ตั้งแต่ซื้อรถจักรยานมาหัดปั่น ผมปั่นคนเดียวมาตลอด ยังไม่เคยเข้ากลุ่ม เหตุผลหลักคือ ผมปั่นไม่ทันพวกเขานั่นเอง แล้วอีกอย่างไอ้เรามันเป็นคนชอบจอด มากกว่าปั่น อยากจอดก็จอด อยากพักก็พัก ทำให้หากไปปั่นรวมกลุ่มกับเขาคงไม่ดีแน่ๆ เพราะส่วนใหญ่เขาจะยิงกันยาว ไม่อู้ปั่นเหมือนกับผม

ปั่นคนเดียวมันดีอย่างนี้ อยากไปไหนก็ได้ไป ไม่ต้องมีใครมารอ แต่บางทีก็อยากมีเพื่อนปั่นบ้าง แต่อย่าเร่งนะ เพราะผมไม่ใช่นักแข่ง….อิอิ จากการที่ปั่นคนเดียวมาหลายครั้งก็ได้เก็บรูปมากฝากด้วย ไปชมกันเลย

เปิดภาพแรกด้วยภาพนี้  “ น ค ร ร า ช สี ม า ”  ผมชอบภาพนี้ เคยลงไว้ใน part 1 แล้ว  ถ่ายที่ ห้วรถไฟ คนโคราชรู้จักดี

รางรถไฟ ที่ หัวรถไฟ

หอคอยอันเป็นสัญลักษณ์ของ ม.ท.ส. (มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี)

สนามกีฬาเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา ๕ ธันวาคม ๒๕๕๐

ถ่ายคู่กับรถยนต์ประจำทีมฟุตบอล Swat Cat ทีมของคน โคราช ที่สนามกีฬาเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา

THE BEVERLY HILLS ริมบุ่งตาหลัว แอบไปถ่ายป้ายเขา ยังไม่เคยเข้าไปเลย

เครื่องบินนี้คนโคราชคงเห็นกันจนชินตา ที่หน้า กองบิน ๑ บนถนนสาย 304 ช่วงระหว่าง โคราช-ปักธงชัย

บนสนามของ โรงเรียนสารสาสน์วิเทศนครราชสีมา  อาคารเรียนใหญ่โตมาก ไม่กล้าเข้าไปลึกกว่านี้กลัวเขาว่าเอา เลยได้แต่อยู่ห่างๆที่สนามของโรงเรียน

รูปนี้ไม่มีอะไร แค่พักเอาแรงระหว่างทางกลับบ้าน

ปืนใหญ่ และ รถถัง ในค่าย สุรธรรมพิทักษ์ นครราชสีมา

เหนื่อยนัก เลยนอนพักเอาแรง ที่ บุ่งตาหลัว สวนสาธารณะ ที่พักผ่อน ออกกำลังกาย ของคนโคราช

เรียกว่าอะไรไม่รู้ ที่ วัดป่าสาลวัน ที่มีเกจิอาจารย์ชื่อดัง “ หลวงพ่อพุฒ ” ซึ่งเป็นที่เคารพนับถือของคนโคราชอย่างมาก

แล้วพบกันใหม่ใน blog หน้าครับ จะพยายามถ่ายรูปมาฝากกันอีก