Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2558
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
4 พฤษภาคม 2558
 
All Blogs
 
หมาตายอีกแล้ว

lozocatlozocat



หมาตายอีกแล้ว

จริงๆ เจ้าหมาตัวนี้ (ขอใช้คำว่า "หมา") มันก็ไม่ใช่หมาที่เลี้ยงมาตั้งแต่เกิด แต่มันเป็นหมาจรจัด ที่ท้องแก่ แล้วมีหมาจรจัดตัวผู้ ที่ชื่อว่า ไอ้โย่ง ในที่ทำงาน พามาอยู่ด้วย ลูกในท้องก็น่าจะเป็นของไอ้โย่ง มันจึงพาเมียมันมาอยู่ด้วย ส่วนเจ้าโย่งมันก็ตายไปแล้ว แต่วันนี้เราจะเริ่มต้นมาเล่าเรื่องของเจ้า "นมยาว" นี่คือชื่อหมาตัวเมียท้องแก่ที่ ฉันตั้งให้มัน

จำได้ว่าวันแรกๆ ที่มันมาอยู่ มันก็อาศัยข้าวของไอ้โย่งกิน แต่ไอ้โย่งบางทีมันก็หวงข้าว ข่มขู่กัดเอาบ้างบางครั้ง แรกๆ มันยังไม่มีชื่อ แต่ชื่อของเจ้านี่มันได้มา จากการเห็นตัวตนของมันนั่นแหละ ด้วยมันคงจะเป็นหมาที่ไม่ค่อยรุ่นเท่าไร น่าจะผ่านการมีลูกมาแล้ว หลายคอก จะเห็นได้ว่า นมของมัน จะยาว ห้อยโตงเตง ถึงแม้เวลาผ่านไปจนมันเลี้ยงลูกมันโตแล้ว นมมันก็ยังคงห้อยยาว ฉันจึงตั้งตามลักษณะของมันคือ "นมยาว"

มันรับรู้ว่านั่นคือชื่อใหม่ของมัน ทุกครั้งที่เรียกมัน มันก็จะกระดิกหาง หน้าตามันเป็นหมาใจดี มีความถ่อมตัว เป็นมิตรกับคนที่ทำงาน มันมาอยู่แบบเจียมเนื้อเจียมตัว

มันเป็นหมาจรจัด แน่ล่ะ มันยกขา หวัดดี ไม่เป็น แต่ฉันก็แกล้ง จับขามันยกขึ้น ซ้ายที ขวาที พร้อมกับพูดว่า "ดีค่ะ" บางทีก็ตบขามันเพื่อกระตุ้นมัน พร้อมกับพูดว่า "ดีค่ะก่อน" แรกๆ มันก็ไม่ทำ เพราะมันคงจะสงสัยว่าทำอะไรของแกเนี่ย

ที่สอนมันก็ไม่คิดว่ามันจะทำได้ เพราะเขาบอกว่าไม้แก่ดัดยาก มันคงไม่รับรู้หรอก แต่อยู่ๆ มีอยู่วันนึง ฉันต้องขึ้นรถเมล์กลับบ้าน มันก็จะมาส่งขึ้นรถทุกวัน แต่ก็ต้องคอยไล่ให้มันอยู่แต่บริเวณที่ทำงาน ไม่อย่างนั้นอาจโดนรถเหยียบเอาได้

ระหว่างคอยรถเมล์อยู่ ฉันก็เล่นกับมัน ตบหัว ตบตูด มัน แล้วก็เลยแกล้งพูดว่า "ดีค่ะก่อน" มันก็เฉย.. "เร็วๆ ดีค่ะก่อน" สักพัก มันยกขาขึ้นมา ดีใจจนบอกไม่ถูก ว่ามันสามารถเรียนรู้สิ่งที่สอนมันได้ แต่มันจะทำแค่ครั้ง 2 ครั้งเท่านั้น แล้วมันก็จะดื้อไม่ทำแล้ว

