*ขอบคุณ..ที่ผ่านมาให้กำลังใจกัน*
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2555
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
26272829 
 
17 กุมภาพันธ์ 2555
 
All Blogs
 
เรื่องของกู ซีรี่ ๒๑ (รอยบากที่หางคิ้ว)

เนื่องจากแว่...เอ๊ย..เนื่องจากว่า
มีหลายคนเหลื๊อเกิน ที่เห็นหนังหน้าแล้ว สะดุดตาที่หางคิ้ว
ไม่ค่อยสนิทกันก็ถามว่า
"ไปโดนอะไรมาครับคุณ"

สนิทนิสสสสนึงแต่เป็นสุภาพชนก็
"ไปโดนไรมาเหรอเธอ"

ส่วนพวกสันดานเดียวกันก็
"โดนเชี่ยไรมาวะ"

อ่ะ..เข้เกียจจะเล่าหลายรอบ
เปลืองน้ำลาย
บันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษรเลยแระกัน
ทำให้แมร่งเป็นจดหมายเหตุกันไปเลย
(เผื่ออนาคต อนางอ เกิดดังขึ้นมาจะได้เอาไปรวมเล่มจัดจำหน่าย )

อ่ะ....เข้าเรื่อง
เรื่องก็มีอยูี่ว่า...เมื่อ ๗ ปีที่แล้ว
โอ้วววววว......นานคอด...แมร่งยังเสือกจะจำได้อยู่อีก

อ่ะ..แน่นวล..ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะวะ
คนเรา ในหนึ่งชุวิต มันไม่ได้เข้าไปนอนเล่น
ในห้องผ่าตัดกันได้บ่อยๆนะเออ

เย็นวันนั้น...เป็นวันที่อากาศสดชื่นแจ่มใส
ก็เลยเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าอพาร์ทเม้นท์ที่พัก
เพื่อทอดทัศนาพระอาทิตย์ลับฟ้า
(แมร่งช่างมีอารมณ์สุนทรีย์)

ขณะดื่มด่ำกับความงามที่สุดจะบรรยายเป็นภาษามนุษย์
ของทัศนียภาพยามเย็นบนยอดตึกกลางเมืองหลวงนี้แล้ว
(แหลไปนิด...น่าจะเรียกว่าชานพระนครจะเหมาะกว่า)
ฉับพลันทันใด ฝนฟ้าก็ไม่รู้เป็นห้าอะไร ตกลงมาซะง๊าน
แม่นแล้ว..เมิงจะมายืนตากฝนเป็นพระเอกมิวสิค
ที่โดนนางเอกสลัดรักอยู่ทำไมให้เปียกหัว
ก็หันหลังกลับทำท่าจะเดินลง...แต่....


แต่...ไวกว่าความคิดและจินตนาการ
เท้าที่เหยียบพื้น อันชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำฝนนั้น
ก็ถลาแท่ดดดดดดดด....แทดดดดด...
และ..เนื่องจากเป็นคนที่ไม่ชอบทำอะไรเหมือนชาวบ้านชาวช่อง
ประมาณว่ากูก็หนึ่งในตองอู
ไฉนกูจะต้องเอาตรูดจ้ำเบ้าเหมือนชาวบ้าน
หรือจะเอาแขนเท้าไว้ ให้มันหักเล่น...
๕๕๕+++มันธรรมดาไป..ไม่ทำเว่ย..
เอาหน้าลงซะง๊าน....


แน่นวล...หน้ากูกะปูนซีเมนท์
(ตราเสือรึเปล่าก็ไม่รุ ตอนเขาสร้างตึกกูไม่ได้มาเป็นโฟแมนคุมงาน)
ปูนซีเมนท์มันย่อมจะแข็งแกร่งกว่าหน้ากูแน่นอนล้านแปดปูเซ็ง
แม้ว่า หนังหน้ากูจะหนา และด้านกว่าคนปกติสามัญ...แต่..
มันก็มิอาจต้านทานความแข็งแกร่งของซีเมนต์

เอาหน้าแนบพื้นอยู่พักนึง..
พอรวบรวมสติได้...ไม่เจ็บแฮะ..สงสัยจะไม่เป็นไร
แต่มันก็ชาๆอยู่...เดินลงมา กลับห้อง
แอบแปลกใจ..คนมองกูทำหน้าแปลกๆ..
สงสัยหน้าจะเลอะ...เข้าห้องได้ ส่องกระจก
แม่จ้าววววววววววว...!!!!!.....
พระพุทธโคดมทรงโปรด...
หน้ากู...ยุบลงไปถนัดตา
พอรู้ พอเห็น...ทีนี้ เลือดสำออย...
ออกปากออกจมูกพรั่งพรูกันเลยทีเดียว...


