Nana2Norway เป็นคนเมืองเหนือ แต่มาอยู่ขั้วโลกเหนือ แม่นก่อ

<<
พฤศจิกายน 2554
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
24 พฤศจิกายน 2554
 

สงสัย "ชีวิตสาวโรงงานเมืองฝรั่ง ดีไหมเนี้ย

ต่อๆ พอดีจะว่างอีกยาว
เพราะต้องไปผ่าตัดนิ้ว เป็นโรคนิ้วล๊อค ค่ะ

พออิชั้นซื้อบ้าน การซื้อบ้านที่ไทย บังเอิญ อย่างที่บอก เพิ่งเริ่มทำงานปีแรก

เงินไม่พอ พอแต่ค่าตั๋วเครื่องบิน ได้เงินจากที่ยืมธนาคารที่เมืองนอกมา
บินปิ๋ว ไปซื้อสดที่ไทย
แม่เจ้า ได้บ้านมา เป็นของตัวเอง ดีใจมากมาย
กัดฟันทำงานที่นี้ ผ่อนเดือน 10,000 kr. คิดเป็นเงินไทยเดือน ห้าหมื่นกว่าๆ

ไม่เป็นไรมีแรง เพราะ บ้านไม่ต้องเช่า อยู่ กับ ผัว
มีแรงเท่าไร เข้าบ้านหมด

อย่างที่บอก...............เข้าบ้านหมด
"กู ก็หมด เช่นกัน"
หมดแรง ค่ะ แต่ไม่ได้เดือดร้อนอะไร

กลับถึงบ้าน ป๊อกๆ หลับเป็นตาย.................................



เหนื่อยจัง
....................................................................................

ทีนี้เป็นทำงาน ทำไป ทำมา

เย็บโซฟาน่ะคุณ

หนัง ไม่ใช่ ผ้า
มันหนักได้ใจ

กางออกมาที แม่เจ้า " เมิงเอาหนังช้างมาให้กูเย็บเหรอ "
จะให้ไปทำงาน ทำความสะอาด อิชั้นก็ไม่ไหวค่ะ

ทำอย่างอื่นไม่เป็น
มานี้ ป้าแก่ๆ ยังทำได้
เรายังไม่แก่ ต้องทำได้

โชคดี การเงินคงที่ เพราะได้เงินเดือน เต็มร้อย

ผ่อนไปเหอะ บ้านที่เมืองไทย
ดั๊น ..............แรด ไปทำสระว่ายน้ำ ยาวเลยที่นี้
ทำต่ออีก ปีว่ะ จากที่คิด คุยกับ ผัวฝรั่ง

"ไอ จะอยู่ แค่ ห้าปี นะยู"

เอาไป เอามา แม่เจ้า หกปีเข้าไปแล้ว กลับไม่ได้
เพราะ ใจคิด อยู่ไทย จะทำไรดี ให้ได้เงินเท่านี้

อยู่ไปก่อน

ด้วยความที่ ทำงาน งกๆ ความงก เข้ามาแทนที่
คือ เงินตัวเดียว ที่ดึงให้อยู่เมืองนอก

..........................................................................

ตลอดที่ทำงาน โรงงานโซฟา มา
โดน กดดัน นะคุณ ค่ะ

บางที โทรคุยกับเพื่อน คนไทย ที่ทำงาน โรงงานเดียวกัน
(ก็มีกัน สองคนไทย ทั้งโรงงาน)

"แกว่าไหม ทำไมเราสองคน มัน โง๊ โง่ โดนติตลอด"

.............................................................................

บ่นกับ เพื่อนฝรั่ง ที่ไม่ใช่ ปท.นี้
" ยู ไอไม่เข้าใจ ทำไม ไอโดนติ ก็เย็บเหมือนกัน งานไอ ก็ออกมาดี เช็กตลอด"

ไอ่นี้ ยิ่งหนัก ตรงโครต
"ก็พวก อาจ ไม่ชอบยู "

กำ สงสัยไปเหยียบตีนมัน

...............................................................................

