บาปกรรม คุณเชื่อเรื่องบาปกรรมกันไหม? เมื่อเช้าตื่นขึ้นมาตอนประมาณเก้าโมงด้วยอาการหายใจไม่ออก เดินไปที่หน้าต่าง เห็นเปิดอยู่นิดหน่อย เลยเปิดเพิ่มขึ้น เดินกลับมาหลับต่อ แล้วก้อรู้สึกหายใจไม่ออกอีกเช่นเดิม แว้บแรกที่สะดุ้งตื่น เห็นภาพแมงเม่าที่อยู่ในกล่องเทปชัดขึ้นมาทันตา พอลุกได้ ก้อเดินไปที่หน้าต่างอีก เช็คอีกรอบก้อเห็นว่ายังเปิดกว้างอยู่ ตอนเราเด็กๆ ตอนนั้นหลงรักแมงเม่ามาก (พิลึกคนเนอะ) ชอบจับมันมาดู ชอบปีกใสๆ หัวเล็กก้นป่องๆ ทุกครั้งก่อนฝนจะตก จะบินมาเต็มบ้าน เดินอยู่ตามพื้น เราจะเอาหน้าแนบพื้น มองหาสิ่งที่เคลื่อนไหว แล้วก้อจับมันมาเด็ดปีกเพื่อป้องกันการหนี ใส่กล่องเทป คอยมองมันเคลื่อนไหวอยู่ในกล่อง เหมือนเป็นสมบัติมีค่าชิ้นนึง แต่ด้วยความที่ยังเด็ก ทำให้มักจะลืมแมลงที่น่าสงสารเหล่านี้ กว่าจะได้กลับมาดู ก้อมักจะเป็นตอนเช้า เปิดกล่องให้ออกมา ก้อพบว่าบางตัวตายไปแล้ว ตัวที่ยังไม่ตาย ก้อเหมือนหมดแรง เดินง่อกแง่กออกจากกล่อง ผลกรรมครั้งแรกรู้สึกได้ชัดในห้องกรรมฐานที่บ้านคุณแม่สิริหลายปีก่อน นั่งวิปัสสนาอยู่ รู้สึกเจ็บหลังมาก เจ็บแปลบๆ แล้วก้อนึกถึงเรื่องที่เด็ดปีกแมงเม่าได้ จึงแผ่เมตตาให้ตลอดหลายวันที่อยู่ที่นั่น แต่เมื่อเช้าเป็นครั้งแรกที่รู้สึกชัดถึงผลกรรมที่จับแมงเม่าใส่กล่องเทป มันคงทรมาน หายใจไม่ออก ไม่ต่างจากเรา การหายใจไม่ออก เป็นอะไรที่ทรมานมาก ตัวเองเป็นคนเลือดน้อย หมอบอกว่าถ้าอยู่ในห้องที่มีอากาศน้อย เราจะเป็นคนแรกที่ทรมาน แล้วก้อจริง จะหายใจไม่ออก ทั้งๆที่คนอื่นเขาไม่รู้สึก จำไม่ได้ว่าทำกี่ครั้ง แต่มากกว่าสามครั้งแน่ และแมงเม่าที่เคยจับก้อมากกว่าสิบตัวแน่ เมื่อคืนก่อนนอน พอมีเวลา จึงสวดมนต์ เดินจงกรมและนั่งสมาธิ ก่อนนอนก้อได้แผ่เมตตาให้แล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อเช้าที่รู้สึกแบบนั้น เพราะเขาต้องการเพิ่มหรือเปล่า เพราะชีวิตที่เราได้ทำร้ายไป เขายังไม่ได้รับส่วนบุญ หรือเพราะมันไม่พอ คืนนี้คงต้องทำให้เขาอีก นี่ยังเป็นกรรมในชาตินี้ กรรมที่เราจำได้ แล้วกรรมอีกมากมายในชาติก่อนหรือชาตินี้ ที่เราจำไม่ได้ ทำโดยไม่รู้ว่าผิด มันจะมากมายขนาดไหนนะ "กฎแห่งกรรม เป็นกฎที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เที่ยงแท้ และยุติธรรมแล้ว คำว่าบังเอิญ หรือถูกแกล้งไปอย่างนั้นเอง ไม่มี เราไม่ทำก็ไม่เกิด ไม่สร้างไว้ก็ไม่ต้องรับ" ข้อความจากกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง   Create Date : 10 พฤษภาคม 2548 9 comments Last Update : 10 พฤษภาคม 2548 5:49:12 น. Counter : 621 Pageviews. Share Tweet

กลัวๆอยู่เหมือนกัน ตอนเด็กๆ เคยเอาหนอนน้อยๆ สีเขียวๆ ไปตากแดด T_T สงสารมากๆ   โดย: ไม่สวยแต่จน 10 พฤษภาคม 2548 6:35:34 น.

