Thanksgiving กะเรื่องตื่นเต้น

ไม่รู้จะเล่าได้ตื่นเต้นแค่ไหนนาค้า ปกติเล่าไรไม่ค่อยเป็นเรื่องอยู่ด้วยแหละ เอาเป็นว่าลองดูละกันคะ

เมื่อวัน Thanksgiving ที่ผ่านมา (November 22) เป็นวันหยุดที่หนูเล็กก็ยุ่งขิงแต่เช้า ไปช่วยคุณยายฟรานซิสทำโน่นทำนี่ ทำไก่งวงแหละคะ แต่ไม่ต้องบอกก็รู้เนอะ หนูเล็กทำไก่งวงไม่เป็น คุณยายเป็นผู้บัญชาการให้คุณผู้ช่วยเม๊กเป็นคนทำ หนูเล็กไปยืนยิ้มให้กำลังใจแบบเดิม ๆ อะคะ ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร เพราะหนูเล็กชอบแฮมมากกว่าไก่มีหงอน หน้าตาไม่เป็นมิตรสักนิด เคยเห็นตัวเป็น ๆ แหม โดนกินซะก็ดีแล้ว นอกจากหน้าตาไม่เป็นมิตรแล้ว ยังดุอีกตะหาก หาความน่าสงสารไม่เจ๊อะเลย

กว่าจะได้กิน ก็บ่ายสามเกือบบ่ายสี่โน่น

อืมมมม เล่ายาวไปหน่อย ตัดตอนเป็นหลังหม่ำเสร็จก็แยกย้ายกลับบ้านละกัน



สักสองทุ่ม เวลาสบาย สบาย ก็แวะร้านสะดวกซื้อแถวบ้าน ไม่ไกลนัก ชอบแวะร้านนี้เพราะสนิทกับที่นี่ดี ไปยืนอ่านเม๊กกาซีนฟรีนะแหละคะ ทำหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสน่ารัก แต่ยืนอ่านฟรีทุกที บางทีถ้าเจ้าของร้านอยู่จะยืมกลับบ้านอ่านด้วยแหละคะ แต่ต้องคืนก่อนวันพฤหัสทางร้านหนังสือจะมาเปลี่ยนคืน ยืมกะใครก็คืนกะคนนั้น

คราวนี้ก็เหมือนเดิม หาหนังสือแฟฉันแฟเธอประดับขมอง แทนที่จะอ่านหนังสือเรียนไปหาไรมาอ่านเนี่ยะ

โอ้ยตาย เข้าเรื่อง ๆ ๆ ฟุ้งไปถึงไหน ๆ อีกแล้วเนี่ยะ



ตอนอยู่ในร้านเวลาอ่านหนังสือ ก็ไม่ได้สนใจใครรอบข้างหรอกคะ ก้มหน้าก้มตาอ่าน ยิ่งสายตาไม่ดีไม่มีแว่น ได้แต่เพ่งอ่านอย่างตั้งอกตั้งใจ

พอผ่านไปได้สักนิดหน่อย หนูเล็กรู้สึกได้ว่าทำไมร้านเงียบเกินเหตุ ร้านพวกนี้จะมีเสียง door bell ตลอดเวลา ติ๊งต่อง ๆ ๆ ๆ แต่นี่ทำไมเงียบจัง ก็เลยเงยหน้าขึ้นหวังจะได้เห็นคน หรือไม่มีคนในร้านเพราะค่ำมากแล้ว

ที่ไหนได้ มองออกไปนอกร้าน รถตำรวจอย่างน้อยที่เห็นผ่าน ๆ แบบ ไม่ได้ตั้งใจนับประมาณ 6-7 คัน ตำรวจพร้อมปืนในมือจ่อเข้าร้านแล้ว มีตำรวจอยู่ท่านนึง เคยให้ tickets ขับรถผิดกฏจราจรหนูเล็กอยู่สองหน ท่านยืนจ้องหน้าหนูเล็กอยู่ ทำสัญญานให้หนูเล็กหลบ แหมเพิ่งรู้ตัวว่าฉลาดก็คราวนี้เอง ค่อยก้มหลบไปยืนแอบข้างตู้เอทีเอม ตู้เหล็กนิ อย่างน้อยต้องปลอดภัยอะน่า

