นิยายชุดนักสืบสตรีศรีอยุธยาของพงศกร

นิยายชุดนี้มี  3 เรื่องออกเรียงกันดังนี้ 1. ลายกินรี 2. ลายราชสีห์ 3. ลายเหมราช ที่มีตัวเอกเป็นผู้หญิง และผู้ชายทั้งหลายเป็นตัวประกอบ

แต่ตอนอ่าน ดันอ่านลายกินรี ลายเหมราช และ ลายราชสีห์ โดยที่ถ้าเรียงตามช่วงเวลาที่เกิดเรื่อง เหตุการณ์ฆาตกรรมในลายเหมราชมาก่อนเรื่องลายกินรีประมาณ 33 ปี ลายราชสีห์มาหลังลายกินรีประมาณ 3 ปี แต่อายุเด็กเอื้อที่อยู่ในเรื่องแลจะไม่ใช่ เหมือนจะอายุมากกว่าสองขวบชอบกล หรือเราพลาดเอง?

เป็นเรื่องสืบสวน ฆาตกรรมที่เหนือชั้น ที่ว่าเหนือชั้นเพราะไม่เสียดายตัวละครที่สร้างขึ้น พระเอกตายไปแล้วมั่งไรมั่ง ทำให้สมจริง เพราะสมัยนั้นคนก็อายุไม่ค่อยยืนมั้ย และช่วงเวลาการเกิดฆาตกรรมทั้งหลายที่น่าสนใจพอจะมาเล่าทิ้งช่วงห่างหน่อย ไม่ใช่ตัวแสดงชุดเดิม เดี๋ยว ๆ ก็เจอคดีอีกละ อย่างกะโคนัน เพราะในความเป็นจริงคนเราจะเจอคดีฆาตกรรมกับคนใกล้ตัวทั้งชีวิตเลยซักกี่คดีกันเชียว

เรื่องลายกินรีมีนางเอกเป็นหมอหญิงสมัยพระนารายณ์ ชื่อพุดซ้อน มีพระเอกเป็นตำรวจไว้หนวด (นึกยังไงก็ไม่หล่อ ดีที่ไม่ได้บรรยายว่าฟันดำด้วย) นางเอกเก่ง พ่อคือหมอโหมด ซึ่งตายแล้วเพราะทำงานหนักเกิน แม่เป็นเมียรองหมอโหมดชื่อพิกุล ซึ่งเป็นตัวละครที่เราชอบมากจากเรื่องลายเหมราช น่ารักและฉลาดดี เมียเอกหมอโหมดเป็นชาวจีนชื่อเฮง มีลูกไม่เอาไหนชื่อหมอมี

เรื่องราวก็เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ เดาได้แต่หัววันว่าใครฆ่า ไม่มีอะไรให้ไขว้เขว เพียงแต่ว่าจะเฉลยได้ดูถูกคนอ่านหรือเปล่าเท่านั้นเอง สรุปว่าเนื่องจากคนเขียนฉลาด ไม่ดูถูกคนอ่าน ปมเกือบทั้งหมดก็คลี่คลายไม่ได้เหลือไว้ให้เป็นประเด็น เพียงแต่มีความซับซ้อนน้อยไปหน่อยเท่านั้นเอง แต่ทำให้มีความสมจริง เพราะนี่มันหมอ(หญิง) สมัยอยุธยาตรวจศพ ได้แค่นี้ก็เก่งมากแล้ว ซับซ้อนกว่านี้น่าจะหาคนร้ายไม่เจอ 5555

ติดนิดนึงตรงพระเอกร้องโอดโอยตอนโดนแทงนี่แหละ แบบว่า เจอแต่เขียนพระเอกเป็นแบบกัดฟันนิ่ง เจ็บเท่าไรก็ไม่ร้อง นี่พี่แกโอดโอยซะ ไม่ได้อ้อนนางเอกด้วยนะ พยายามอ่านเข้าข้างแล้วนะนี่ ก็ไม่อะไรนะ มันแปลกดี หวังว่านี่ไม่ได้สปอยนะ เพราะอ่านถึงตรงนี้ทุกคนน่าจะรู้แล้วว่าใครคือพระเอก 100 หน้าแรกนี่แบบว่ายังมีลุ้นว่าจะไม่ใช่คนนี้ 5555 พอดีไม่ค่อยชอบคนนี้แต่ชอบอีกคนนึงน่ะ 

