หลังจากกลับจากทริปอันโดดเดี่ยวทีอิตาลี มุมมองความคิดหลายๆอย่างได้เปลี่ยนไป เมื่อก่อนจะทำอะไรก็ต้องรอแฟน ..รอเมื่อไรจะมารับ ดูหนัง ฟังเพลง ช็อบปิ้ง และอีกหลายสิ่งที่ต้องรอและรอ ..ตอนนี้ความรู้สึกนั้นเปลี่ยนไป ชีวิตเราเป็นของเรา ทุกอย่างเราเลือกที่จะเป็นได้ เรามีขา เราก็เดินไปไหนเองได้ไม่จำเป็นต้องรอให้ใครมารับ !! หลังจากอกหักครั้งนั้นเรามีความรู้สึกดีกับตัวของเราเองมากๆ เราไปเที่ยวเองได้คนเดียวทั้งในเมืองไทยและต่างประเทศ แต่ทำไมความรู้สึกเราถึงรู้สึกว่าการไปเที่ยวต่างจังหวัดของผู้หญิงคนเดียว ในประเทศไทยจึงดูเหมือนเป็นสิ่งแปลก ผู้คนมากมายถามทำไมถึงมาคนเดียวจนขี้เกียจตอบ .. จากทริปแรกในครั้งนั้น จนตอนนี้เวลาผ่านล่วงเลยมาห้าปีกว่าแล้ว สิ่งต่างๆได้ผ่านมาและผ่านไป ยกเว้นคนที่รู้ใจกลับไม่เคยได้ผ่านเข้ามาในชีวิตเลย .. ความคิดหนึ่งก็ผ่านเข้ามา ..ถ้าเรารอใครคนนั้นผ่านเข้ามาฝ่ายเดียวจะนานไปไหม ถ้าเราต่างพยายามตามหากัน จะดีกว่าไหม? เริ่มเข้าเว็บหาคู่ออนไลน์ คุยกับคนแล้วคนเล่าก็ไม่คลิกซะที ..จนในที่สุดก็เจอกับเธอคนนั้น คนที่รับและรักในตัวของฉัน ให้อิสระทางความคิดและอิสระที่จะให้ฉันทำสิ่งต่างๆที่ฉันคิดที่จะทำหรือไปในที่ๆฉันคิดว่ามันสมควร ภายใต้ความรักและความเอาใจใส่ของเธอ ..ฉันเคยมีบ้านที่บุพการีได้ก่อสร้างขึ้น ..บ้านที่ฉันเติบโตและหล่อหลอมความเป็นตัวของฉัน ..วันนี้เรากำลังพยายามสร้างบ้านหลังน้อยของพวกเรา ..บ้านที่ซึ่งหัวใจอยู่ มิใช่เพียงแค่กายอยู่ ..โลกของฉันไม่เคยหยุดหมุน ..แต่โลกของเราเริ่มหมุนไปพร้อมกับความรักของพวกเรา Home is where the heart is.

   ขอบคุณที่เราได้พบกัน กว่าจะเจอคนที่ใช่มันไม่ง่ายเลย ...