Springday 

봄날

ออกอากาศทุกวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 21.45 ทางสถานีโทรทัศน์ SBS ( 8 มกราคม-13 มีนาคม 2548)

ละครเรื่องนี้ น่าจะเป็นยุคแรกๆที่เมืองไทยเริ่มเข้าสู่ยุคเกาหลีเริ่มฟีเวอร์ในหมู่คอซีรี่ส์จากแดนกิมจิ น่าจะสักปี 2548 ที่ยังต้องไปหาซื้อแผ่นก็อปปี้จากร้านแถวสยามสแควร์ ซึ่งนอกจากจะแพงหูดับแล้ว คุณภาพยังแย่มาก เมื่อเทียบกับยุคเอชดีในวันนี้ มิหนำซ้ำยังเป็นซับอังกฤษที่แปลด้วยกูเกิ้ลอีกต่างหาก นึกภาพออกไหมคะ ว่าซับนรกเป็นยังไง

แต่ว่าเพราะหลงรักพระเอก โจอินซอง ก็เลยต้องอดทนค่ะ โทนเรื่องนี้ก็ไม่พ้นแนวรักสามเศร้าตามแบบฉบับละครเกาหลีทั่วไป ที่เดี๋ยวนี้เรียกกันว่า เมโลดราม่า อะไรเทือกนั้น ก็คงคล้าย Soup Opera ของฝรั่ง เอ๊ เขียนถูกไหมหนา พักนี้ภาษาอังกฤษไม่ค่อยกระดิก ชินแต่ภาษาเกาหลีไปซะแล้ว (ไม่ได้บอกว่าฟังถูก แต่เริ่มอิน ต้องดู ต้องฟังเสียงเกาหลีเท่านั้น ถึงจะซาบซึ้ง) แล้วไม่รู้ยังไง นักแสดงจากแดนแทฮันมินกุกนี่เสียงดีกันทุกคน ไม่มีพูดไม่ชัด ลิ้นจุกปาก หรือหวีดเสียงแสบแก้วหู เหมือนว่าก่อนมาเป็นนักแสดงนี่ ต้องฝึกขนาดหนัก ทั้งการแอคติ้ง การใช้เสียง แล้วต้องแสดงขึ้นหิ้งสักสองสามเรื่องนะ ถึงจะได้รับการยอมรับว่าคือ ดารา

กำลังจะพูดถึงนางเอกของเรื่อง โคฮยอนจอง หรือที่มีสมญาสั้นๆว่ามิสโก บอกตามตรงว่าไม่รู้จักเลยสักนิด ก็แหม ชีวิตดูแต่ละครฮ่องกง กับหนังฝรั่งมาตลอดชีวิต มิสโก คือใครไม่รู้จัก แล้วสมัยแรกๆก็คลั่งความหล่อของนักแสดงหนุ่มๆทั้งนั้น แล้วเธอเป็นใครมาจากไหน ใครจะไปสนล่ะ แต่ก็แอบแว่บๆไปหาประวัติมานิดหน่อย พอทราบว่าเธอเป็นดาราดังสมัยก่อน แล้วลาวงการไปมีครอบครัวไปแต่งกับลูกหลานตระกูลซัมซอง หรือซัมซุงที่เรารู้จัก ก่อนจะล่มเรือรัก บ่ายหน้ากลับเข้าวงการอีกหน แล้วก็ประเดิมละครเรื่องนี้ในรอบ 10 ปี

ส่วนพระรองคือ จีจินฮี ยิ่งไม่รู้จัก ทั้งที่ก่อนหน้านี่ เขารับบทสำคัญในแดจังกึม แต่ต้องเข้าใจว่า ณ ตอนนั้น แดจังกึม ยังไม่ได้มากระหึ่มช่อง 3 แม้ว่าจะออกอากาศที่เกาหลีไปแล้ว (แดจังกึมมาฉายเมืองไทย ราวปี 2549)