เจ้าตัวนี้ใครแกล้งอะไรมันก็จะไม่โกรธ ระหว่างที่มันมาอยู่นี่มันก็ผลิตลูกมาหลายคอกอยู่ แล้วก็ยังพาแฟนใหม่มาอยู่ด้วย แต่แฟนใหม่ของมัน นั่นก็ช่างประจบ เพื่อจะขอมาอาศัยอยู่ด้วย เจ้านี่สอนหวัดดี แต่ไม่เอาถ่าน มีนิสัยไม่ค่อยชอบเวลาใครแกล้งมันมากๆ มักจะเริ่มตาขวาง ไม่เหมือนเจ้านมยาว เป็นหมาจิตใจดี

แต่อย่างหนึ่งที่มัน 2 ตัวเป็นคือ ไม่ชอบเสียงดัง ทุกครั้งที่มีเสียงจุดพลุงานเผาศพ หรือมันงานเปิดเพลงดังๆ มันจะหาที่หลบ นี่แหละจึงเป็นต้นเหตุให้มันต้องตาย เพราะความกลัวเสียงดัง

วันที่ 3 พ.ค. 58
มันกลัวเสียงเพลงดังจากฝั่งตรงข้าม เขามีงาน ปกติมันจะหลบเข้าห้องไปซุกอยู่ใต้เก้าอี้ หรือไม่ก็ห้องน้ำ แต่วันนี้แม่บ้านที่ทำงานเขากำลังทำความสะอาดอยู่ มันจึงไม่กล้าเข้าไป เพราะมันรู้ว่ามันจะต้องโดนตีแน่

มันจึงมุดเข้าใต้ท้องรถ ของเพื่อนที่ทำงาน ที่เขากำลังซ่อมรถอยู่ เขาไม่เห็นว่ามันมุดเข้าไป เข้าสตาร์ทเครื่องเร่งเครื่อง ทดสอบเครื่องอยู่นาน กว่าจะถอยออกมา แล้วรถเก๋ง มันก็ไม่ค่อยสูงอยู่แล้ว ประกอบกับที่ตัวมัน ตอนหลังจับมันไปทำหมัน ตัวมันอ้วนขึ้น คิดว่ามันอาจจะพยายามออกมา แต่ก็คงจะลำบาก สุดท้ายแล้วรถก็ถอยเบียดตัวมันไป เพื่อนเห็นว่ามันรีบวิ่งไป คิดว่ามันคงไม่เป็นอะไรมาก จึงขับรถไปล้างก่อนแล้วค่อยกลับมา เห็นมันนอนอยู่ใกล้โรงรถ เลยเดินไปดู เรียกมัน เขาบอกว่ามันนอนนิ่ง มีเลือดออกจมูก เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น เขารู้สึกเสียใจเพราะเมื่อคืนก่อน มันยังมานั่งสะกิดแขนเขาอยู่เลย เขาซ่อมรถตั้งแต่คืนก่อน เขาหันไปบอกมันว่า "จะทำงาน ไปๆ" มันคงหิวข้าวเลยสะกิดเรียก พอเขาซื้อข้าวมา เขาบอกว่าแบ่งให้มันกิน แล้วก็ตักอาหารหมาให้มัน เขาบอกว่า "กูไม่น่าเล้ย" เมื่อคืนมันยังมานั่งเป็นเพื่อนซ่อมรถอยู่เลย


ฉันถามเขาว่ามันแค่สลบรึเปล่า เอามันไปฝังเดี๋ยวมันฟื้นขึ้นมาล่ะ เขาบอกว่ามันไม่ฟื้นแล้ว เลือดมันออกมาทางจมูก นอนนิ่งเลย ด้วยที่มันแก่แล้ว อวัยวะภายในคงแตกแน่มันถึงตาย

เมื่อหลายปีก่อนฉันก็มาเล่าถึงหมาอีกตัวที่ตายไปก่อนหน้านั้น ตัวนั้นเป็นลูกของมัน เจ้าตัวนี้ไม่คิดว่ามันจะโดนรถเหยียบตาย เพราะมันเป็นหมาติดบ้าน ไม่ว่าที่ทำงานจะหยุดกี่วัน มันก็จะนอนคอยจนกว่าจะมีคนมาเลี้ยงข้าวมัน มันจะไม่ออกไปคุ้ยขยะ หากินที่อื่น

