|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
วันพุธกะสัญญาใจ
ทุกวันพุธ พี่ที่บ้านจะหยุดงานคะ หนูเล็กก็เลยพยายามเบี่ยงโปรแกรมทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่เจอกันบ้าง ทำกิจกรรมร่วมกันบ้าง พี่ที่บ้านบอกว่า เริ่มต้นจากครอบครัวอบอุ่นเป็นสุข เราจะเข็มแข็งและสุขภาพจิตดี แหม เหมือนผนึกกำลังปราบอธรรมของอุลตร้าแมนไงงั้นแหละ
แรกย้ายมาเมกาใหม่ ๆ ต่างคนต่างหยุด ต่างคนต่างไป พอหนูเล็กอยู่คนเดียวก็คอยหาเรื่องทำ คือพยายามให้เป็นประโยชน์อะคะ แต่ที่ไหนได้กลายเป็นเริ่มก่อเรื่องบ้าง หลงทางบ้าง สารพัด พอผ่านไปสักปี พี่ที่บ้านเริ่มตามเก็บตกน้องไม่ไหว ก็เลยตกลงกันว่า เราควรมีวันหยุดตรงกันสักวัน จะได้เพิ่มความหนิดหนมกันยิ่งขึ้น ทั้งยังสามารถแนะนำเรื่องที่น้องยังเซอะได้อีกหน่อย ว่าแล้วก็ต้องดูท่านแหละ ท่านหยุดเมื่อไร หนูเล็กก็ต้องเบี่ยงให้ได้ตามนั้น
กิจกรรมร่วมมีไรรู้มั้ย อิ อิ ก้อออออ
ซักผ้า ทำความสะอาดที่พัก ไปตลาดตุนอาหาร ไปธนาคาร ไปไปรษณีย์ ไปทำธุระด้วยกันเป็นปฐม อ้อ ช่วงหน้าร้อน มีรายการพิเศษเพิ่มรอบเช้า ล้างรถด้วยอะคะ ไหมละ เก่งมั้ยสองคนทำอะไรได้ตั้งมาก ไม่ต้องพูดถึงตอนเย็นนะคะ แทบไม่ต้องเดิน โชคดีนะหนูเล็กกลมปุ๊ก กลิ้งแทนเดินสบายมากเล้ย
ว่าจะเล่าเรื่องวันพุธที่ผ่านมาแค่นั้น ท้าวความเสียยาวเหยียด ต้องมีที่มาทีไปนิ
วันพุธนี้ก็เหมือนเดิม ๆ ตอนแรกหนูเล็กว่าจะอ้างโน่นนิดนี่หน่อย จะไม่ไปด้วย จะให้พี่ที่บ้านไปทำธุระคนเดียว หนูเล็กจะหัดทำบล็อก โกงนิด ๆ พอน่ารัก ตอนเช้าตื่นมาก็เริ่มมีอิดออด ก็อากาศเย็นสบ้ายสบาย ชวนนอนต่อมั่ก ๆ แต่พอเห็นหน้าพี่ อาการอยากเบี้ยวหายไปเลย ท่านเอาใบโฆษณาตลาดญี่ปุ่นมาอวด โอ๊ย น่ารักจังเลย อยากไปอะคะ อยากไปจะพาไป แต่งานต้องเสร็จตามโปรแกรม ท่านว่างั้น
คนอ่านคงงง อะไรกั้น อยู่แอลเอไม่เคยไปตลาดยุ่น หนูเล็กไม่เคยไปไหนมาไหนตั้งมาก เวลาใครมาอวดว่าไปโน่นนี่มา ถ้าอันไหนไม่เคยไปต้องทำหน้าเฉย ๆ เวลาฟัง ห้ามทำตื่นเต้น กะเดี๋ยวรู้หมดว่า...บึ๋น นอกจากบางทีก็เก็บอาการไม่อยู่ ตื่นเต้นโจ้นนนนน ออกหน้าไปหน่อยนึง หน่อยนึงจริง ๆ แค่คนที่คุยด้วยรู้สึกถึงขนาดอยากพาหนูเล็กไปด้วยคราวหน้า ก็แหมตื่นเต้นเกินจะห้ามใจอะคะ
