เรื่องของกู ซี่รี่ ๘ หลากเรื่อง...หลายเหตุการณ์...ผ่านเข้ามาในชีวิต คุณเลือที่จะจดจำอะไร..... อายุที่เพิ่มขึ้น...บอกอะไรแก่เราบ้าง หลายคนคงตอบว่า..มันบ่งบอกถึงประสปการณ์ในชีวิตที่เพิ่มขึ้น บางคนอาจตอบว่า ทำให้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น แต่สำหรับผม...อายุที่เพิ่มขึ้น เหมือนเตือนให้รู้ว่า การดำรงอยู่แห่งตัวตน กำลังนับถอยหลัง....เพื่อดับสูญ ฟังดูอาจน่ากลัว...แต่หากพิจารณาดูให้ถ่องแท้ ไม่มีใครหนีความตายพ้น อยู่ที่ว่า มันจะมาถึงเราเมื่อไหร่ ก็เท่านั้นเอง วัฏจักรแห่งชีวิต..วนเวียนทับถมอยู่ในตัวเรา โดยที่เราเอง ก็ไม่อาจทันสังเกต เคยถามตัวเองไหม...ว่าเด็กน้อย อายุห้าขวบ.. ที่เป็นเรา..เมื่อวัยเด็ก..หายไปไหน... เด็กหนุ่มอายุ ๑๕ ที่เป็นเราตอนวัยรุ่นหายไปไหน คำตอบมันก็อยู่ในตัวเรา... เป็นตัวอย่างที่ดีแห่งวัฏจักรของชีวิต เราตายทับถมอยู่ในร่างเรามาหลายสิบครั้ง วัยห้าขวบ..ตาย... เพื่อให้วัยหกขวบได้เริ่มต้น... และเป็นอย่างนั้นเรื่อยมา... พร่ำเพ้อไรวะเนี่ย.... เดี๋ยวพากันบรรลุโสดาบันกันหมดพอดี... ไม่มีไรมาก..เมื่อวานของเมื่อวาน... ไปฟังเทศน์ฟังธรรมมา... เนื่องในโอกาศฉลองวันตาย...ของอายุเก่า และเถลิงศกต้อนรับอายุใหม่ ตอนเช้าก็ตั้งใจตื่นตะเช้า ซื้อหากับข้าวกับปลามาเตรียมใส่บาตร เห็นว่าพระคุณเจ้ายังไม่มา ก็เลยไปเอาผ้าใส่เครื่อง แล้วก็ทำนู่นนี่นั่นไปพลางๆ พออกมาอีกที.... อ้าว.......พระคุณเจ้า...ขึ้นรถไปซะแระ..... เฮ้อ...บุญมี..แต่กรรมมาบังซะง๊านนนน สายๆหน่อยก็เลยไปวัด ไปวัดสุทัศน์มาอีกแล้ว...ไม่ต้องทะลึ่งถาม ว่าทำไมชอบไปวัดนี้.... ไม่ได้ไปเยี่ยมญาติตัวสูงๆ..ที่เคยมีชื่อเสียงอยู่ที่นี่หรอก แต่ที่วัดนี้..เขามีเทศนา ทำวัตร สวดมนต์ ทุกวันเสาร์อาทิตย์ ก็เลยไปทำบุญ แล้วก็นั่งฟังเทศน์... อิ่มใจดีพิลึก... แล้วก็เลยเดินทอดน่องไปไหว้พระแถวนั้นอีกสามสี่วัด.... ตอนระหว่างที่เดินไปวัดโพธิ์... เดินผ่านฝาหรั่งตาน้ำข้าวคนนึง... มานยิ้มให้...ไอ้เราก็ยิ้มตอบ.... มานก็เซย์ฮัลโล....แล้วมานก็ว่า..Good afternoon. ไอ้เราก็คนไทยนะ..มะช่ายฝาหรั่ง... อีกอย่าง...แม่ไม่ได้มีซะมีเป็ชาวต่างชาติ... เลยตอบมานไป...สวัสดีครับ... ฝาหรั่งมานทำหน้างง... ถามมาอีก....Where are You come from ? +++๕๕๕๕+++ กรูคนไทยเว้ย.... บอกมานไปว่า...คนไทยครับ...ไม่ได้มาจากไหน... แล้วก็ยิ้มให้มานอีกที...ก่อนเดินจากมันมา... ปล่อยให้พ่อฝาหรั่งตาน้ำข้าว แมร่งยืนงงต่อไป... แล้วมานก็คงนึกในใจ....ไอ้นี่มานพูดเชี่ยไรของมานฟระ... เรื่องสุดท้ายปลายติ่งของวันนี้.... ขอประกาศให้โลกรู้กันไปเลย ว่าด้วยอายุที่มากขึ้น... เท่ากับเลขสองตัวเบิ้ลกันแร้วน๊าน..... แขนเราหายจากอาการย้วยแล้วนะ...ป้าซวงซวง... เลิกดูแคลนราว..ได้แระนะ.... ตอนเน้ฟิตแอนด์เฟิร์มแล้วเด้ป้า... ป.ลิงก๋วยกินกล้วยหักมุก.. รูปสุดท้าย..ที่หมดอายุไปแร้น.. ของเกือบจะดี..มีให้ดูแค่นี้และ... ดูมากเดี๋ยวหมอง....   Create Date : 30 พฤศจิกายน 2552 10 comments Last Update : 30 พฤศจิกายน 2552 14:29:55 น. Counter : 834 Pageviews. Share Tweet