สงสารมัน ในความที่เป็นหมาจรจัด ที่พลัดหลงมาอยู่ที่นี่ อาจจะด้วย โชคชะตา พามันมาพบฉัน รักมันในความเป็นหมาที่ใจดี ไม่แว้งกัดใคร เวลาที่โดนแกล้งหนักๆ อ่อนน้อมถ่อมตัว เจียมเนื้อเจียมตัว ใครจะแกล้งยังไงก็ได้ ขอให้ฉันมีที่อยู่ที่กิน ไม่ร่อนเร่พเนจรอย่างแต่ก่อน ยังเคยคิดเลยว่าทุกวันนี้มันแก่แล้ว ถ้าอีกหน่อยมันอยู่ไปนานๆ มันจะเหมือนหมาที่เคยเลี้ยงไว้เมื่อก่อนไหม๊นะ ที่ต้องคอยดูแล จะเดินจะเหินก็ไม่ไหว แต่วันนี้ มันไปแล้ว คิดถึงมันจริงๆ ถ้ามันแก่ตายจะไม่รู้สึกอะไรเลย

แต่นี่สงสารที่อยู่ๆ มันก็ตายไปเพราะมันซุกหาที่ปลอดภัย แต่หารู้ไม่ว่า ในที่ๆ มันคิดว่าปลอดภัย มันกลับต้องมาตาย

พุธนี้ไปทำงาน จะไม่ได้เห็นมันอีกแล้ว ในทุกๆ เช้ามันจะวิ่งมาต้อนรับ กระดิกหางดีใจ อาจจะคิดว่าวันนี้มีข้าวกินแล้ว

สงสารแฟนมันที่มันพามาอยู่ด้วย ทุกๆ เช้ามันจะคลอเคลียกันมาดีใจ มันจะรู้สึกยังไง ที่ตอนนี้เหลือมันแค่ตัวเดียว

ฉันเคยคิดมาหลายครั้งแล้ว ว่าถ้าหมดรุ่นนี้แล้วจะไม่เลี้ยง แต่พอมันหมด มันก็จะมีตัวตายตัวแทนมาทุกครั้ง ทำให้ต้องเลี้ยงกันไปอีก ผูกพันกันไปอีก แล้วก็รู้สึกใจหายเวลาที่มันตายไป




ภาพนี้ถ่ายไว้ น่าจะ 2 ปีก่อน

วันนี้เป็นวันแรกของการทำงาน เจ้าเขียวหมาตัวผู้ที่เจ้านมยาวพามาอยู่ด้วย ตอนนี้เหลือมันเพียงตัวเดียวเท่านั้น ใช่! มันยังคงกระดิกหางดีใจ ฉันมองไปที่ดวงตาของมัน เหมือนมันจะบอกฉัน มันดูเศร้าไป ดูเหงาๆ เพราะปกติทุกเช้า มัน 2 ตัวจะวิ่งหยอก กัดกันไปกัดกันมา เหมือนแข่งกัน แย่งกันมาเสนอหน้าดีใจ แต่วันนี้มันวิ่งมาดีใจตัวเดียว สายตาดูเศร้าๆ ฉันถามมัน "ไง นมยาวไม่อยู่แล้ว เหงาไหม๊" มันยื่นหน้ามาหา เหมือนทุกครั้ง ที่ฉันเปิดประตูรถ หน้าตามันหน้าสงสารมาก

นี่ถ้าเจ้านมยาวมันยังอยู่ มันก็จะวิ่งล้อมหน้าล้อมหลังรถ แล้วก็เข้ามาเสนอหน้า ตอนเปิดประตู เหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ ไม่มีมันแล้ว คิดถึงมันอย่างบอกไม่ถูก