เอ้ย กลับมาที่เรื่องต้องทำก่อนคะ
เริ่มแต่เช้ามึด ก็ตามตารางเดิม ๆ แหละคะ หนูเล็กซักผ้า พี่ไปธนาคาร ไปไปรษณีย์สองแห่งอยู่ติดกัน ไปทั้งทีก็รวบยอดซะ กลับมาก็มากินข้าวกลางวันที่บ้าน ทำข้าวผัดง่าย ๆ หม่ำ ต้องกินให้มีอะไรในท้อง เพราะเดี๋ยวจะไปตลาด ไปตลาดเวลาหิว อันตรายที่สุด อยากกินอยากซื้อไปหมดตั้งกะชามตราไก่ยันลูกชิ้นโฟรเซน
ก่อนไปก็แวะหาเพื่อนพี่ เพื่อนพี่เนี่ยะน่ารักสวยยังกะนางฟ้า แต่ปากยังกะกรรไกร และมีนิสัยเหมือนพี่ทุกกระเบียดนิ้ว คือ ชอบแกล้งน้อง หนูเล็กแช่งไว้แล้วด้วย ชาติหน้าฉันท์ใดขอให้ทั้งกลุ่มเกิดเป็นพี่น้องเหมือน Hansel กะ Gretel ตานี้ละ จะเอาไปปล่อยป่าให้สะใจไปเล้ย
กลับมาโครงเรื่องเก่า หนูเล็กชอบออกนอกทางไปลุ่ม คราวนี้เพื่อนพี่ทั้งสอง พี่และหนูเล็กทั้งสี่ดรุณีก็ตกลงใจกันว่า จะไปตลาดเอเชียนที่ Westminster ไกลหน่อยแต่ใกล้กว่าตลาดไทยแน่นอน อีกทั้งยังจะผ่านตลาดยุ่นอีก อันนี้แจ่มคะ
ตลาดใหญ่มาก อยู่บนถนน Beach ตัดกับ Bolsa ของไทยเพียบ ของก็ไม่แพงเท่าตลาดจีนขาประจำ (ไม่มีรูป ไม่มีกล้อง สัญญาเลย คราวหน้าจะเตรียมตัวให้พร้อมกว่านี้คะ)
กว่าจะเสร็จซื้อของ มัวแต่ไปยืนเม้าท์แตกกะคนขายของในร้าน แปลกแท้ พวกพี่ ๆ สรรคเรื่องคุยได้ไม่ขัดเขิน ถามตั้งกะของนำเข้าจากไหน มายังไง ใครเป็นเจ้าของร้าน ลูกจ้างกี่คน นี่ถ้าถามได้ว่า เจ้าของร้านมีลูกชายหรือป่าว แล้วหล่อมั้ยได้ คงถามแล้ว แหม ลูกคุณนายช่างถามจริง ๆ หนูเล็กติดมาเหมือนกันนะคะ นิด ๆ พอให้เอ็นดูว่า ถามเพราะอยากรู้ (แหะ ๆ ม่ายช่าย หนูเล็กแหละตัวอยากรู้ของแท้มาแต่เกิดเลย ของบางอย่างไม่สมควรจะรู้ยังไปยุ่งจนได้เรื่องทุกที)
หนูเล็กชอบเดินตลาดคะ ผู้ปกครองเคยสอนว่า เราจะรู้ว่าคนแถวนั้นอุดมสมบูรณ์หรืออดอยาก ต้องดูจากตลาด ของขายเฟื่องฟูเต็มที่หรือป่าว แต่หนูเล็กแย้งไปแล้ว ถ้าอยู่แอลเอให้ดูจากพุงกะทิอวบอิ่มจริง ๆ เป็นรัฐเดียวมั้งที่ over weight เกินกว่าครึ่งของประชากรทั้งรัฐ หนูเล็กก็มีนะ กะเดี๋ยวจะหาว่า ไม่อินเทรนด์