ก็อย่างที่บอก ดูเพราะ โจอินซอง หลังจากหลงใหลมาจากสองเรื่องก่อนหน้านี้ ไม่บอกละ ไปเปิดดูเอาเอง 55++ แต่ในที่สุดก็ต้องทึ่งกับละครน้ำเน่าเศร้าโศกซึ้งจากเกาหลีไปอีกหนึ่งเรื่อง ถึงขั้นตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะไปตามหาโจอินซองที่เกาหลีในปลายปี 48 ก่อนจะอำลาวงการซีรี่ส์เกาหลีชั่วคราว เพราะโจอินซองหันไปเล่นหนังใหญ่ โชว์แอค โชว์พาวฯ และก้นงามๆ

สปริงเดย์ หรือ พมนาล เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในฤดูหนาวอันแสนสาหัสของเกาหลีทั้งเรื่อง มีฉากจบฉากเดียวละมั้งที่บอกว่าคือฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็แอบเห็นว่า พระเอกนางเอกยืนสั่นอยู่กลางลมหนาวปลายวินเทอร์ ส่วนทีมงานละครยังห่มเสื้อขนเป็ดกันทุกคน เห็นไหม เป็นนักแสดงเกาหลีต้องทนหนาวเก่ง

ละครเรื่องนี้ดัดแปลงมาจากละครญี่ปุ่นเรื่อง Three Coins from Heaven บอกเล่าความรักของสามหนุ่มสาว สองหนุ่มพี่น้อง โกอึนโฮ (จีจินฮี)กับ โกอึนซบ(โจอินซอง) และ ซอจองอึน (โคฮยอนจอง)หญิงสาวกำพร้าจากเกาะเชจู

ครอบครัวของอึนโฮและอึนซบเป็นครอบครัวการแพทย์ เป็นหมอกันทั้งบ้าน มีโรงพยาบาลเป็นของตัวเอง  ส่วนแม่(เลี้ยง) ว่ากันว่าคืออดีตสาวบาร์ที่จับหมอ คือพ่อของสองหนุ่มได้ เลยได้เลื่อนขั้นเป็นเมียถูกกฎหมาย ผลักเมียหลวงกระเด็นไปจากชีวิตของอึนโฮ โดยใช้อึนซบเป็นเงื่อนไขนั้น ลูกเมียน้อยได้มาอยู่ร่วมบ้าน อึนโฮเก็บความเศร้าไว้กับชีวิตมายาวนาน จนวันหนึ่งตัดสินใจออกตามหาแม่ และไปเจอกับซอจองอึนที่เกาะเชจู หลานสาวกำพร้าของอาจารย์หมอของพ่อ อาจารย์หมอคนนี้รู้เรื่องราวทั้งหมดของครอบครัวเขาดีกว่าใคร จึงเป็นที่พึ่งสุดท้ายของเขาที่จะได้พบแม่ หลังจากไม่ได้เจอกันนานนับ 10 ปี

แต่ซอจองอึน ที่พูดไม่ได้ ตั้งแต่สิบขวบ กลายเป็นเรื่องราวน่าสนใจของอึนโฮไปซะแล้ว เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้จองอึนยอมพูด จองอึนประสบภาวะช็อคจนพูดไม่ได้ เพราะครั้งหนึ่งเธอไปตามหาแม่ แล้วแม่จำเธอไม่ได้ เธอเสียใจจนไม่ยอมพูดอีกเลย

สองหนุ่มสาวที่เหมือนกันเพราะขาดแม่ ค่อยๆเติมเต็มซึ่งกันและกัน จนวันหนึ่ง ซอจองอึนพูดออกมาได้คำแรก นั่นคือ คาจิมา คาจิมา อย่าไปนะ อย่าไปนะ ในวันที่อึนโฮออกเดินทางไปหาแม่ของเขาแต่โชคร้ายเพราะอึนโฮได้อยู่กับแม่เพียงไม่กี่วัน ระหว่างทางที่แม่ขับรถไปส่งเขา เกิดอุบัติเหตุ แม่เสียชีวิต ส่วนอึนโฮบาดเจ็บสาหัสและกลายเป็นเจ้าชายนิทรา จองอึนจึงออกตามหาผู้ชายคนนี้คนที่ทำให้เธอกลับมาพูดได้อีกครั้งหนึ่ง และนั่นคือจุดเริ่มต้นของรักสามเศร้า ช่วงที่อึนโฮไม่ได้สติ ชายอีกคนหนึ่ง โกอึนซบก็เข้ามาในโลกของจองอึน กลายเป็นความผูกพันอย่างที่เธอไม่เคยมี จนเธอเริ่มสับสนในตัวเอง ขณะที่อึนซบก็รู้สึกผิดที่มีใจให้กับผู้หญิงของพี่ชาย