ฉันเลี้ยงหมาที่ทำงานมาก็หลายรุ่น ตายไปก็หลายตัว ทุกครั้งจะรู้สึกใจหาย แต่ครั้งนี้ ใจหายแล้วก็บวกความคิดถึง ความรู้สึกเหมือนสูญเสียญาตยังไงยังงั้นเลย หลายปีมากที่มีมัน มันเป็นความผูกพันลึกๆ ที่คนอื่นอาจไม่เข้าใจ มีเพียงคนที่รักหมาด้วยกันจะเข้าใจ อาจจะด้วยที่ฉันเป็นคนรักหมา ช่วงเวลาบางวันเห็นมันนอนอยู่ตัวเดียว ก็จะเดินไปเล่นกับมัน แกล้งมันสารพัด นี่คือการเล่นกับหมาของฉัน มันก็ไม่เคยโกรธ หรือตาเขียว หรือฝังเขี้ยวเลย บางทีแกล้งไปเล่นกับเจ้าเขียวมันก็จะมีความอิจฉาเล็กๆ เอาตีนของมันมาสะกิด ให้สนใจมันบ้าง

คิดถึง สงสาร ไม่น่าเล้ย เจ้านมยาว ถึงมันจะแก่แล้ว แต่ฉันก็ไม่คิดว่ามันจะไปเร็วขนาดนี้

คือความรู้สึกทั้งหมด ไม่อาจถ่ายทอดมาเป็นคำพูดได้ มันผูกพัน จากไปโดยไม่มีการร่ำลากันเลย

คราวที่แล้ว ลูกตัวนึงของมันตายไป ก็เป็นช่วงวันหยุด มันไปนอนตายอยู่ข้างรถที่ฉันเคยขับ ที่ตั้งมากมาย แต่มันกลับเลือกที่จะมานอนตาย ข้างๆ รถ ที่ฉันใช้ เหมือนจะเป็นการบอกลา


แต่คราวนี้ นมยาว มันตายอย่างโดดเดี่ยว มันวิ่งไป จนเพื่อนเข้าใจว่ามันคงไม่เป็นไร เพราะมันยังลุกขึ้นมาวิ่งได้ แต่มันวิ่งไปได้อีกไม่กี่เมตร มันก็ล้มตายไป โดยที่เพื่อนฉันไม่รู้ กว่าจะกลับมาดูอีกที มันก็เป็นชั่วโมงแล้ว เฮ้อ.. ไปสู่สุขคติเถอะ


ฉันบอกตรงๆ ว่าเบื่อเลี้ยงหมาแล้ว ไม่อยากเห็นมันตาย คิดแล้วเศร้าใจ

แต่ก็เชื่อเถอะ สักพัก ก็จะมีหมาจรจัดมาอีก แล้วก็อดไม่ได้เวลาที่เห็นมันหิว ก็ต้องเลี้ยงมันอีก

ที่ทำงานที่นี่ก็แปลกอย่างนึง เวลาที่มีหมาตัวนึงตาย ก็จะมีหมาจรจัดตัวนึงเข้ามาแทนที่เสมอ แต่ถ้ามันยังอยู่ ไม่มีใครหน้าไหนจะได้เข้ามาอยู่ เพราะมันจะไม่ยอม ให้ที่นี่มีสมาชิกใหม่ เหมือนกลัวจะโดนแย่งอาหาร



lozocatlozocat



Create Date : 04 พฤษภาคม 2558
Last Update : 6 พฤษภาคม 2558 19:06:21 น. 1 comments
Counter : 743 Pageviews.
Share

 
เหมือนกันเลยครับ


โดย: ครูทำเนียบ วันที่: 4 พฤษภาคม 2558 เวลา:11:36:26 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

pantipngon
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [?]

***ชอบตุ๊กตาเป็นชีวิตจิตใจ พอได้เห็นบลายธ์ครั้งแรกเลยชอบเอามากๆ ตุ๊กตาบ้าอะไรก็ไม่รู้ น่ารักสิ้นดี***

ใครจะคาดคิดว่าเจ้าของบล็อกที่เก็บสะสมภาพบลายธ์ไว้มากมาย แท้ที่จริงแล้ว อายุก็ปาเข้าไปจะครึ่งร้อยอยู่แล้ว มีบางคนบอกว่าการที่คนแก่เล่นตุ๊กตา คือการเติมเต็มชีวิตในวัยเด็กที่ไม่เคยมีตุ๊กตาไว้เล่น สำหรับคนอื่นไม่รู้นะ แต่สำหรับตัวเองแล้ว เออ! มันรู้ได้ไงเนี่ย
Friends' blogs
[Add pantipngon's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.