ความทรงจำ 1

แองจี้....
วันนี้แม่เหนื่อยจังเลยลูก ตอนน้องยังอยู่ แม่จะรีบกลับบ้านไปหาน้อง
พอเข้าบ้าน น้องก็จะกระดิกหางออกมารับแม่ รีบมานอนบนตัก
ทันทีที่แม่เห็นหนู ต่อมความสุขของแม่ก็จะทำงานทันที ทั้งๆที่เรื่องเหนื่อย
และเครียดมันยังอยู่

จนวันที่หนูไม่สบาย แม่แทบจะไม่ได้นอนเลย และต้องตื่นแต่เช้ากว่าเดิม
เพื่อมาดูแลน้อง บางวันแม่เหนื่อยมาก พอกลับบ้านก็จะค่อนข้างเครียด
กับอาการของน้อง แต่พอได้ป้อนข้าว ป้อนยา เช็ดตัว นวดขาให้หนู
เพราะขาน้องบวมมาก จากน้ำที่มันขึ้นอยู่ในท้อง ถึงแม้จะเหนื่อยแค่ไหน
แต่แม่ก็มีความสุขที่ได้ทำให้หนู และดูหนูก็มีความสุขเหมือนกัน
ถึงแม้ความเจ็บปวดจะเริ่มมาหาแล้ว

การไม่สบายของน้องครั้งนี้ น้องอดทนมาก ไม่เคยร้องเจ็บเลย
จนกระทั่งวันสุดท้ายก่อนหนูจะจากไป เสียงร้องด้วยความเจ็บของน้อง
มันแทงเข้าไปในใจแม่มาก ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา น้องไม่เคยได้รับ
ความเจ็บปวดใดๆ ที่หนักหนา นอกจากไปหาหมอฉีดยาหรือเจาะเลือด
ไม่เคยมีแผลใดเกิดขึ้นกับน้อง ในชีวิตมีเรื่องที่เลือดออก เท่าที่จำได้
ก็สองครั้งเท่านั้น ตอนเอาหนูไปอาบน้ำ แล้วเค้าตัดเล็บให้ ด้วยความที่
เล็บหนูดำ โดนตัดลึกไปหน่อย เลือดก็เลยออก ตั้งแต่นั้นมา
แม่ก็ไม่เคยพาหนูไปทำอะไรๆที่ร้านอีกเลย แม่จะอาบน้ำให้หนูเอง
เล็บก็จะขลิบแค่ปลายๆเท่านั้น เล็บหนูจึงยาวมาก เพราะหนูฝนเล็บไม่เป็น
แล้วหนูก็จะชอบแต่งตัวด้วย เวลามีเสื้อผ้าสวยๆมา หรือมีปลอกคอสวยๆ
มา หนูจะรีบมาหา เพื่อขอใส่ เวลาแม่แต่งหน้าหนูก็จะมายืนเฝ้าอยู่ข้างๆ
มองเหมือนอยากจะทาแป้งกะเค้าด้วย ความรักสวยรักงามของน้อง
ทำให้ม่าม้า เรียกหนูว่า คุณนาย

น้องเป็นหมาสีดำ ที่มีพุงสวยที่สุด แม่ไม่เคยเห็นหมาที่ไหน
มีพุงสวยเท่าน้องเลย พุงของน้อง จะเป็นสีขาวอมชมพู
ไม่มีไฝ กระ ปาน เหมือนหมาตัวอื่น ไรขนที่ขึ้นบนพุง
ก็สวยมากเช่นกัน แม่ชอบที่จะเกาพุง หรือลูบพุงน้อง
แล้วน้องก็ชอบมากด้วยเหมือนกัน ถ้าวันไหนอยากจะให้
เกาพุงให้ ก็จะเดินมาหา แล้วนอนหงายลงหันพุงมาให้
เป็นอันรู้กันละ

น้องเป็นหมาตัวเล็ก แต่เสียงดังมาก เสียงเห่าน้องเหมือนหมาโต
น้องจะชอบแกล้งคนที่เดินผ่าน ไปผ่านมาหน้าบ้านของเรา
ด้วยการกระโจนใส่ไม้ที่กั้นหน้าประตู เพราะมันจะทำให้เสียงดัง
จนคนที่ เดินอยู่ตกใจ แล้วก็กระดิกหางทำไม่รู้ไม่ชี้
อาบังส่งหนังสือพิมพ์บ้านเรา จะกลัวน้องมาก แต่แม่รู้ว่าน้องแกล้ง
อาบัง น้องจะหวงบ้านเป็นที่สุด ไม่ยอมให้ใครเข้าบ้านเราเลย
แม้กระทั่งคนที่รู้จัก หรือมาบ้านเราบ่อยๆ ยกเว้นแต่ป้าติ๋ว
(แม่เจี๊ยบ) ที่อยู่ข้างบ้านเรา แต่น้องก็ไม่เคยกัดใคร มีแต่ทำให้
ตกใจเท่านั้น น้องเป็นหมาที่ไม่ค่อยยิ้ม แต่อารมณ์ดี เวลาที่
เห่าใครต่อใครทุกครั้ง ก็จะกระดิกหางไปเห่าไป แม้กระทั่ง
ก่อนวันที่น้องจะจากไป น้องเดินไม่ไหวแล้ว ทุกครั้งที่แม่อุ้ม
น้องขึ้นมา น้องก็จะควงหางทุกครั้ง คงดีใจที่แม่รักหนู

วีรกรรมน้องอย่างหนึ่งที่ป้ายังพูดถึงน้องอยู่ถึงทุกวันนี้ ก็คือ
มีอยู่วันหนึ่งที่ม่าม้าไปใต้ แล้วแม่ต้องทำงานกลับบ้านช้ากว่าปกติ
แม่โทรมาบอกป้าว่าให้ช่วยเปิดไฟในบ้านให้น้องด้วย เพราะกลัว
มืดแล้วไม่เห็นใคร น้องจะกลัว ป้าก็เดินมาเปิดไฟ พร้อมกับ
แบ่งกับข้าวของพี่ฝอยทอง มาคลุกให้น้องกินไปพลางๆก่อน
กลัวน้องหิว พอป้ามาถึงหน้าบ้าน เปิดประตูเข้ามา
น้องจะนอนอยู่บนเก้าอี้ตัวโปรด ป้าก็เรียกน้องมากินข้าว
แต่น้องไม่ยอมลงจากเก้าอี้มากินข้าว กลับเงยหน้ามองนาฬิกา
มองแล้ว มองอีก เหมือนกับจะบอกว่า หนูจะรอแม่กลับมาก่อน
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เวลาใครๆพูดถึงหนู ป้าเค้าก็จะเล่าเรื่องนี้
ให้ทุกคนฟัง เด็กดำเอ้ย รักกันจริงๆลูกแม่

พรุ่งนี้เราจะมาคุยกันต่อนะลูกนะ

วันนี้อากาศเหงาๆยังไงไม่รู้ แม่ไม่อยากกลับบ้านเลย
คิดถึงน้อง.......ทำไงดี............................

แม่รักน้องนะ.... คิดถึงน้องมากด้วย ... แองจี้

Create Date : 17 สิงหาคม 2552 Last Update : 18 สิงหาคม 2552 10:07:37 น. Counter : 481 Pageviews.		3 comments
Share Tweet