เรื่องลายราชสีห์ (สลับออเดอร์ที่อ่านนะ) เป็นเรื่องต่อจากนั้น เกิดขึ้นในสมัยพระเพทราชา คือนางเอกพุดซ้อนจากลายกินรีเขามีลูกชายหนึ่ง อยู่ในท้องอีกหนึ่ง แต่ท้องแก่ก็ไม่วายไปซ่า คลอดแล้วก็ไม่วายไปหาเรื่องใส่ตัวเบา ๆ (นางว่าพ่อว่าใช้ร่างกายหนักเกินไปทำให้ตายไว นางเองก็ไม่ได้ต่างเล้ย) เรื่องนี้มีลูกพี่ลูกน้องชื่อลูกจันเป็นนางเอก เหมือนเดิมคือพระเอกค่อนข้างจะไร้บทบาทเกิน เรื่องนี้บางกว่าเล่มแรก แต่เราว่าคดีน่าสนใจกว่า ถึงจะเดาคนร้ายได้ตั้งแต่ต้นเหมือนเดิม แต่วิธีเขียนและเล่าเรื่องสนุกกว่าเดิมเล็กน้อย

เรื่องลายเหมราช ในสมัยพระเจ้าปราสาททอง อย่างที่บอกว่าเกิดก่อนเรื่องแรก 33 ปี เรื่องนี้เราว่าสนุกสุดนะ เดาคนร้ายได้ตั้งแต่เจอเศษใบลาน และก็เดาของที่เฉลยได้หมด แต่เราว่าลงตัวและสนุกสุดเลย แต่ละปมที่ค่อย ๆ เจอ เรื่องนี้นางเอกเป็นแม่ของพระเอกในเรื่องแรก มีพิกุลแม่พุดซ้อนโผล่มาด้วย รู้สึกว่าตัวละครแต่ละตัวที่สร้างขึ้นมาใน prequal นี้มีมิติและลงตัวดี เรื่องนี้ถึงนางเอกจะเด่น แต่พ่อหมอโหมดเป็นตัวละครที่เด่นมาก ดูดี ฉลาด และเป็นคนที่ดีมากเหมาะจะเป็นพระเอก แต่การเขียน prequal มันลำบากนิดนึง ตรงที่ทำให้เรารู้ว่าแม่เฮงในที่สุดก็ได้เป็นเมียหมอ ไม่ได้ลุ้นเลย คือเราชอบแม่พิกุล และค่อยข้างไม่ชอบแม่เฮง ในเรื่องลายกินรีก็ไม่ได้ชอบนะ แต่บทมันน้อย เลยไม่เดือดร้อน 

เราว่านิยายสืบสวนจะให้อ่านสนุกมันต้องเขียนให้เราเห็นเท่าตัวเอก ไม่ใช่เขียนให้เรารู้เราเห็นมากกว่าตัวเอก มันจะทำให้เดาทางได้ series ชุดนี้มันอ่อนไปนิดนึงตรงนี้ แต่ก็ยังดีกว่าเลื่อมลวง ของคนแต่งคนเดียวกัน เราว่าเรื่องนั้นพลาด อ่านแล้วอึดอัดว่าอิพระเอกกับนางเอกทำไมโง่จัง ทำไมเดาไม่ได้ซักที ต้องพยายามคิดว่าเรารู้มากกว่าตอนไหน แค่ผู้แต่งบอกเรามากกว่าบอกตัวเอกหรือเปล่า หรือมันไม่แชร์ข้อมูลกัน แต่เรารู้ข้อมูลทั้งสองฝ่าย ตลอดเรื่องเลย ซึ่งจริง ๆ เราว่ามันเป็นแบบนั้นนะ เพราะงั้นไม่ถือว่าเรารู้เยอะกว่า แต่ลักษณะการเขียนแบบนี้ทำให้มันสนุกน้อยลงน่ะ     

อีกประเด็นคือเรื่องรักโรแมนติกของผู้แต่งที่เราว่าต้องถือเป็น weak point มาทุกเรื่องเลย บางเรื่องเท่านั้นที่จะโอเค นี่ขนาดได้ความเป็นโบราณมาช่วยนะ เรายังว่ามันละมุนน้อยไปนิดส์อยู่ดี เรื่องลายเหมราชนี่ดีที่สุดละ พระเอกยังแสดงออกบ้างอะไรบ้างที่ให้คนอ่านออกแนว อุ๊ย อ๊าย เล็ก ๆ แต่ก็เล็กจริง ๆ ค่ะ แทบไม่รู้สึกเลย

สรุปว่าชุดนี้ดีค่ะ  อ่านสนุก เพลิน ๆ ดี พลอตใช้ได้ เหตุการณ์และการกระทำของตัวละครสมเหตุสมผล แต่ภาษาสมัยใหม่ไปมาก ถึงคนเขียนจะออกตัวแล้ว แต่ก็ยังไม่โอเคสำหรับเรา เช่นคำว่าถอดรหัสแบบเนี้ย ภาษาสมัยนั้นไม่ควรมี หรือที่ผู้หญิงลงท้ายประโยคว่าค่ะ รู้สึกทันสมัยเจี๊ยบเลย เราว่าปรับให้มันเก่ากว่านี้นิดนึงนี่ชุดนี้ขึ้นหิ้งได้เลยนะ   

Create Date : 21 มกราคม 2563		0 comments
Last Update : 22 มกราคม 2563 9:57:58 น.
Counter : 1961 Pageviews.
Share Tweet