ต่อไปร้านขายของยุ่นกันคะ ร้านอยู่ถนน Walker ตัดกะ Lincoln ร้านใหญ่แต่โทรม ๆ หน่อยเป็นร้าน 98 เซนต์ ไม่เห็นมีอะไรราคานี้สักอย่าง มีแต่ 1.5 เหรียญทั้งนั้น ร้านนี้ผิดกะที่เป็นตลาดและร้านขายของที่หนูเล็กเคยไปทั้งที่ West Covina กะที่ down town LA สองร้านนั้นจัดสวยกระจ่างตามาก ๆ เลยคะ
ได้อะไรมารู้มั้ยคะ ขนมคะยี่ห้อ Bourbon เป็นคุ๊กกี้กะเวเฟอร์ เป็นขนมญี่ปุ่นที่อร่อย นาน ๆ จะเจอขนมญี่ปุ่นที่จะอร่อยอย่างนี้สักที อร่อยจริง ๆ ปกติ หนูเล็กจะแม่นเรื่องขนม ไม่อร่อยไม่เข้าปากซะให้ยากสสสสสส ร๊อกกกกก
ได้ขวดฉีดน้ำเล็ก ๆ มา 4 อัน ไว้ใส่พวกน้ำโสมฉีดหน้าอะคะ
กะอีก อันนี้ภูมิใจเสมอมาก ๆ ผ้ากันเปื้อน คุณยุ่นทำผ้ากันเปื้อนได้น่ารักจัด ผืนละ 3 เหรียญ ซื้อที่ไทยยังแพงกว่า 3 เหรียญเลย
กะอีก ผ้าขัดตัวอาบน้ำ ทาครีมตัวเยอะ ควรขัดออกซะมั่ง คิดไปเองหรือป่าวไม่ทราบ ถ้าไม่ขัดออกซะมั่ง ตัวเหมือนจะอวบขึ้น เพราะครีมพอกหนัก ก๊ากกกก ขำ ๆ คะ ชอบขัดตัวอะ ขัดเบา ๆ ตัวจะได้สดชื่น แล้วค่อยลงครีมใหม่ ก็แล้วไม่รู้จะล้างออกทาใหม่ทำไมเนอะ
พอซื้อของเป็นที่พอใจ ตกค่ำก็หาของกิน ไปหาส้มตำกิน อาหารจานโปรดที่กินเท่าไหรก็ไม่เบื่อ เผ็ดนำเปรี้ยวหวานตาม โอ้ยอร่อย พอ ๆ คะ ข้ามไป ๆ พยาธิไม่เป็นสุขอีกแล้ว
ตอนขากลับหนูเล็กสารถีเจ้าเก่าก็ต้องทำหน้าที่ เพราะเพื่อนพี่และพี่ดื่มเบียร์ แค่คนละขวดเล็กเนี่ยก็ไม่สามารถขับรถได้แล้ว เกินอัตรากำหนด หนูเล็กไม่ชอบเบียร์ ขมเนอะ ไวน์นิด ๆ ดีกว่าหวานประแล่ม ๆ ก็เลยไม่ได้ร่วมวง
หนูเล็กออกจากร้าน แค่เลี้ยวผิดไป 3 เลี้ยว กลับเข้าออเรจน์เคาน์ตี้สมบูรณ์แบบเลยทีเดียว วน ๆ ๆ ๆ ๆ อยู่นั่นไม่รู้แล้วสักที สาว ๆ ก็มึน ๆ จำทางผิดทางถูก ช่วยกันบอกทาง ยิ่งหลงหนัก
พี่ที่บ้านก็เลยพูดเสียงเครียด ๆ ขึ้นมาว่า 'พี่ซื้อ Navigator ให้เราสักอันดีมั้ย ใช้ง่ายมาก ๆ นี่ถ้าไปหลงที่ไหนคนเดียวมึด ๆ จะกลับบ้านยังไง' 'OH NOOOOOO' เสียงเพื่อนพี่อีกสองเสียงร้องพร้องกัน พร้อมมีคำพูดลอย ๆ ขึ้นมาว่า 'ฉันรู้แล้วแก ยัยน้องหายจากสายตาพี่ไปไม่ถึงสามชั่วโมง โทรตามกันแล้ว เฮ้ย น้องไม่ใช่เบบี๋นะแก'
