Bloggang.com : นายรถซุง : เรื่องของกู ซีรี่ ๒๓

เรื่องของกู ซีรี่ ๒๓

สวัสดีมิตรรักแฟนบล๊อก...
หากจะนับเวลาที่ไม่ได้เข้ามาบ่น มาเขียน มาพิมพ์
อะไรต่อมิอะไรให้ชาวโลกได้รับรู้นี่ก็ .....
น่าจะประมาณ ๕ ปีกว่าๆเห็นจะได้...

ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไปอย่างลุ่มๆดอนๆ
ไม่ได้สำเร็จสวยหรูเหมือน มาร์คซัคคะเบอร์ก (เขียนยังไงวะ )
หรือสตีฟจ๊อบ...

กูก็เป็นของกูเหมือนเดิม
กวนตีนบ้าง น่ารักบ้าง
ไปตามสันดาน...

วันนี้ก็ไม่มีไรมาก...ก็แค่มาบ่น..บ่น..บ่น..แล้วก็บ่น...
แต่ก็นะ...ไม่ได้คาดหวัังว่าใครที่เสือกเปิดมาอ่านต้องตีหน้าซึ้ง
ทำท่าเห็นใจ...ไม่ต้อง..ชีวิตกูยังลั๊ลลาดีอยู่...

๕ ปีที่ผ่านมา กูก็เปลี่ยนงานมาสองสามที่
ชีวิตมันก็ผกผันไปตามกระแสเวรกระแสกรรม
(อันนี้พูดตามหลักชาวพุทธนะเมิง..ไม่นับถือก็ไม่ต้องเสือก)

กรรมคือการกระทำ เขาว่าทำดีย่อมได้ดี
ทำชั่วย่อมได้ชั่ว
ประดุจจะปลูกถั่วจะให้ออกผลเป็นองุ่นนั้น...ยากกกกกส์

แล้วอย่าเสือกเถียงว่าไมปลูกถั่วเขียวแล้วได้ถั่วงอก
ปลูกถั่วเหลืองแล้วได้ถั่วแระ...
มีเหนี่ยวนะเมิง

อ่ะ..พูดถึงการทำงาน ชีวิตมันไม่ได้ง่ายเหมือนในนิยายนเ้ำเน่า
ที่เขาทำให้เมิงดูตามฟรีทีวีนะ
มันมีอะไรอีกมากมายหลายหลาก
เอาแค่เพื่อนร่วมงาน
หรือเจ้านายสุดที่รัก...
(หรือเมิงจะเรียกว่าเจ้ากรรมนายเวร..กูก็เห็นดีเห็นงามกะเมิงนะ)
นี่ก็สุดยอดแห่งมหากาพย์ไตรภาค
สร้างเป็นหนังได้ยาวกว่าแฮรี่พอตเตอร์อีกเมิง

เขาบอกเจ้านายดี
เพื่อนร่วมงานดี
มันมีชัยไปกว่าครึ่ง
แต่ถ้าเมิงเลือกไม่ได้
หรือเลือกได้...แต่เสือกซาดิสชอบแบบฮาร์ดคอร์
อันนี้ก็ตามแต่สันดาน
เมิงก็อาจจะชอบเจ้านายเฮง......(ละเอาไว้เมิงอยากเติมไรเติมเลย)

แต่....ถ้ามันเป็นกรรมเก่าของเมิง
เมิงก็อาจเป็นอย่างที่กูเป็น...
เจอแต่เฮียอะไรก็ไม่รุ...
กูก็เลยต้องทำอย่างเดียว.......
ที่สามารถทำได้แล้วสบายใจก็คือ...ทำใจ...

