อาหารมื้อเย็น              สายสวาท  เฝ้าชะเง้อมองที่ประตูรั้ว  สองทุ่มแล้ว   อ้อ เรานอนแล้วนอนอีก ตื่นมาคงจะมึน  เสียงเจ้าดิ๊กกี้เห่าอยู่นอกบ้าน  ทำไมวิทยายังไม่กลับบ้านอีกนะ   เออบ้านมืดจัง   นางค่อยๆยันตัวลุกจากที่นอน    พาร่างวัย 86 งกๆเงิ่นๆหยิบแว่นสายตามาใส่และเปิดไฟหนึ่งดวงในบ้าน  แสงไฟสลัวลางเลือน   จิตสำนึกของสายสวาทบอกตัวเองให้ใช้สอยอย่างประหยัด   อาศัยบ้านลูกชายและลูกสะใภ้มานานเต็มที   ใช้เท่าที่จำเป็น                       เอ ...มืดค่ำป่านนี้ วิทยาไปโรงเรียนยังไม่กลับรึ..หรือว่าซ้อมกีฬา....อ้อลืมไปวิทยาใกล้เกษียณแล้ว...ย้ายไปเป็นผู้อำนวยการสำนักงานใหญ่อีกจังหวัด   เขาไม่ได้กลับบ้านทุกวันมานานแล้ว  ลูกๆของวิทยาก็ไปเรียนต่างประเทศจบแล้วก็ทำงานอยู่ต่างประเทศไม่มีใครกลับมาทำงานที่นี่    เมียของวิทยาเขาก็รำคาญเสียงเจ้าดิ๊กกี้และความประพฤติของมันกัดโน่นนี่หนีไปตากอากาศต่างประเทศกับเพื่อนสามเดือน     เฮ้อ  เขาไม่อยู่ก็ดีเหมือนกัน   ไม่มีคนมาบ่น  มาคอยทำท่ารังเกียจฉัน    เจ้าดิ๊กกี้ที่วิทยาซื้อมาให้อยู่เป็นเพื่อนพอมีเสียงเห่าและวิ่งอยู่ในรั้วบ้านให้รู้ว่าในโลกนี้ยังมีสิ่งมีชีวิตอื่น  นอกจากฉันสินะ                      ที่จริงฉันก็อยู่กับเจ้าดิ๊กกี้มานานแล้ว   วิทยาเป็นใหญ่เป็นโตย้ายไปบริหารจังหวัดโน้นนี้   นานๆจะกลับมาสักที   วิเชียรกับจันทร์จิราลูกอีกสองคนก็เช่าบ้านหลังเล็กๆอยู่อีกจังหวัดนานๆจะมาหาฉันสักที     เหลือเพียงฉันกับเจ้าดิ๊กกี้สุนัขจอมซนที่วิทยาเอามาให้เดินเล่นเป็นเพื่อน    อาหารมื้อเย็นฉันก็คงกินคนเดียวอีกตามเคย   ที่จริงจะมื้อเช้ามื้อกลางวันหรือมื้อเย็นฉันก็กินคนเดียวมานานแล้ว    ชีวิตไม่สิ้นก็ช่วยตัวเองกันต่อไป   ฉันก็เหมือนอาจารย์น้องข้างบ้าน  เกษียณมาหลายปีสาวโสดวัยเจ็ดสิบ  อยู่คนเดียวหัวเดียวมาโด่เด่   อยู่ภายในบ้าน  จะล้มตายวันไหนก็คงไม่มีใครเห็น                 สายสวาทค่อยๆลากเท้าที่อ่อนแรง   เปิดตู้เย็นหยิบกับข้าวใส่ไมโครเวฟ   วันนี้ทำไมมึนศีรษะ บ้านค่อยๆมืดลง สายสวาทไม่หิวอีกแล้ว ไม่ได้ยินเสียงเห่าของเจ้าดิ๊กกี้  หรือเสียงพายุฝนที่กำลังตกอยู่ภายนอกบ้านอีก   ปลาทูทอดสองตัวนอนกลิ้งอยู่บนพื้น               "คุณเป็ด ทำไมไม่เห็นคุณยายหลายวันแล้ว"  คุณยายล้มหัวฟาดพื้นหลายวันแล้วครับ  กว่าผมจะเอะใจไม่เห็นคุณยายไปใส่บาตรก็สายแล้วครับ   โทรบอกลูกคุณยายและเรียกรถพยาบาล    นั่นสิ  คุณยายอยู่คนเดียวไม่จ้างใครอยู่เป็นเพื่อนเลย    คงไม่ไหวมั้งครับลูกคุณยายก็ทำงานกันทุกคน  บางคนก็ยังลำบาก  และ คนที่มาดูแลก็หายาก  ราคาแพง แถมยังไว้ใจใครไม่ได้  วันก่อนคนมาทำงานบ้านข้างๆก็ขโมยสายสร้อยทองในตู้เจ้าของบ้านเลยครับ   เฮ้อ สู้ยายละเมียดชาวนาหลังหมู่บ้านก็ไม่ได้   มีลูกทำนาอยู่บ้านดูแลกันอบอุ่นทั้งครอบครัว            สภาพความเป็นจริงๆ  จริงๆของ สังคมสูงอายุ    ถ้ายังไม่เตรียมการรับมือ  เพราะไทยเราจะกลายเป็นสังคมผู้สูงอายุในไม่ช้า             ผู้สูงอายุอยู่บ้านเองคนเดียวทั้งวัน  หรือทั้งวันทั้งคืน   ใครจะมีเงินมากพอจะจ้างใครมาอยู่เป็นเพื่อน  ค่าบริษัทนายหน้าจัดหาคน เท่ากับเงินเดือน 1 เดือน   ค่าแรงผู้ดูแลผู้สูงอายุ เริ่มต้น เดือนละ 14,000 วันหยุดสัปดาห์ละ 1 วันและนักขัตฤกษ์  ถ้าไม่หยุด 600 บาท  ไม่รวมค่าอาหารค่าน้ำค่าไฟค่าที่พัก  ถ้าไม่มีอาหารต้องจ่ายค่าอาหารให้อีก วันละ 120-150 บาท รวมขั้นต่ำเดือนละราว 20,000 บาท   กับบริการที่ไม่เคยมีมาตรฐาน   ไม่มีใบรับรอง  ไม่มีใบประกอบวิชาชีพ หรือหลักประกันว่า  ปลอดภัย  ปลอดโรค  ได้รับการฝึกฝนหรือมีคุณสมบัติพอที่จะอยู่เป็นเพื่อนผู้สูงอายุได้   สู้หมอนวดแผนไทยก็ยังไม่ได้   ทั้งที่ต้องฝากชีวิตผู้สูงอายุไว้ด้วยทั้งวัน     น่าจะมีระบบจิตอาสา  สถานรับฝากผู้สูงอายุไปกลับ ของรัฐบาล เหมือน  เนอรสเซอรี่ที่รับฝากเด็กที่พ่อแม่ไปทำงาน หรือ ธนาคารเวลาเหมือนในต่างประเทศ  ที่ทำงานจิตอาสาแลกเวลาไว้เมื่อยังช่วยตัวเองได้  เพื่อในอนาคตมีคนมาทำทดแทนให้เราบ้าง       Create Date : 29 พฤษภาคม 2561 5 comments Last Update : 29 พฤษภาคม 2561 15:48:35 น. Counter : 669 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณตะลีกีปัส, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณชีริว

