Alone Again (ภาคต่อ)
พอตอนเช้าตาของเด็กก็เดินมาที่บ้าน มาขอยืมรถพาลูกกับหลานไปตรวจที่โรงบาล เกือบหลุดปากไปแล้วว่า ทามมายไม่ให้พ่อของเด็กพาไป โชคดีที่หุบปากซะก่อน มันแปลกดีนะ แม่ของเด็กแต่งงานกับคนนึง แล้วก็มีลูกกับอีกคนนึง พอคลอดลูกก็เอาลูกมาอยู่บ้าน ตากับยายก็เลี้ยงหลาน พ่อของเด็กก็มาแวะ ๆ แล้วก็ไป รึว่าเราจะ conservative เกินไปป่าวหว่า แบบว่าชาวบ้านเห็นว่าพฤติกรรมแบบนี้เป็นเรื่องปกติ ไอ้เรื่องที่ชาวบ้านเค้าเม้าท์กัน ก็จะเป็นเม้าท์อิจฉาชาวบ้าน ฟังแล้วก็รำคาญเลยม่ะค่อยได้ไปสมาคมกับเค้า รึว่าเราจะทำตัวแปลกแยกไปเอง? แต่จะให้ทำตัวกลมกลืนไปกับชาวบ้านแถวนี้ก็ทำไม่ได้อ่ะ สงสัยคุงย่าจะมีปัญหาในการปรับตัวแน่ ๆ เรย แต่มันรู้สึกไงไม่รู้ ถ้าจะต้องเปลี่ยนตัวเองให้เป็นแบบที่เราเองก็รับไม่ได้ ปัญหาในใจของคุงย่าตอนนี้คือเกิดอาการเซ็งกับสภาพแวดล้อม คิดว่า ... อ่ะนะ ช่วงนี้พยายามหาคำตอบให้กับตัวเองหลาย ๆ อย่าง พยายามทบทวนว่าตัวเองเป็นบ้าอะไร การเขียนระบายในบล็อกช่วยได้ทีเดียว รอ ๆ ๆ เจ้าเก็ตโตกว่านี้หน่อย คงจะหากิจกรรมอะไรทำหนุก ๆ ได้หล่ะนะ นครปฐมอยู่ใกล้กรุงเทพนิดเดียว รอ ๆ ๆ แล้วก็รอ ๆ ๆ ปล. ขอโทษด้วยเน้อ ช่วงนี้คุงย่าบ้าบอคอแตก ชีวิตมันว่างเกินไปมั้ง เลยฟุ้งซ่านขนาดหนัก เหมือนคนติดคุกรอวันพ้นโทษ ถ้าเจ้าเก็ตไปรร.แล้วหล่ะก้อจะไปซิ่งให้น่าดู๊ หุหุ
Create Date : 14 ตุลาคม 2548 |
|
11 comments |
Last Update : 14 ตุลาคม 2548 16:21:53 น. |
Counter : 631 Pageviews. |
|
|
|
เฮ้อ....เรื่องคนข้างบ้านเปิดเพลงดังนี่เข้าใจเลยค่ะ
บ้านตรงข้าม...ไม่ได้จัดงานอะไรก็เปิดเพลง
ดังลั่น....ไม่รู้จักเกรงใจกันบ้างเลย....
แต่คิดในแง่ดี...เค้าคงอยากให้เราฟังด้วยล่ะ...