มีอีกๆ ตอนเด็กๆอีกนั่นแล... เห็นลูกนกตกลงมาจากรัง เราด้วยความสงสารจึงจับเค้ามาดื่มน้ำ แต่ว่า ...เค้าสำลักน้ำตาย เศร้า....T___T   โดย: ไม่สวยแต่จน 10 พฤษภาคม 2548 6:37:16 น.

ผมจับแมงมุมนํ้าในบ่อปลาหน้าบ้านไปโยนให้มดกิน +___+'' แย่แน่ๆเหมือนกัน (ก็มันมาทำไยแมงมุมเต็มบ่อเลยนี่นา ฮือๆ)   โดย: just2cool 10 พฤษภาคม 2548 8:58:11 น.

พี่โดม ก็เคยนะ ตอนเด็กๆ จับลูกปลาช่อน ตัวยาวประมาณ 4 นิ้ว มาเล่นเป็นหมอผ่าตัด ผ่าท้องมันออกมา แล้วเอาหัวใจมาดูเล่น แล้วเอาจับยัดเข้าไปใหม่ แล้วเอาเข็มกับด้าย เย็บท้องมัน แล้วปล่อยลงน้ำ มันก็ว่ายได้ไม่นาน ก็ตาย ทุกวันนี้ พี่โดมเลยได้รับผลกรรม เป็นโรคประจำตัว คือ ท้องอืดตลอดเวลา อาหารย่อยไม่ได้ และก็จุกเสียดทุกครั้ง เวลากินอาหาร หมอบอกต้องเป็นตลอดชีวิตไม่มีวันหาย แถมยังเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งในกระเพาะอาหารอีกต่างหาก เลยอยากฝากถึงน้องๆ ทุกคน ว่าอย่าทำบาปต่อไปเลย เพราะกรรมจะตามสนองเราแน่ๆ ถ้าไม่เกิดกับเรา อาจเกิดกับคนที่คุณรัก นี่สิ แย่เข้าไปใหญ่ คิดแล้วไม่น่าทำเลยเนอะ แต่ยังไง พี่โดมคิดว่าที่รัก คงชดใช้หมดแล้วล่ะ ต่อไปก็ทำแต่ความดีนะจ๊ะ คิดถึงที่รักนะ   โดย: รักเดียวของพี่โดมคือน้องเกดคนเดียวตลอดไป IP: 203.209.90.109 10 พฤษภาคม 2548 9:46:29 น.

อ่านเรื่องของเกดแล้ว กำลังคิดว่าเราเคยทำไรบ้างนะเนี่ย เยอะเลยแหล่ะ ผลที่ตามมาคงเยอะแหงๆ เลย -*- ต่อไปนี้คงต้องทำดีเรื่อยๆ แล้วแหล่ะ ถึงจะทดแทนอันเก่าไม่ได้ก็เฮอะ   โดย: ((♣:♣ G๏ß • กบจัง ♣:♣)) IP: 210.1.77.51 10 พฤษภาคม 2548 14:20:07 น.

- -' ไม่ค่อยได้ทำอะไร เพราะเป็นคนกลัวแมลง กลัวตัวนู้นตัวนี้ บางครั้งก็ทำเพราะความไม่รู้ ความไร้เดียงสาเมื่อเยาว์วัย หรือความคนอง อย่างไรก็ดี ที่เกดทำนั้นดีจริงๆ สวดมนต์ อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เค้าไปเนอะคะ ^^   โดย: KoPoK 10 พฤษภาคม 2548 15:35:50 น.

ตอนเด็กๆเคยรังแกสัตว์เหมือนกันครับ กลัวบาปจัง เราเด็กมากเลยตอนนั้น   โดย: tenz 10 พฤษภาคม 2548 22:06:22 น.

เชื่อค่ะ...เชื่อเรื่องกรรม....ทุกวันนี้ถึงต้องมาอยู่ซะไกลบ้านไกลเมืองอย่างนี้ ฮือๆๆ....คิดถึงค่ะ   โดย: ladyjazz50 (ladyjazz50 ) 12 พฤษภาคม 2548 2:32:02 น.

ตอนเด็กเคยขโมยของเล่น อ้า บาปกรรม ๆ   โดย: Bluejade 12 พฤษภาคม 2548 4:33:29 น.