อ๊ายยยยย ริมีก้งมีก้าม รู้แร้วชิมิหร่อน ว่า สมัยนี้ ถ้าริจะมีซะมีฝรั่งต้อต้องเร่นกล้ามย่ะ น้องสาวประเภท-3ของฉานมานบอกมา ตรูเองนี่ล่ะที่นั่งแขนห้อยอยู่เนี่ย มะวาน นั่งอยู่ดีดี เก้าอี้หักด้วย นั่งเจะก้นอยู่ด้วยอิกง่ะเนี่ย   โดย: ซซ 30 พฤศจิกายน 2552 10:19:33 น.

สวัสดียามสายครับ ท่าถ่ายรูปเหมือนตั๊กแตนตำข้าวเลยบีแอล 5555   โดย: กะว่าก๋า 30 พฤศจิกายน 2552 10:57:36 น.

เป็นนายแบบได้เลยนะเนี่ย.... ...มีความสุขทุกๆวันค่ะ..   โดย: ผลส้ม 30 พฤศจิกายน 2552 11:28:08 น.

แหวะ อุบาทว์จริงเล้ยยย   โดย: ยังไม่ได้อ่าน (butbbj ) 30 พฤศจิกายน 2552 12:06:05 น.

^ ^ + เป็นได้ ... ตราบใดที่ยังยกแขนปิดใบหน้าอันหล่อเหลา (-เหลาไม่เสร็จซะที) เยี่ยงนั้นอยู่อ่ะครับ กร๊ากกกกก .............. ... เค้าล้อเล่งเน้อ ตะเอง + โห! ที่เดินไป 9 วัดวันเกิด สงสัยแค้นที่ใส่บาตรพระไม่ทันนี่เอง หุๆ + เด๋วนี้ทุกรอบวันเกิด มันทำให้ผมดีใจที่อย่างน้อยเราก็มีอายุยืนยาวขึ้นอีกไปนึงอ่ะครับผม (นับถอยหลังเหมือนกัน แต่มองอีกด้านนึงแทน )   โดย: บลูยอชท์ 30 พฤศจิกายน 2552 12:15:28 น.

ตอนเรา สิบห้า เต้น รถบั๊มพ์แล้วเด๊ะ...งิงิ.. ท่าทางช่วงนี้มีฟามสุขนะเนี่ยะ นอนท้างวัน   โดย: ทะลึ่งเบ่เบ๋.. IP: 111.84.86.182 30 พฤศจิกายน 2552 12:53:37 น.

อร๊ายยยย มีเข่งก้างโชว์ด้วย ฮ่าๆๆๆ   โดย: eath IP: 203.147.51.66 30 พฤศจิกายน 2552 13:30:12 น.

โอ๊ะ ช่างกล้านะคะพี่ อิจฉาความขาวจริงๆวุ้ย   โดย: มัยดีนาห์ 30 พฤศจิกายน 2552 13:46:11 น.

เจ๊ๆๆ ขอไฟล์ภาพดอกไม้สวยๆ หน่อยจิ จะเอาไปทำโปสฯ มักง่ายจริงๆ เลยเรา   โดย: butbbj 30 พฤศจิกายน 2552 15:48:56 น.

สวัสดียามเช้าครับบีแอล   โดย: กะว่าก๋า 1 ธันวาคม 2552 7:19:10 น.