พี่ที่บ้านก็บอกว่า 'น้องฉันดูเหมือนเก่ง แต่ไม่ค่อยได้ความละแก จำไม่ได้หรือแกนะแหละที่ต้องไปขับรถนำกลับบ้านตอนไปหลงอยู่ Arcadia ไปไหนก็ห่วง ๆ อยู่กันแค่สองคน อยู่ตั้งกะรำคาญมาก จนตอนนี้จะกลายเป็นแฝดกันไปแล้วอะเนี่ยะ'
รถติดไฟแดง หนูเล็กก็เลยถอดสายเบลล์ หันไปกอดพี่ 'น้องรักแจ๋จังคะ แต่ไม่ต้องซื้อหรอกนะ แพง อีกอย่างน้องก็ไม่ค่อยไปไหนมาไหนกลางคืน' เพิ่งเห็นครั้งแรก พี่จอมโหด น้ำตาซึม ๆ สงสัยฤทธิ์กอฮอล์ พอไฟเขียว โหมดโหดก็เข้าสิงเหมือนเดิม 'หล่อนก็หัดฉลาด ๆ หน่อยเด๊ะ' อะน่า พี่จะว่าไงก็พี่ยกให้คนหนึ่ง
เล่ามาตั้งนาน ตั้งยาว แค่อยากอวดตอนท้ายนิดเดียวคะว่า พี่น้องรักกัน ห่วงกันไปมา หนูเล็กอะถอดใจอยู่ที่เมกาตั้งหลายหนแล้ว ไม่มีอะไรผูกใจสักอย่าง แต่พี่แกร่งและเก่งจริง ๆ เป็นต้นหนที่เชี่ยวชาญมาก ๆ พาเรือลำเล็กนิดเดียวที่มีผู้โดยสารคนเดียว ฝ่าอะไร ๆ มาด้วยกันตั้งมากมาย ไม่ใช่แค่เก่งนะคะ มีอะไรโก๊ะเยอะเหมือนกัน ไว้ก่อนคะ ไว้มองซ้ายมองขวาแล้ว ไม่เห็นหน้าพี่จะมานินทาให้ฟัง เรื่องแบบนี้หนูเล็กเก่งคะ
จบละ เรื่องสัญญาใจในวันพุธกะเรื่องที่ต้องทำ ไม่ได้หยุดจริง ๆ เลยคะ เพียงแต่เปลี่ยนจากงานประจำ เรียน ไปทำธุระส่วนตัวตะหาก บางพุธก็ไม่ไปไหนกัน เสร็จงานบ้านก็นอนผึ่งเป็นปลาพยูนเกยตื่น อ่านหนังสือ กินขนม ทำกับข้าว แล้วก็ แย่งกันดูทีวี ข่าวแว่ว ๆ ว่าอาจดูซื้อคาราโอเกะ เพราะยัยน้องอ้วนเริ่มร้องเพลงได้บ้าง ไม่หลงไปหลงมาอย่างตอนขับรถ
พี่ของหนูน่ารักเนอะ โหดกะห้าวไปหน่อย ดุไปนิด แต่เบื้องหลังความปากร้าย ใจดีมาก ๆ เลย
...น้องรักแจ๋ค่ะ
Create Date : 30 พฤศจิกายน 2550 |
|
7 comments |
Last Update : 1 ธันวาคม 2550 6:32:51 น. |
Counter : 537 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ที่ตลาดญี่ปุ่นหมายถึง grocery นะค๊ะ จะไม่ค่อยซื้ออะไรค่ะ ทำไมแต่ละอย่างมันแพงจัง อุอุ แต่เพื่อนญี่ปุ่นกลับบอกว่าเนี่ยยังถูกกว่าที่ญี่ปุ่นน๊า แว๊ก ขนาดถูกนะเนี่ย แต่เพื่อนเค้ารู้ใจชอบซื้อ rice cracker มาฝาก รสชาดของญี่ปุ่นถูกใจ๊ ถูกใจค่ะ src=https://www.bloggang.com/emo/emo21.gif>