจะมานั่งคิดใหม่...ถ้าไม่ได้ก็ถีบมันกลับไปที่เดิม
มีคนเคยถามผมว่า..."..ยังยิ้มอยู่ได้อีกเหรอ...ไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้วนะ...."
ผมก็ได้แต่ตอบว่า. "..ก็ถ้าหากว่าการที่มานั่งร้องไห้ หรือ มากุมขมับกับสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น มันแก้ปัญหาเรื่องนั้นๆได้...ผมก็จะทำ..."
แต่ถ้าไม่...ผมก็ขออยู่เฉยแบบนี้แระ..ยิ้มอย่างเดียว..
ไม่รู้ตอบแบบไม่สนใจใยดีไปหรือเปล่า...
เคยมีเพื่อนสนิทในวงเหล้าคนนึงที่สนิทกันมากอยู่ด้วยกันมาหลายปี ...เขาให้คำนิยามผมไว้ว่าสั้นๆว่า ...."...หน้ายิ้ม ...แต่ใจร้องไห้..."
ไม่รู้สิ...ผมอธิบายใครไม่เป็นว่ารู้สึกยังไง..บอกได้แค่ว่า..ผมก็มีรู้สึกเหมือนๆกัน กับคนอื่นๆนั่นแระ แต่.... มันทำใจและคิดไว้ล่วงหน้ามาก่อนแระ...มันเลยได้แต่ยิ้มแบบเยอะเย้ยตัวเองแบบนี้...55+
Create Date : 30 กรกฎาคม 2553 |
|
32 comments |
Last Update : 30 กรกฎาคม 2553 15:30:20 น. |
Counter : 1430 Pageviews. |
|
 |
|
เอ้า สู้ สู้ ครับ..