สวัสดีมีสุขค่ะ คนแก่อยู่บ้านคนเดียวอันตรายมากๆค่ะ บางทีด้วยความที่อยากหยิบจับทำโน่นนี่นั่น แต่ด้วยสังขารไม่อำนวย บาดเจ็บล้มตาย ได้ยินข่าวก็บ่อยนะคะ   โดย: ตะลีกีปัส 29 พฤษภาคม 2561 15:15:40 น.

ประเทศไทยไม่มีการเตรียมพร้อมในเรื่องนี้จริงๆ ครับ ที่น่าสนใจคือ ปัจจุบันอัตราการเกิดไม่ได้สูงเหมือนแต่ก่อน จะด้วยสภาพเศรษฐกิจหรืออะไรก็ตามแต่ แต่ถ้าไม่มีการคิดถึงอนาคตว่าควรจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร คงลำบากแน่ๆ ผมมานั่งคิดเรื่องเบี้ยผู้สูงอายุไม่กี่ร้อยต่อเดือน มันทำอะไรไม่ได้เลย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 29 พฤษภาคม 2561 15:22:54 น.

อ่านแล้วสะเทือนใจจัง ... ชราปิ ทุกขา - ความแก่เป็นทุกข์อย่างยิ่ง น่าจัดให้เป็นวาระแห่งชาตินะคะ ปล. ออเจ้าไม่ได้ตั้งเป็นหน้าหลัก คนก็เลยมาไม่ถูก อิอิ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 30 พฤษภาคม 2561 12:06:37 น.

วันนี้เขียนนิยายสาระนะคะ คนแก่คนหนึ่งไม่อยากออกความเห็นเลย อ่อนกว่าคุณสายสวาทนิดเดียวนะเนี่ย   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 30 พฤษภาคม 2561 13:29:13 น.

คุณแม่ของคนวัยใกล้เกษียณนี่ก็เหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว ถ้าอยู่ทันเห็นลูกเกษียณกลับมาใช้เวลาอยู่ด้วยกันก็ยังดีนะครับ หลายคนก็เลี้ยงสัตว์แก้เหงากันไป ยังไงก็ดูแลไม่ได้แบบคน ยิ่งคนแก่อยู่บ้านคนเดียวอันตรายหลายอย่างเลย วันดีคืนดีเป็นอะไรขึ้นมา ถ้าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆจะลำบาก อีกหน่อยทั่วโลกเข้าสู่สังคมผู้สูงวัย บริการดูแลผู้สูงอายุคงมีหลากหลายแข่งขันกันมากขึ้น ชีวิตคนชราในอนาคตน่าจะดีขึ้นนะครับ (หวังเป็นอย่างยิ่ง สำหรับผมซึ่งไม่มีครอบครัว แฮ่ๆ)   โดย: ชีริว 4 มิถุนายน 2561 21:15:57 น.