ก็คิดเอา เหลือบไปเห็น ของพวกฝรั่ง โอ้โห ชีเย็บอย่างเน่า ตรงมั้ง เกินมั้ง
พวกไม่มาเลย

พอ อิคนไทย เย็บ มานมาแล้ว......................................

มาถึงที่จักร นรกไหมคุณ มันหาจุดติไม่เจอ......................

อิชั้นก็ งง แล้วเมิงมาทำไม ค่ะ .....................................

บางที อิชั้น หยอกกลับ "ยูคิดถึง ไอเหรอ ไหนวันนี้ อะไรผิด"

บางที อารมณ์อิชั้นประมาณ ว่า
"อืม ทำงานมาห้า หก ปี ตอนนั้นเป็นคนไทยคนเดียว ไม่มีมาติ"

พอมี คนไทยมาเพิ่ม ทำไมมันติจังว่ะ

รึ กู โง่ ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

.................................................................................

เกิดอะไรขึ้น เหรอ ???

เพื่อนอิชั้นเข้าโรงพยาบาลโรคประสาทเลย

ชีเครียด เพราะ ชีโดนติเยอะ
อ้วกแตกที่ทำงาน เพราะเวลาฝรั่งติ เขาจะยิ้มๆ แต่จิกๆ
ชีเลยต้อง
พักงานล่อเป็นเดือน สาเหตุ เวลาโดนติ ชีเอาไปคิดมาก

อิชั้นไปเรื่อยๆ เพราะ คิดอย่างเดียว เงิน

.................................................................................

เข้าทีเว้ย
แต่เหตุการณ์เกิดอีก บ้านอีก สิบเดือนจะหมดหนี้ ฮิ้ว

ครอบครัวมีปัญหา

เพราะอิชั้นเอง ไม่สนใจ กลับบ้านมากูเหนื่อย

ผัวฝรั่งก็ตัว ใคร ตัวมัน เล่นแต่คอม

ปล่อยไป เดี๊่ยวก็เบิกบาน



......................................................................

วันนึง อิชั้น โพล่ง เราจะอยู่กันทำไม ว่ะ เนี้ย

นอนก็คนละที่
กินก็ไม่กินด้วยกัน
ฮีชั้นสาม อิชั้นชั้นสอง

เชื่อไหม คำตอบที่ได้ "เออ อยู่กันทำไม"

เบรก...............เนอะ

สั้นๆ ง่ายๆ แยกกันอยู่

ทุกวันอิชั้นยังโทษตัวเอง ไม่น่าเลยกู

เพราะตลอดเวลานั้น เขาเป็นคนดี แต่เราอยู่แบบเพื่อน
แม้ชีวิต ฮีจะอยู่กับคอม แต่ ชีวิตเราก็คือ "สองคน"


.............................................................................

อิชั้นย้ายออก เพราะ อิชั้นบอกแล้ว
บ้านยู คือบ้านยู
บ้านไอ คือ ของเรา

เราไม่คิดเอาของเขา
แต่ถ้า เขาต้องการที่พักที่ไทย ไปเลย เอากุญแจ แล้วอยู่ได้เลย

ไม่คิดแม้แต่เงินสักบาท

นี้ อาจเป็นเหตุผลหนึ่ง
ที่ทุกวัน " เราเป็นเพื่อนกัน แปลกที่เราสองคน คุยกันทุกวัน ทางโทรศัพท์"

แปลกอยู่เหมือนกัน
ความห่วงใย แม้กระทั่ง อิชั้น บอกว่า
"ไอหาเมีย ให้ยูไหม"

เขาบอก เขาก็อยาก แต่ เขาอยากใช้เวลาใจว่างๆ สักนิด



ก้าวต่อไป
................................................................................

พออิชั้นย้ายออกมา
โชคดีมีงานทำ งานทำร้อยเปอร์เซนต์

ก็ทำงานงกๆ ท่องๆ แม่เจ้า เงิน ๆ ท่องๆ จนลืมนึกถึงตัวเอง


................................................................................