มีคนเขากล่าวว่า
เราเปลี่ยนให้ใครมาทำให้ถูกใจเราทุกสิ่งไม่ได้
แต่เรา..ทำใจให้พอใจในสิ่งที่เห็นและเป็นอยู่ได้

อันนี้กูเห็นด้วยนะ

ทุกวันนี้ อายุอานามกูนี่ก็ครึ่งคนแล้ว
เงินเดือนกูยังน้อยกว่าเด็กจบใหม่อีกมึง
ถามว่ากูแคร์ไม๊....
ก็มีบ้างนิดนึง
แต่ก็ได้แต่ตอแหลปลอบใจตัวเอง...
เบะปากเป็นรูปสระอิ..แล้วก็ได้แต่บอกว่า...กูไม่แคร์...

ไอ้เรื่องเงินเดือนน้อยนี่กูทำใจได้นะ...
(กูแกล้งพูดไปงั้นแหละ...สาสสสสสสสสสส)
งานเยอะ....กูก็ไม้แคร์นะ
(อันนี้กูก็กัดฟันพูดดดดดดดดดด)

แต่..กูเซ็งตรงที่ การทำงา่นกับคนที่ไม่รู้หน้าที่ของตัวเอง
แต่ไหนแต่ไรมา...กูทำงานมาก็หลายที่ เป็นมาแล้วก็หลายตำแหน่ง
สิ่งที่กูไม่เคยคิดว่ากูเป็นคือ หัวหน้า หรือเจ้านายใคร
กูถือว่าทุกคนคือเพื่อนร่วมงาน
สิ่งไหนแบ่งเบาช่วยเหลือได้ก็ช่วยกันไป
ไม่ได้สักแต่ชี้นิ้วสั่ง
เราคือเพื่อนร่วมงานที่จะเผชิญอุปสรรคไปด้วยกัน

แต่...กูก็เจอแต่พวกอยากใหญ่...
อยากได้หน้า...
อยากหน้าบาน
แต่..สันดานขี้เกียจ
คำโบราณที่เขาว่า..ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน
อันนี้เป็นเรื่องจริงเลยนะมึง
อย่าคิดว่าอายุเยอะ..
แก่...แล้วจะให้ใครเขาเคารพนบไหว้
ถ้าเป็นแต่แก่กระโหลกกระลา
ระวังนะมึง
แม้แต่หมามันก็จะเยี่ยวรด

การทำงานสิ่งสำคัญที่สุดคือหน้าที่
และสิ่งที่สำคัญกว่าหน้าที่ก็คือความรับผิดชอบ
หากไอ้คอหยักๆที่เรียกตัวเองว่าคน
ขาดสิ่งเหล่านี้ไป
มันก็มีค่าอะไรไม่ต่างจากสัตว์

ดังนั้น
พึงระลึกไว้เสมอ ว่าหน้าที่
และภาระของตัวนั้น ต้องเสร็จสมบูรณ์เสียก่อน
ก่อนจะแถ่แด๊...แท่แด๊ดดด..แท่ดดดดแถ่....
(เหี้ยไรวะ...แท่แด..แถ่แด๊ด..)

และ..อย่าได้คิดว่าคนอื่นเขาโง่..
ที่ไปโปรยคำหวานหลอกใช้งานเขา...
บางทีเขาก็ฉลาดกว่าที่มึงคิด
แต่เขาอาจจะสงสารสัตว์โลกที่สันหลังยาวก็ได้นะ

สุดท้าย...นี่กูไม่ได้ด่าใครนะ..อย่ามาเสือกร้อนตัว
อยากเจอกูจัดให้ได้...กูไม่ใช่นักเลง
และกูก็ไม่ใช่ผู้ดี
สันดานกูเหี้ยเหมือนหน้าตากูนี่แหละ...
เครนะ...เข้าใจถูกต้องตรงกันแล้วก็....
...สาธุ..รัวๆเบยแจ้.......

Create Date : 04 มิถุนายน 2558

Last Update : 4 มิถุนายน 2558 19:44:34 น.

1 comments

Counter : 1561 Pageviews.

บีแอลไม่ได้อัพบล็อกนานมากเลยนะ

ดีแล้วล่ะครับ
เขียนระบายอารมณ์สักหน่อย
จะได้กลับไปลุยต่อได้ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 5 มิถุนายน 2558 เวลา:8:13:43 น.