น้องเซ็นเตอร์ 2.6 ขวบ

26 พฤษภาคม 2554 ครบรอบ 2.6 ขวบแล้ว !!!

เด็กช่างจำ
น้องเซ็นเตอร์ตอนนี้เก่งขึ้นมาก แม่ไม่ต้องสอนให้พูดอะไรมากมายแล้ว แค่บอกแล้วก็เล่าให้ฟังน้องเซ็นเตอร์ก็เก็บรายละเอียดที่พูดไปเกือบหมดแล้ว พูดครั้งเดียวก็จำได้เลย หรือมีใครมาพูดอะไรกันก็เก็บเอาคำพูดของคนอื่นมาพูดซะหมด แม้แต่ว่าของที่เคยวางไว้ที่โต๊ะ พอมันหายไปก็จะถามหาทันทีไม่มีลืม อย่างวันนี้ไปตลาดเห็นพี่ ๆ ซื้อเครปกัน ก็อยากได้ขนมเครปกับเขาก็เลยซื้อให้ พอนั่งมอเตอร์ไซด์กลับบ้านแต่ก็ดันหลับไม่ทันได้กิน พอตื่นนอนมาได้เท่านั้นละ สิ่งแรกที่ถามหาก็คือ ขนมเครปทิ่เพิ่งไปซื้อมาจากตลาด “เครปมีไหน” (ร้องไห้จะเอา ขนาดว่าเพิ่งลืมตาตื่นขึ้นมายังไม่ได้ทำอะไรเลย) เมื่อวันก่อนก็เหมือนกันร้องไห้ไม่อยากกินยา น้าน้องเซ็นเตอร์ก็บอกว่าถ้าไม่กินยาจะไม่ซื้อของเล่นมาให้ น้องเซ็นเตอร์ก็กินยาเพื่ออยากได้ของเล่น แต่น้าก็จะซื้อมาให้ตอนเย็นโน่น (กว่าจะมาถึงก็เย็น พอน้าออกจากบ้านไปเล่นก็ร้องไห้จะเอาของเล่น แหม ! ก็บอกว่าตอนเย็นไง กว่าจะยอมสงบได้แทบแย่) พอตกตอนเย็นเห็นน้ากลับมาบ้าน รีบไปหา แล้วถามว่า “ของเล่นมีไหน” (นั่น ! ยังไม่ลืม) ดีนะที่น้าซื้อของเล่นมาให้จริง ๆ ไม่งั้นเป็นเรื่องแน่

เด็กช่างถาม/เด็กช่างตอบ
ช่วงนี้พัฒนาการในเรื่องของการเข้าใจภาษาคงมากขึ้นไปตามอายุที่เพิ่มขึ้นละกะมัง ตอนนี้ก็ปาเข้าไป 2 ขวบครึ่งแล้ว ซึ่งก่อนหน้านี้ก็เป็นเด็กช่างถาม แต่ไม่ค่อยชอบตอบ คำถามยอดฮิตของเด็กก็มักถามว่า “นี่อะไร” “นั่นใคร” ซึ่งก่อนหน้านั้นน้องเซ็นเตอร์ก็มักจะถามสไตล์นี้ ซึ่งแม่เองก็จะต้องคอยตอบคำถามอยู่แล้ว และมักถามคำถามเดิมซ้ำ ๆ ซาก ๆ แต่เวลาถามกลับไปบ้างมักไม่ค่อยตอบ แต่จะเอาคำตอบจากแม่อย่างเดียว (ซึ่งคงจะพยายามเก็บข้อมูล และคงอมภูมิตัวเองไว้ว่างั้นละ)
มาตอนนี้ด้วยวัย 2 ขวบครึ่ง ที่ไม่มากไม่น้อย คำถามที่ถามมาจะต้อง เป็น ใคร? ทำอะไร? ที่ไหน? เมื่อไหร่? กับใคร? (ยิ่งกว่าคนสืบสวนสอบสวนของกรมราชการซะอีก)