คือผู้ชาย ลืมไปเลย

ซึ่ง ฮั้นแน่ เรื่องนี้ "อิชั้นลืมไปได้เช่นไร"

เรื่องนี้สำคัญ เพราะ บอกก่อนนะคุณ น่ะ

อยู่คนเดียว มันเหนื่อยนะคุณ

บิล ค่าเช่า การเดินทาง ไม่นะ ..............มันลำบาก

แต่ผู้ชาย ไหน จะมา สนใจ

เพราะเข้าออก อพาร์ตเมนต์ กับโรงงาน
วันๆ เจอแต่จักร

ท้องได้ อิชั้นจะท้องกับจักร แล้วเนี้ย.......................

จ้อง มัน ทุกวัน..................................................

.............................................................................................

ไว้ต่อนะคะ

เมื่อก่อน เขียนหนังสือ ชีวิตเมียฝรั่ง
ตอนนี้ ยังคิดไม่ออก หัวข้ออะไรดี..............................
สงสัย "ชีวิตสาวโรงงานเมืองฝรั่ง ดีไหมเนี้ย

Ps. ขอบคุณ คุณ Kitty จากสวิตเซอร์แลนด์ สำหรับรูปประกอบ




 

Create Date : 24 พฤศจิกายน 2554
6 comments
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2554 23:58:37 น.
Counter : 1485 Pageviews.

 
 
 
 
ติดตามค่ะ เล่าได้น่าสนใจมากๆเลยค่ะ
 
 

โดย: bear hunt วันที่: 25 พฤศจิกายน 2554 เวลา:5:28:50 น.  

 
 
 
 
 

โดย: สวยตลอดกาล วันที่: 25 พฤศจิกายน 2554 เวลา:6:49:07 น.  

 
 
 
เก่งจังน่ะค่ะ ทำงานแล้วซื้อบ้านได้ ดิฉันซิค่ะ ทำงานได้เงินไม่เยอะ เลยเอาเงินไปซื้อเสื้อผ้าแทนค่ะ
 
 

โดย: สวยตลอดกาล วันที่: 25 พฤศจิกายน 2554 เวลา:6:50:04 น.  

 
 
 
เป็นกำลังใจนะค่ะ ทำงานโรงงานเช่นกัน แล้วก็เป็นนิ้วล๊อคเหมือนกันด้วย จะผ่า วันที่ 1 นี่ หายเร็วๆๆนะค่ะ
เรื่องฝรั่งชอบติคนไทยนี่ อยู่เบลอยี่ยมก็เป็นค่ะ เรื่องมากที่สุดค่ะ แต่ก็สู้ค่ะ เพราะงาน เงิน ครอบครัว ค่ะ
 
 

โดย: ning (ขนน ) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2554 เวลา:1:37:23 น.  

 
 
 
สู้ๆ ป็นกำลังใจให้สู้ต่อไป....น่ะจ๊ะ
 
 

โดย: kitty (kritsada171 ) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2554 เวลา:4:04:32 น.  

 
 
 
สู้นะคะ
 
 

โดย: มาดามไร่องุ่น วันที่: 1 ธันวาคม 2554 เวลา:21:03:32 น.  

Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

Praparat2001
 
Location :
Alesund Norway

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




คนเหนือ เจ้า.... เหนือแต้ๆ.
ข้าเจ้าเป็นสาวเจียงใหม่ หละปูน
แต่ตอนนี้ มาเป็น สาวโรงงาน

เป็นคนรักใคร รักหมดใจ แต่ แม่เรา มาที่หนึ่ง++

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความใน blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และเพื่อการอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

คอมเม้นท์ ฮื้อ นาน่า โตยเน้อเจ้า !!
อายุมั่น ยืนยาว ขวัญดี มีสุข จ๊าดนัก โตยเจ้า
[Add Praparat2001's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com