|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
|
|
|
นาฬิกา และ บางสิ่งที่ขาดหาย
ใครที่ผูกนาฬิกาบ่อย ๆ จนติด คงจะรู้สึกได้ . . . ในวันที่นาฬิกาหายไปจากข้อมือ ฉันเอง . . . ก็เป็นคนที่ผูกนาฬิกามาตลอด
. . . หากวันไหนลืมจะรู้สึกว่า . . . บางอย่างมันหายไป มันว่าง ๆ และขัดเขินทุกครั้ง . . . ที่ยกข้อมือที่ว่างเปล่าขึ้นมาดู
เมื่อราวสองปีก่อน . . . ที่นาฬิกาเรือนโปรดของฉันพัง ด้วยความไม่มีสติ . . . ฉันเอาข้อมือไปทุบผนังห้องน้ำเล่น ๆ โชคร้าย . . . ที่มือไม่เป็นอะไร นาฬิกาต่างหากที่พินาศ .. กระจกร้าว
ฉันถอดมันออกวางไว้ . . . ไม่ยอมเอาไปซ่อม ด้วยว่า . . . รู้สึกถึงภาพเก่า และวันเวลาที่เก็บอยู่ในนั้น ฉัน . . . เลิกใส่นาฬิกา และพบว่า ตัวเองมีอาการยกข้อมือเก้อ เก้ออ . . . อยู่เป็นเวลานานพอดู
ความเคยชินของคนเรา เกิดขึ้น . . .
เมื่อเราทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นประจำ . . . ในระยะเวลานานพอควร
และยังคงความเคยชินอยู่ เมื่อสิ่งหนึ่งสิ่งนั้นหายไปในระยะแรก ๆ
จนเวลาผ่านไปนาน . . . ฉันจึงเริ่มชิน . . . กับการแอบมองเข็มนาฬิกาบนข้อมือคนอื่น เวลาผ่านไป พร้อมกับบาดแผลที่เริ่มเลือนหาย ฉันคิดโง่ ๆ ว่า . . . ภาพเหล่านั้นจะตายไปพร้อมนาฬิกา แต่มันไม่ใช่
ฉันตัดสินใจซ่อมนาฬิกา เมื่อมันกลับมาวันแรก ๆ ฉันรู้สึกไม่คุ้น
จนถึงตอนนี้ . . . ก็ยังไม่คุ้น ฉันยังแอบมอง . . . นาฬิกาบนข้อมือคนอื่น อยู่เหมือนเดิม ฉันรู้สึกเขินแกมขำทุกครั้ง . . .
ที่แอบมองข้อมือคนอื่น ทั้ง ๆ ที่มีนาฬิกาอยู่บนข้อมือของตัวเอง
ฉันนึกถึงใครบางคน . . . ที่มักจะปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้มเสมอ ๆ ในบางช่วง
ที่เขาหายหน้าหายเสียงไป . . . ฉันรู้สึกขาด ๆ แต่ก็เพียงชั่วเวลาสั้น ๆ
ในบางครั้ง . . . ฉันพอใจที่มีเขาอยู่ใกล้ ๆ ในวันที่ไม่แข็งแรง . . .
แต่ . . . ในบางครั้งฉันกลับรู้สึกพอใจ กับการได้เดินคนเดียว . . . เดี่ยวเดี่ยวในวันว่าง หรือเป็นความผูกพัน หรือเป็นเพียงความเคยชิน
ฉัน . . . ยังตอบคำถามได้ไม่กระจ่างชัดนัก
คนเราจะรู้ค่าก็ต่อเมื่อ . . . สูญเสียสิ่งนั้นไป ฉันมักได้ยินใคร ๆ พูด แต่ . . . ฉันกลับคิดว่า หากฉันยังมองไม่เห็น ฉันน่าจะยอมเสียไปดีกว่า . . . เพื่อให้ซึ้งถึงคุณค่านั้น
ฉัน . . . ไม่อยากเอาเปรียบเขา หากจะรั้งเขาไว้ด้วยความคุ้นเคย
ที่ไม่ใช่ความผูกพัน ฉัน . . . ไม่อยากโกหกตัวเอง หากจะรั้งเขาไว้ . . . ด้วยความไม่แน่ชัด
ฉันมีคำถาม . . . ที่ยังขบไม่แตกกับคำว่า . . . ผูกพัน หรือว่าจะเป็นแค่คุ้นเคย
บางที . . . มันอาจจะเป็นการดี หากฉันจะอยู่ห่าง ๆ หรือตัดขาด เพื่อให้รู้จัก . . . หัวใจของตัวเองมากขึ้น กับใครบางคน . . . ที่ขาดหายไปจากชีวิต
อาจเป็นเหมือน . . . นาฬิกาที่ขาดสาย อาจรู้สึกแปลบ ๆ และมองหากับการหายไปในช่วงแรก
แต่ไม่นาน . . . คงจะชิน
Create Date : 03 มิถุนายน 2550 |
|
15 comments |
Last Update : 9 มิถุนายน 2550 15:41:53 น. |
Counter : 579 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: แสนพลพ่าย (แสนพลพ่าย ) 3 มิถุนายน 2550 19:45:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: นานา นอร์เวย์ (Praparat2001 ) 3 มิถุนายน 2550 21:43:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: กุ้ง IP: 58.9.186.132 3 มิถุนายน 2550 23:20:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: ณ กมล 4 มิถุนายน 2550 11:12:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: ณ กมล 4 มิถุนายน 2550 11:17:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฌาณชนก 4 มิถุนายน 2550 23:56:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: opleee 5 มิถุนายน 2550 9:53:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ถ้าเราจะเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ หรือประสบความสำเร็จได้ เราต้องมีเส้นทางเป็นของตัวเอง ต้องชัดเจน ใครจะดูถูกด่าว่าอย่างไร ไม่ต้องไปฟัง จงฟังเสียงความมุ่งมั่นของตัวเอง เรารู้ทางสว่างของเราอยู่แล้ว จัดกระบวนการคิดแล้วก็ทำ จะทำอย่างไรให้ไปถึงจุดที่เราหวังด้วยสติที่มีศีลธรรม คุณธรรมเป็นผู้ค้ำจุน..(จากอ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์)
|
|
| |