อาการป่วย
ว่าด้วยเรื่องป่วย หลังจากเมื่อเดือน เม.ย.54 เป็นหลอดลมอักเสบผ่านพ้นไปแล้ว คิดว่าคงจะไม่เป็นไรแต่พอถึงวันที่หมอนัดจากที่หายเป็นหวัด ไอแล้ว ก็นั่งตากแอร์ในรถแล้วก็เที่ยวที่ห้างเซ็นทรัล พอกลับจากบ้าน ก็เป็นหวัดแถมไม่พอมีไข้ขึ้นสูง ตามมาด้วยหูน้ำหนวก จึงได้พาไปหาหมออีกรอบหนึ่งเพื่อดูอาการหูน้ำหนวก คุณหมอบอกว่าถ้าเป็นหูน้ำหนวกต้องฉีดยาฆ่าเชื้อ จำนวน 3 เข็ม เป็นเวลา 3 วัน เข็มแรกก็ทำให้น้องเซ็นเตอร์ขยาดโรงพยาบาลและคุณพยาบาลที่ฉีดยาให้ จนไม่อยากไปโรงพยาบาลอีก แค่เจอคุณหมอ คุณพยาบาลน้องเซ็นเตอร์ก็ร้องไห้แล้วทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย มักเป็นไข้ช่วงเย็นและเช้ามืดเป็นเวลาถึง 5 วัน นี้ถ้าเกิน 5 วันคงต้องพาไปหาหมออีกรอบเพราะไข้ไม่ลด ช่วงนี้น้องเซ็นเตอร์หายจากหูน้ำหนวกแต่ว่ายังไม่หายเป็นหวัด มีน้ำมูกและเสมหะอยู่ทำให้หายใจไม่ค่อยออก นอนตอนกลางคืนก็ดิ้นไปดิ้นมา กรนเสียงดังด้วย ก็กลัวว่าจะเป็นหลอดลมอักเสบกำเริบอีก แต่ก็ผ่านพ้นไปด้วยดี อาการก็ดีขึ้นมากแล้ว ไม่เป็นหวัดแล้ว



ไปโรงเรียน
เดือนนี้น้องเซ็นเตอร์ไม่สบายตอนต้นเดือน วันที่ 18 เป็นวันเปิดเทอม น้องเซ็นเตอร์หายป่วยพอดีและไปโรงเรียนได้ตลอดอาทิตย์ ตอนนี้น้องเซ็นเตอร์อยู่ชั้นเตรียมอนุบาล 2 แล้ว ที่โรงเรียนมีการเรียนการสอนเพื่อเตรียมความพร้อมให้เด็กก่อนที่จะเข้าอนุบาล น้องเซ็นเตอร์ก็จะได้การบ้านมาทำทุกวัน พุธและศุกร์ ตอนแรกคิดว่าน้องเซ็นเตอร์จะเรียนกับเขาหรือเปล่าเพราะเห็นคุณครูเขียนสมุดบันทึกมาทีไรก็จะบอกว่า ซน ดื้อ ไม่มีสมาธิเรียน แต่ตอนนี้ผิดกับที่คาดไว้เยอะ พอได้เรียนขีดเขียนจริง คุณครูก็จะบอกว่า ตั้งใจเรียน ,เรียนบ้างเล่นบ้าง แต่ความซนก็ยังเท่าเดิม พอกลับจากโรงเรียนวันที่มีการบ้าน ก็จะทำตอนนั้นทันทีเลย ไม่เคยบอกว่าไม่ทำเลย (น่ารักจริง ๆ เลยตั้งใจเรียนอย่างนี้แม่ก็หายเหนื่อย)