แต่...ช้าก่อน..ร่างกายมอมแมมปานนี้..ออกไปพบหน้าประชาชีได้ไง
ไม่หล่อก็ขอดูดีกันนิสสสนึง
อาบน้ำ..เปลี่ยนเสื้อผ้า..
(ไม่ได้ตอแหลนะ..ทำจริง ๕๕๕+++)
หล่อแล้วก็ลงมาโบกแมงกะไซค์ ไปโรงพยาบาล
มอไซค์แมร่งเห็นหน้า...(เลือดออกอยู่ด้วย)
แมร่งบอกไปเทีกซี่เหอะพี่...
กูก็ว่า...ไปแท๊กซี่
กว่าจะกลับรถกว่าจะฝ่ารถติดไปถึงโรงพยาบาล
กูเลือดหมดตัวตายห่ากันพอดี
แมงกะไซค์นี่ล่ะ...ปร๊าดเดียวก็ถึงแระ

แมร่งยังจะมาทำหน้าเป็นห่วง..ขับช้าจนเต่าจะงับยาง
ถามตลอดทาง ไหวไม๊พี่ ไหวไม๊
บอกมาน..ตอนนี้กูยังชาอยู่..ไม่เจ็บ
แต่ถ้ามึงขับอยู่แค่นี้...กูอาจจะเลือดหมดตัวตายคาหลังมึงนี่ล่ะ
มันถึงคิดได้..ทำตัวเป็นแมงกะไซค์ที่ดี

ถึงโรงพยาบาล...บุรุษพยาบาล เวรเปล
สามัคคีชุมนุมกันซะยังกะกูโดนระเบิดมาครึ่งตัว
หันไปบอก..รอแป๊บ..ใจเย็น..จ่ายค่ามอไซค์ก่อน..
หันไปถามมอไซค์ เท่าไหร่..
แมร่งทำหน้าเอ๋อ...แล้วถามกูกลับอีก...เท่าไหร่อ่ะพี่
บร๊ะ...กูถามมึงอ่ะ..ค่ามอไซค์เท่าไหร่...
มันถึงจะนึกได้ บอก ๕๐ บาท
อ่ะ จ่ายมันไป..แล้วก็ทำตัวเป็นคนไข้ที่ดี..
ให้เวรเปลมันจับโยนลงรถเข็นไสปรื๊ดดดดเข้าห้องฉุกเฉิน...

ในห้อง ER โอ้ววววว....
แมร่งวุ่นวายได้ถ้วย..
วันๆนึงอุบัติเหตุมันเยอะขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย
นั่งงอยู่พักนึ่ง นางสาวพยาบาล (หน้าอ่อน คงยังเป็นนางสาวอยู่นะ)
ก็มาขอบัตร ซักประวัติ บลา บลาๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วก็นอนคอยไม่ทันหายใจครบจังหวะ
หมอก็มา...ซักอาการ ว่าโดนไรมา
ก็เล่าให้ฟังไป...หมอแอบอมยิ้ม..
ป๊าด...กรูลื่นล้มมันน่าขำตรงไหนว่ะ

แล้วหมอแก็สั่งให้พยาบาลพาไปเอ๊กซะเรย์
ผลเอ๊กซ์ วาย แซด ออกมา ว่า..
กระดูกโหนกแก้ม..@%^%&%&*
(หมอแมร่งใช้ศัพท์แทคกะนิค ฟังไม่ออก)
หักเป็นสามท่อน ต้องผ่าตัดยกขึ้นแล้วดามเหล็ก
แต่ตอนนี้ผ่าไม่ได้ ต้องให้แผลหายช้ำก่อน
หมอให้กลับไปดูอาการที่บ้าน
แล้วก็ยื่นนู่นนี่นั่น..ให้มากมายก่ายกอง

