BlogGang.com : : พี่หมูน้อย : ตื่นเสียทีจะไม่มีทายาทแล้ว

ประโยชน์ได้ล่วงเลยคนโง่เขลา ผู้มัวคอยฤกษ์อยู่ ประโยชน์เป็นฤกษ์ของประโยชน์ ดวงดาวจักทำอะไรได้ (นักขัตตชาดกที่ ๙)

กรกฏาคม 2563

			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30	31

22 กรกฏาคม 2563

ตื่นเสียทีจะไม่มีทายาทแล้ว

ตื่นเสียทีจะไม่มีทายาทแล้ว

ไม่รับประกันว่าจะไม่สปอยนะ.. ขี้เกียจคิดว่าถ้าบอกจุดนั้นจุดนี้ไป จะทำให้นิยายสนุกน้อยลงไหม

เป็นนิยายเทพเซียน ไม่แน่ใจว่าแจ่มใสเลือกเล่มนี้มาแปลเพราะอะไร เรื่องมันน่าเบื่อเพราะมุกซ้ำไปซ้ำมาพอสมควร แต่ก็อ่านได้เรื่อย ๆ แต่สามารถมี 2 เล่มจบได้สบาย ๆ โดยไม่ทำให้รายละเอียดของเรื่องลดลงหรือโทนของเรื่องเปลี่ยนไป

ตอนที่ยังไม่รู้ว่าพระเอกแยกร่างได้ เจอตัวละคร(ที่ดูดี)คนนู้นคนนี้ก็สนุกดี พอรู้แล้วว่าพระเอกแยกร่างได้ ก็เริ่มเดาได้ว่าตัวละครที่ออกมาทีละตัว (หรือที่เคยออกมาแล้ว) น่าจะเป็นร่างแยกของพระเอก

ไทม์ไลน์ไม่ค่อยลงตัว หลักเวลาเป็นหน่วยพันปีตลอด แบบว่าอารยธรรมมนุษย์ยังมีเป็นจะหมื่นปีละ แนวเทพเซียนน่าจะพิจารณาหลักหมื่น-แสนปีมากกว่า อะไรก็เวลาผ่านไปพันปี ประกอบกับส่วนที่มีพล็อตอ่อนแอตรงนู้นตรงนี้ ทำให้วิเคราะห์ได้ว่าผู้แต่งน่าจะมือใหม่/มือไม่ถึง จึงตั้งคำถามว่าทำไมแจ่มใสถึงเลือกมาแปลอีกรอบ

สรุปแล้วหลังจากเล่มหนึ่งกลาง ๆ เรื่อง ซึ่งต้องใช้ความอดทนพอสมควรกว่าจะอ่านถึงจุดนี้ ก็เริ่มอยากจะหยุดอ่าน เพราะในช่วงถัดมามัวแต่รำคาญนางเอกและตัวร้าย นางเอกมีคาแรคเตอร์ที่น่าเบื่อ ตัวร้ายน่ารำคาญ สรุปว่าผู้ชายทั้งเรื่องอยากได้นางเอก เริ่มจากตัวร้าย เมื่อพันปีก่อน (? เวลาโคตรจะไม่เมคเซนส์ จนไม่สนใจเวลาที่กล่าวถึงในเรื่องอีกต่อไป เพราะคิดตามแล้วจะงง) จากนั้นไอ้พวกเทพเซียนตกต่ำทั้งหลายก็อยากจะมีทายาทจนทำตัวทุเรศ จากนั้นนางเอกก็ซื่อบื้อมากพอที่จะไม่เข้าใจว่าอันว่าเพื่อนสมัยเด็ก/ตัวร้ายนั้นทำทุกอย่างเพื่อจะเอาเธอเป็นเมีย คือถ้าเข้าใจสักนิด ช่วย ๆ บอกเขาไปว่าทำไปทั้งหมด กุก็ไม่เอาเมิงอยู่ดีมั้ย เผื่อมันจะเลิกทำบ้า ๆ ซักที โคตรเบื่อพล็อตแบบนี้เลย ถ้าเขียนได้ดี ก็อาจะจสนุกก็ได้มั้ง แต่การมีคนที่ obsessive เป็นตัวร้ายเวลาอ่านแล้วจะอึดอัดแบบหนึ่ง หรือถ้านิยายเรื่องไหนอยากให้ตัวแบบนี้เป็นพระเอก นิยายก็จะออกแนวเดียวกับ "นิยายเรื่องนี้ข้าไม่ได้เขียน" (ซึ่งอ่านยังไงก็ไม่จบ) กับ "มารยามารล้านเล่มเกวียน" (อีกเรื่องที่อ่านไม่จบ)

พูดถึงเรื่อง "มารยามารล้านเล่มเกวียน" ก็ทำให้นึกถึงพล็อตแนวกลับมาแก้แค้นโดยการเขียนให้การกระทำเลว ๆ ของพระเอก/นางเอก justify ด้วยเหตุการณ์ที่ยังมาไม่ถึง โดยอ้างว่าเป็นอดีตชาติ (เพราะบางทีแกอาจจะมโนไปเองคนเดียวก็ได้จริงไหม ว่าแกย้อนเวลากลับมา) หรือได้รับโอกาสกลับมาใหม่เลยทำลายผู้อื่น พล็อตลักษณะนี้นี่เราไม่ชอบเลย บางทีก็เรารู้สึกว่าคนแต่งมือไม่ถึง แต่พอมีคนอ่านชอบมากมายและสะใจ(นางเอกยุคใหม่ที่ไม่ใช่คนดี) ทำให้เรารู้สึกถึงความเสื่อมทรามของสังคมมาก

ทำให้ได้มาคิดว่าโอ้ ที่ทำเลวกันอยู่ทุกวันนี้ เพราะมโนได้ว่าย้อนกลับมาแล้ว(คิดว่า)คนอื่นทำเลวกับตัวเองไว้ จึงเป็นเหตุให้ตนเองทำเลวกับคนอื่นได้ โดยไม่มีหิริโอตปะเลย รึไง

Create Date : 22 กรกฎาคม 2563

Last Update : 22 กรกฎาคม 2563 17:40:39 น.

0 comments

Counter : 2672 Pageviews.