ชุดนักเรียน
ว่ากันด้วยเรื่องชุดนักเรียน ตั้งแต่เข้าโรงเรียนมาก็ขาดเรียนบ่อยเพราะเหตุที่ไม่สบาย เป็นหวัดบ้าง เจ็บคอบ้าง ต่าง ๆ นาๆ ด้วยว่าเข้าไปเรียนที่ใหม่ต้องเจอกับเชื้อโรคนา ๆ ชนิดที่น้องเซ็นเตอร์ต้องรับมา และไม่เคยใส่ชุดนักเรียนไปโรงเรียนเลยเพราะยังเด็กอยู่ มาเดือนนี้ขึ้นชั้นใหม่เตรียมอนุบาล 2 จึงต้องได้ใส่ชุดนักเรียนไปโรงเรียนแล้วละ วันที่เปิดเทอมวันแรกน้องเซ็นเตอร์ไม่ยอมใส่ชุดนักเรียนก็พูดอยู่นาน แต่ทำยังไงก็ไม่ยอมซักทีจึงต้องใส่กระเป๋าไปให้คุณครูที่โรงเรียนใส่ให้ ไม่ยอมใส่อยู่ 3 วัน และไม่ยอมไปโรงเรียนจะนอนท่าเดียว แต่หลังจากนั้นก็ยอมใส่แต่ก็คงรู้สึกเขินตัวเองละกะมั่ง (เพราะชมว่าใส่ชุดนักเรียนแล้วหล่อม๊าก) พอถึงวันที่ต้องใส่ชุดพละ น้องเซ็นเตอร์ก็ไม่ยอมใส่บอกว่าจะใส่ชุดนักเรียน (อ้าว ! ลูกฉัน จะใส่แต่ชุดนักเรียนไม่ใส่ชุดพละ แล้วจะอธิบายให้ฟังยังไงอีกเนี่ย! เฮ้ย) ก็ช่วยกันจับน้องเซ็นเตอร์ให้ใส่ชุดพละอยู่นาน จนเช้าวันนั้นไม่ยอมกินข้าวไปเลยแถมด้วยอาการซึมอีกต่างหาก ไม่ยอมเดินเองให้อุ้มจนรถรับ-ส่งมา ก็เด็กหนอเด็กไม่รู้หรอกว่ากำลังคิดอะไรกับชุดนักเรียนอยู่ เพราะปกติก็ใส่ชุดธรรมดาไปโรงเรียนตลอดมาตอนนี้จะให้ใส่ชุดนักเรียนอย่างเดียวคงทำใจไม่ได้หรือว่าคงไม่ชิน





ไปเที่ยวเซ็นทรัล’เชียงราย
วันนี้พาน้องเซ็นเตอร์ไปเที่ยวมีพี่กาฟิวส์ไปเป็นเพื่อนด้วยก็ซนคูณ 2 เท่าละ เราพาไปเซ็นทรัลเปิดใหม่ที่เชียงราย มีของเล่น มีให้เล่นเยอะแยะเลย น้องเซ็นเตอร์ก็เล่น ๆๆๆ โดยเฉพาะรถ ขึ้น ๆ ลง ๆ คันนั้นคันนี้อย่างสนุกสนาน พากลับบ้านก็ไม่ยอมกลับซักที ก็นาน ๆ จะพามาเที่ยว