เรื่องราวคร่าวๆก็เป็นแบบนี้ แต่ละครเกาหลีละเมียดละไมในการสร้างความรู้สึก เพราะตัวละครต่างมีเหตุผลในการกระทำของตัวเอง ความรักที่จองอึนมีแต่อึนโฮ ต่างกับความรักที่เธอมีต่ออึนซบ แม้ตัวเธอเองก็บอกไม่ถูกว่าจะเรียกความรู้สึกแบบนั้นว่าอย่างไร จนวันหนึ่ง เธอบอกเลิกกับอึนโฮ ด้วยเหตุผลว่า อึนโฮเหมือนแม่ของเธอ จึงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะแต่งงานกับแม่ของเธอเอง ในมุมมองของเธอ อึนโฮ คือคนที่ทำให้เธอได้เกิดใหม่อีกครั้งหนึ่ง แต่ไม่ใช่ความรัก

ส่วนอึนซบ กลายเป็นตัวละครที่น่าสงสารที่สุด เขาแอบรักผู้หญิงของพี่ชาย แต่ไม่กล้าแย่ง เพราะในใจลึกๆเขารู้สึกผิดกับพี่ชายมาตลอด แม่ของเขาใช้เขาเป็นเครื่องมือเพื่อให้ได้กลายเป็นเมียพ่อ ทำลายครอบครัวแสนสุขของอึนโฮ ภาพของแม่กรีดข้อมือตัวเอง ทำให้เขากลายเป็นคนกลัวเลือดมาตลอดชีวิต และไม่อยากเป็นหมอตามรอยพ่อและพี่ชาย เพราะปมทางจิตชนิดนี้ แต่วันหนึ่งซอจองอึน ผู้หญิงที่ดูเฉยชาคือคนที่เปลี่ยนแปลงเขาไปอย่างสิ้นเชิง

ละครเรื่องนี้จบแฮปปี้ค่ะ ไม่ค้างคาอย่าง สายลมแห่งเหมันต์ หรือ That Winter,The Wind Blows ที่โจอินซองกลับมารับละครอีกครั้งในรอบ 8 ปี ในบรรดาละครทั้งสี่เรื่อง ชอบบทบาทของเขาในเรื่องนี้มากที่สุด

จีจินฮี ในบทโกอึนโฮ ก็สร้างความลำบากใจให้กับแฟนละครมาก เพราะต่างส่งเสียเชียร์กันสุดฤทธิ์ ด้วยบทบาทพระราชาใจดีจาก แดจังกึม และทงอี ทำเอาสาวๆทำใจลำบากหากว่าเขาจะไม่ใช่พระเอก แต่ดิฉันเฉยๆ เพราะดิฉันเชียร์โจอินซองค่ะ 55+++

ส่วนโคฮยอนจอง มาทราบภายหลังว่าอายุมากกว่าโจอินซอง 10 ปี แต่เธอดูไม่แก่เลย ในวงการเขาเรียกเธอว่า มิสออกซิเจน น่าจะจริง ภายหลังจาก สปริงเดย์ มิสโก มีละครอีกหลายเรื่อง และแต่ละเรื่องสร้างชื่อให้เธอมากมาย ไม่ว่าจะเป็น  What’s up fox (SBS, 2006)  H.I.T (MBC,2007) Queen Seon Duk (MBC,2009)  Dae Mul (SBS,2010)

ละครเรื่องล่าสุด มิสโกในวัย 42 ปี (เกิด 1971) รับบท คุณครูมายอจิน จอมเฮี้ยบ แห่ง Queen's Classroom (2013) ละครรีเมคจากญี่ปุ่น เธอก็ยังดูไม่แก่หงำอย่างครูๆที่เรามักเห็นในละครแนวนี้

เพลงนี้ติดหูมาก และทำให้ชอบดนตรีประกอบเรื่องนี้ที่สุด