|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เมื่อได้รับข่าวการตาย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในช่วงบ่ายของวันศุกร์... เสียงปลายสาย...สะอื้น...ปนเสียงขาดกระท่อนกระแท่น....
"....แม่....แม่....แม่เสียแล้ว..."
ผมอึ้งไปชั่วขณะ.... แน่นอน..ว่าปลายสายนั้น...ไม่ใช่ญาติพี่น้องผม และ....แม่....ที่เขากล่าวถึง... จึงไม่ใช่แม่ของผม...
หลายปีก่อน...ผมมาเข้าทำงานที่กรุงเทพ และทำอยู่บริษัทแห่งหนึ่งย่านบางนา... ผู้คนที่นั่นมีอัธยาศัยไมตรีดีทุกคน... ผมรู้สึกอบอุ่นเหมือนทำงานกับญาติพี่น้อง จากวุฒิการศึกษาปริญญาตรี...เงินเดือนขั้นต่ำตอนนั้นคือ ๖๓๘๐ บาท แต่...ผมได้รับค่าจ้างแรกเข้าเป็นรายวัน วันละ ๑๕๐ บาท
หนึ่งปีผ่านไป...ค่าแรงผมถูกปรับเป็นเงินเดือน และค่อยๆสูงขึ้นตามายุงาน... (แต่ก็น้อยอยู่ดีอ่ะนะ)
หลายคนถามว่าทนอยู่ทำไม..ความรู้ก็มี..ความสามารถก็ออกมากมาย (ยกหางตัวเองซะหน่อย)
ไม่รู้สินะ...ผมไม่ได้มองที่ตัวงิน..หรือรายได้ที่เข้ามา ผมรู้แค่เพียงว่า ผมทำงานย่างมีความสุข...แล้วก็สุขใจ ที่ได้ทำงาน ท่ามกลางเพื่อน...พี่...น้อง...ที่มีมิตรไมตรี
หกปี...ที่ผมทำงานอยู่ที่นั่น...ความผูกพันธ์ก็มีมากขึ้นตามลำดับ... ไม่ใช่พี่ก็เหมือนพี่...ไม่ใช่น้องก็เหมือนน้อง เปรียบเหมือนญาติสนิทกันเลยทีเดียว
และถึงคราวที่ผมต้องจากที่นั่นมา.. ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลกลใดก็ตามแต่... ผมก็ยังคิดถึงเพื่อนร่วมงานที่นั่น และติดต่อพูดคุยกันเสมอ....
ผ่านมาสามปี...ที่จากมา.... โทรศัพท์ที่ผมได้รับวันศุกร์... มันไม่ใช่เรื่องคุยเล่นตามประสาพี่น้องอย่างเคย... แต่มันเป็นการแจ้งข่าวการจากไปของป้าแต๋ว... แม่ของพี่คนหนึ่งที่ผมเคารพรัก...
บอกไม่ถูก...ว่าเศร้า...เสียใจ...รึว่าตกใจ แต่ความรู้สึกเหมือนถูกฉุดใหยุดนิ่งไปชั่วขณะ....
งานถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายตามประเพณีจีน... เพราะป้าแต๋วเป็นคนไทยเชื้อสายจีน
ผม...ได้ไปร่วมงาน...
บรรยากาศความเศร้าโศกจางหายไปแล้ว... เพราะทุกคนต่างทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ และคิดว่า...ป้าแต๋ว...ไปดีแล้ว...
หลังจากงานนี้... ทำให้ผมรู้สึกว่า... ชีวิต...มันช่างสั้นนัก... วันนี้ยังหายใจอยู่..ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้... อาจจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาอีกแล้ว...
หันกลับมามองตัวเอง แม่ผมยังอยู่....ท่านยังคงดูแข็งแรงดี แต่...ใครจะรู้...ว่าวาระแห่งลมหายใจของท่าน จะสิ้นสุดลงเมื่อใด...
จากวันนี้...และวันต่อๆไป... ผมจะไม่สัญญา...ว่าจะไม่ทำให้แม่เสียใจ แต่..ผมจะพยายามทำทุกวินาทีให้มีคุณค่า และให้แม่ภาคภูมิใจในตัวผม ไม่ต้องดีจนได้โล่ห์ แต่ขอแค่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร และไม่สร้างความขุ่นเคืองใจให้แม่..ก็พอ
สุดท้ายของชึวิต.... ไม่ว่าจะยาก..ดี..มี..หรือจน ทุกคนก็ต้องกลับคืนสู่ดิน... กลับสู่ธรรมชาติที่ก่อกำเนิดเกิดกาย มันเป็นการสิ้นสุดการเดินทางจริงหรือ...
หรือเป็นเพียงแค่...การเริ่มต้น...ที่จะหมุนวัฏจักรต่อไป
Create Date : 12 มีนาคม 2552 |
|
8 comments |
Last Update : 12 มีนาคม 2552 14:12:52 น. |
Counter : 699 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Tukta21 12 มีนาคม 2552 13:29:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: eath IP: 203.209.78.109 12 มีนาคม 2552 14:21:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: yyswim 12 มีนาคม 2552 14:21:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: เป๋อน้อย 12 มีนาคม 2552 15:15:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: butbbj 12 มีนาคม 2552 16:37:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: anchesa 12 มีนาคม 2552 19:58:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: REX-REX 12 มีนาคม 2552 22:30:36 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
หัวใจดวงน้อย ที่คอยจะมอบความรัก ให้กับใครซักคน..หมดหัวใจ
(โอ้ว..น้ำเน่าคอด..คอด..)
* ข้อควรระวัง *
เจ้าของบ้านสันดานเสีย ไม่ค่อยชอบตอบบล๊อกนะครับ
start 8 Dec.08
|
|
|
|
|
|
|