ปฏิบัติการเลิกใส่แพมเพิร์สตอนนอน
เรื่องใส่แพมเพิรส์ของน้องเซ็นเตอร์ ปกติก็จะใส่ให้ตอนนอนกับตอนออกนอกบ้านเพราะเป็นเด็กที่กินเยอะ ก็เลยมักฉี่เยอะพอกัน แล้วบางครั้งก็จะไม่ค่อยบอก เรื่องการเลิกใส่แพมเพิร์สมีอยู่ว่า เดือนนี้อากาศเริ่มร้อนมาก เวลาใส่เสื้อกางเกง น้องเซ็นเตอร์มักจะเปียกไปทั้งตัว ตอนนอนก็ต้องตื่นมาเปลี่ยนเสื้อให้เพราะเสื้อมักเปียกไปหมด ตอนเข้านอนก็ใส่แพมเพิร์สให้ตามปกติแต่พอตกดึกจะนอนไม่ค่อยหลับต้องร้องบอกให้แม่เอาแพมเพิร์สออก แล้วก็บอกว่าจะฉี่ห้องน้ำ มาคืนนี้ก่ะว่าจะใส่”เพิร์ส” ให้ พอเห็นปุ๊ปก็บอกว่าไม่ใส่แพมเพิร์ส ก็ยังบังคับให้น้องเซ็นเตอร์ใส่ แต่ทำยังไงก็ไม่ยอมใส่ เวลาปวดฉี่ก่อนที่จะนอนก็จะไปห้องน้ำ ตอนจะเข้านอนรอบนี้ไม่ยอมใส่แพมเพิร์สก็เลยคิดหนักกลัวว่าจะฉี่เปียกที่นอนไปหมด แต่ก็จำยอมไม่ใส่ให้ จึงไปหาผ้ายางปูนอนตอนเป็นเด็กให้ แล้วเอาผ้าปูนอนอีกผืนหนึ่งปูทับ
* คืนแรก ปรากฏว่าน้องไม่ฉี่ตลอดคืน มาฉี่เอาตอนเช้าตื่นนอน
** คืนที่สอง ก็ไม่ยอมใส่แพมเพิร์ส แต่คืนนี้ฉี่กลางดึกไปหนึ่งรอบ แล้วก็นอนยาวไปถึงตอนเช้า ...
*** คืนที่สาม คืนนี้แม่เตรียมตัวพร้อมกว่าคืนแรกกับคืนที่สอง ลงทุนซื้อ *คอมฟอร์ต* ให้น้องเซ็นเตอร์เพราะบางทีเด็กพอเราปลุกตอนดึกมันไม่ค่อยอยากไปห้องน้ำ คืนนี้ตอนกลางดึก แม่ก็เรียกน้องเซ็นเตอร์ตื่นเพื่อให้ฉี่ แต่ก็กำลังงัวเงีย ไม่อยากตื่นนอน ก็ร้องโวยวาย กว่าจะให้มาฉี่ใส่คอมฟอร์ตแทบแย่ แต่ก็ยอมฉี่โดยดี
**** คืนที่ 4 คืนนี้พอลุกขึ้นมาปลุกให้ฉี่ ก็ยังโวยวายเหมือนเดิม แต่ก็ยอมฉี่
*** คืนที่ 5 คืนนี้ก็ตื่นขึ้นมาปลุกน้องเซ็นเตอร์เหมือนเดิม แต่น้องเซ็นเตอร์เริ่มรู้หน้าที่ตัวเองแล้ว ไม่ร้องไห้ งอแง แถมยังถอดกางเกงให้ แล้วก็ฉี่ที่คอมฟอร์ตแต่ไม่ยอมลุกขึ้นมายังคงหลับตาแล้วก็ฉี่ แต่ก็เอาเถอะ


***// สุรปว่าตอนนอนกลางคืน น้องเซ็นเตอร์ก็ไม่ใส่แพมเพิร์สนอนอีกเลย แถมออกไปข้างนอกก็ยังไม่ยอมใส่อีก แม่ก็กลัวว่าออกไปข้างนอกจะฉี่ใส่กางเกง แต่ดีนะที่รู้หน้าที่ตัวเองบอกเวลาปวดฉี่
ตอนนี้ก็เลยรู้ว่าที่จริงแล้ว เด็กทุกคนเราสามารถที่จะทำให้เค้าไม่ฉี่ใส่ที่นอนโดยไม่ต้องใส่แพมเพิร์สได้ ถ้าเรารู้จักฝึกตั้งแต่ยังเด็ก ถึงจะกินนม กินน้ำเยอะมากขนาดไหน แต่ถ้าฝึกให้รู้หน้าที่ตัวเอง เด็กก็สามารถบังคับและเรียนรู้ที่จะไม่ทำตามใจตัวเอง แต่หากไม่ฝึกไม่บังคับเด็กบ้าง เด็กก็จะทำตามใจตัวเองและทำไม่ได้อย่างเด็กคนอื่น และเอาแต่ใจตัวเองด้วย

Create Date : 31 พฤษภาคม 2554		2 comments
Last Update : 1 มิถุนายน 2554 9:00:00 น.
Counter : 1298 Pageviews.
Share Tweet