แล้วก็ถามมีญาติไม่...
บร๊ะ..กรูไม่ได้ออกมาจากกระบอกไม้ไผ่นะ..
จะได้ไม่มีวงศ์วานว่านเครือ
ก็บอกไปว่ามี..แต่อยู่ ตจว.๕๕๕++
หมอมันก็ทำหน้า
แล้วก็ว่า ญาติที่จะมารับกลับบ้านอ่ะครับ
หมอให้กลับบ้าน ก่อนให้หน้าหายบวมก่อน สัปดาห์หน้าค่อยผ่าตัด

อืม...หมอก็ไม่บอกเนาะ..
ก็เลยตามพี่ที่ทำงานให้มารับกลับ..
และเป็นกรรมของกรู..ตามใครมาไม่ตาม..
เสือกตามคนเมามารับกลับ..
พยาบาลแมร่งนินทาเลย
สงสัยเมาอ่ะดิ ถึงได้ล้มขนาดเน้

เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด....


ระหว่างทางกลับหอพัก คุณพี่แกก็ว่า อยู่คนเดียวได้เหรอ..
กูก็ว่าได้...ไม่เ็ป็นไร แค่นี้จิ๊บๆ..
แต่อีตอนจะลงจากรถ ฉับพลันก็เกิดอาการคลื่นเหียน อาเจียร
อ๊วกกกกกซะง๊าน...
เลือดพุ่งเลย...
ทั้งปากทั้งจมูก
อีคนเดินผ่านมา ซุปซิบให้ได้ยินอี๊ก...
"เมาล่ะซิท่า"

แมร่งอยากหันไปด่า
เมาพ่องดิ..อ๊วกเป็นเลือด...แต่ทำไม่ด้ายยยยยยยย

อ๊วกอยู่...
อ่ะ โทรไปหาหมอเจ้าของไข้..เล่าอาการ
คุณหมอหน้ามึน บอกอาการปกติ
สมองได้รับการกระทบกระเทือน
อาจมีอาการเวียนหัว อาเจียน ตาพร่า
ให้นอนพักผ่อน ส่วนเลือดที่ออก
ก็ปกติ...กระดูมันหักอยู่ข้างใน..
เลือดไม่ออกก็แปลก.....

แม่ย้อย...อยากไปจุ๊บหมอแมร่งซักที...
ห่าไรก็ปกติ...
สรุปคุณพี่เขาเลยพากลับไปนอนบ้านแก
แล้วก็ได้สมดังใจแกเลย...
นอนอ๊วกให้แกได้ชื่นชมทั้งคืน...๕๕๕๕+++





โอ้ว...ชักยาว..ที่เหลือเดี๋ยวมาต่ออีกบล๊อกแระกัน
โปรดติดตามตอนต่อไป...

ตอนต่อไปอยากอ่านก็คลิก



Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 17 มิถุนายน 2556 19:55:36 น. 4 comments
Counter : 775 Pageviews.

 
เล่าได้นานมาก
บลอ้กเดียวไม่จบเลย อิอิิอิ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:14:44:50 น.  

 
เคยรู้มาแระ
แต่มาอ่านอีกที
ก็สงสารนะพี่
แต่ภาษาของพี่มันอ่านแล้วชวนให้ขำด้วย


โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:15:03:25 น.  

 
ไหนๆก็มาแระ
แปะหัวใจให้ใจดวงน้อยๆของพี่หน่อยละกัน
^^


โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:15:06:05 น.  

 
อ่านรอบที่ ๓ ไม่เม้นต์ไม่ได้และ เป็นเยอะมากนะเนี้ย แต่พออ่านที่เขียนแล้ว...ขอบอกว่าภาษาได้ใจอ่ะ ...จนลืมว่าคุณชลอเจ็บอยู่นะเนี้ย....


โดย: แมงโกชิดเด วันที่: 26 ตุลาคม 2555 เวลา:16:47:44 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

นายรถซุง
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




หัวใจดวงน้อย
ที่คอยจะมอบความรัก
ให้กับใครซักคน..หมดหัวใจ

(โอ้ว..น้ำเน่าคอด..คอด..)


* ข้อควรระวัง *

เจ้าของบ้านสันดานเสีย
ไม่ค่อยชอบตอบบล๊อกนะครับ


start 8 Dec.08
free counters คุณชลอ ครับผม

Friends' blogs
[Add นายรถซุง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.