ตานี้แหละ ตำรวจสารพัดเครื่องแบบก็กรูกันเข้ามาในร้าน ประมาณได้เป็นสิบพร้อมอาวุธในมือ มาทำไมรู้มั้ย.... ตามจับโจรปล้นคะ

เขาตามจับโจรปล้นร้าน liquor ก่อนหน้านี้ โจรสามคนปล้นและยิงเจ้าของร้าน เอาเงินกะของในร้านไป ที่เมืองติด ๆ กะเมืองที่หนูเล็กอยู่อะคะ เพิ่งรู้ตอนหลังว่า เจ้าของร้านไม่ตาย

โอย หลบอยู่ข้าง ๆ ตู้เอทีเอม โจรตั้งสามคนอาวุธพร้อมหนวนเคราเฟื้มแทบไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นไง ได้ยินแต่เสียงตำรวจบอก freeze เหมือนในหนังเด๊ะเลย แต่บรรยากาศจริงน่ากลัวจังวุ้ย

ตำรวจเก่งจังนะคะ ตามจนได้เรื่อง ปลดอาวุธได้รวดเร็ว ตำรวจผู้หญิงตัวนิดเดียวล้มนายโจรตัวใหญ่กว่าเกือบเท่าได้สบาย ๆ ภายในสองวิ สองวิจริง ๆ ลงไปนอนโดนล็อคอยู่กะพื่นเสียงดังปั๊กเลย

นี่เป็นครั้งแรกของชีวิต ที่เห็นปืนจริงห่างจากหน้าไม่ถึงฟุต
บอกตรง ๆ นะคะ 'กลัวปืน' คะ เพราะไรรู้มั้ย
ตัวปืนเองนะแหละ เหมือนเขามีอำนาจ มีอิทธิพล มีความน่าเกรงขามในตัวเขาเองมากมาย ไม่รู้จะใช้คำไหนดี แต่รู้สึกอย่างนั้นอะคะ ใจเต็นตุ๊บ ๆ ตอนเห็น แม้แต่ตอนหมดเรื่องได้เห็นใกล้ ๆ อีกครั้งก็ยัง....เกรงท่านมากมาย

เฮ้ออ เล่ามาตั้งมากตื่นเต้นอยู่คนเดียว ตกใจอยู่คนเดียว ตอนมีเรื่องแล้วกลับบ้าน ยังเล่าได้ตื่นเต้นให้พี่ที่บ้านฟัง พี่ก็ช่วยกันตื่นเต้น แต่พอเริ่มเล่าให้คนที่สามฟังชักไม่ตื่นเต้นแล้ว บางตอนลืมซะอีก

วันศุกร์นัดกินข้าวกับเพื่อน ๆ ยังเกือบลืม ๆ ได้เล่านิดเดียวและก็ไม่ค่อยตื่นเต้นซะแล้ว พี่ที่นั่งหม่ำด้วยกันบอกว่า ลงบล็อกเลยน้องเอ๋ย เก็บไว้เป็นที่ระลึก


จริงด้วยคะ
จะมีสักกี่คนที่อยู่ในเหตุการณ์แบบนี้ ไม่มีริ้วรอยให้กระเทือนใจสักนิด เรื่องได้รับการจัดการด้วยความเรียบร้อยเงียบกริบภายในเวลารวดเร็ว คุณตำรวจยังมาชมว่าเป็น good girl ไม่อยากจะบอกหรอก ยังแทบไม่รู้เลยว่าเกิดไรขึ้นและก็ไม่ได้อยู่ในใจกลางเหตุด้วยเลย

คนเก่งที่สุดต้องยกให้ คนขายของในร้านสะดวกซื้อนะแหละ ทั้งสองคนนิ่งได้เรื่องมาก พอตำรวจไปยังขายของเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอหนูเล็กไปถาม เขาก็ว่า ชินแล้ว อยากได้อะไรเอาไปเถอะ อย่ายิงพอ เงิน บุหรี่ เบียร์อยากได้เท่าไหรเอาไป ไม่ว่า.........

หุ หุ นายแน่มากกกกกก



ช้าไปมากหน่อยคะ แต่ก็ happy belated Thanksgiving คะ

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2550		6 comments
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2550 11:23:22 น.
Counter : 413 Pageviews.
Share Tweet