|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]
|
รองเท้าใหม่ ใครๆก็อยากมี และเสียใจที่ไม่มี
จน....
ได้เห็น
คนไม่มี...
.....แม้กระทั่งเท้า..
**คิดถึงเมย์จัง เมย์จ๋า...เกดแต่งตัวสวยๆลงบลอค แล้วไม่มีเมย์มาดู เหงาจังเลย
|
|
|
|
|
|
|
|
หากเปรียบงานปลูกต้นไม้ซึ่งเป็น งานเล็กๆ ที่ดูธรรมดาสามัญเสียจนไม่มีใครใส่ใจ ทั้งๆที่งานปลูกต้นไม้ถือได้ว่าเป็น งานจริง ที่ยิ่งใหญ่ ที่ขัดกับร่างเล็กๆ ของแก
ชายชราวัย 85 ปีผู้นี้ ได้อุทิศเวลาหนึ่งในสี่ของชีวิตให้กับการนำต้นกล้าต้นเล็กๆ เพาะฝังลงสู่พื้นดิน ทุ่มเทแรงใจและแรงกายในการปลูกป่า และเฝ้าฟูมฟักทะนุถนอมดูแลเอาใจใส่ เสมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และลมหายใจ
ตาสงัด ก็คือชาวนาธรรมดาๆ เช่นเดียวคนปลูกข้าวนับล้านคนในประเทศนี้ ที่ทำงานหนักมาตลอดทั้งชีวิต จนกระทั่งลูกๆของ ตาสงัด โตพอที่ตาจะสามารถวางมือละทิ้งจากการทำนาที่เป็นอาชีพหลักได้ ตอนที่อายุก็ปาเข้าไปในวัยเกษียณแล้ว ซึ่งในวัยนี้คนชราหลายๆคนอาจจะกำลังปลดระวางและหยุดพักกับการงานที่ทำอยู่ แต่สำหรับ ตาสงัด มันคือการเริ่มต้นทำงานอย่างเป็นจริง
เมื่อ ตาสงัด หันหลัง ให้กับผืนนา แต่กลับ หันหน้า เข้าสู่ผืนป่า เริ่มต้นการปลูกต้นไม้อย่างเป็นจริงเป็นจังเมื่อประมาณปี 2524 ตลอดระยะเวลา 25 ปีที่ผ่านมา สิ่งแรกที่ ตาสงัด เริ่มต้นทำหลังจากลืมตาตื่นขึ้นจากที่นอนแล้ว นั่นก็คือการปลูกต้นไม้ อันเป็นกิจวัตรประจำวันของแก และจะหลับตาลงอีกทีก็ต่อเมื่อ ต้นไม้ที่แกดูแลรดน้ำพรวนดินได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีแล้ว
ตาสงัด เริ่มต้นปลูกต้นไม้บนผืนแผ่นดิน ที่สาธารณะของวัดท่าไชย ซึ่งเป็นวัดที่อยู่ใกล้ๆบ้านแกเป็นที่แรก บนเนื้อที่กว่า 45 ไร่ ต้นไม้ที่ปลูกส่วนใหญ่เป็นไม้ยืนต้น ประเภทไม้สัก ไม้ประดู่ ไม้ตะเคียน ไม้ยาง และอีกหลากหลายชนิด ไม่เพียงแต่ที่วัดท่าไชยเท่านั้น
แกยังตะเวนหาบข้าวของอุปกรณ์ต่างๆ ไปปลูกต้นไม้ที่วัดต่างๆ อีกหลายต่อหลายวัด โดยไม่ได้สนใจถึงจำนวนต้นไม้ แกสนใจแต่ว่าต้นไม้ที่แกปลูกมันเจริญเติบโตแผ่กิ่งก้านสาขาต่อชีวิตให้กับสัตว์น้อยใหญ่ได้มาอาศัยมากน้อยแค่ไหน
จากต้นกล้าต้นเล็กๆ ที่มีความสูงเพียงแค่ศอก วันนี้มันได้กลายเป็นต้นไม้ที่สูงใหญ่ท่วมหัว ถึงจะแหงนคอตั้งบ่ายังไง ก็ยังมองไม่เห็นถึงยอดไม้
ตาสงัดเปรียบการปลูกต้นไม้ เป็นเสมือนการทำบุญอย่างหนึ่ง ที่ไม่หวังผลตอบแทนอะไรเลย และไม่แม้แต่จะหวังเก็บดอกผลแม้สักลูกจากไม้ที่แกปลูก ต้นไม้ของตาสงัด ไม่เพียงแต่ให้ชีวิตเท่านั้น แต่ยังให้บทเรียนสำหรับการสร้างคุณค่าของชีวิตเพื่อผืนดิน แม้ว่าตัวเองจะลาจากผืนดินแห่งนี้ไปแล้วก็ตาม
ด้วยวัยและสังขารอันล่วงเลย ของชายชราที่ปลูกต้นไม้ อาจไม่ยืนยาวที่จะได้เห็น และได้แสวงหาประโยชน์จากต้นกล้าเติบใหญ่
ถ้าต้นไม้ที่ ตาสงัด ปลูกคือตัวแทนของการทำความดีที่ต้องการทดแทนคุณแผ่น ดิน ทำไมชายชราวัย 85 ปีผู้นี้เลือกทำความดีที่เห็นผลช้า คนทำความดีอาจไม่ได้รับผลดีตอบแทน แต่ถ้ามันคือความฝัน ชายชราผู้นี้ยังมีความฝันอะไรบ้าง
บทเรียนการปลูกต้นไม้ ในห้องเรียนธรรมชาติของ ตาสงัด อาจให้มากกว่าวิชานิเวศน์วิทยาที่สอนอะไรให้กับเราได้บ้างติดตาม คนค้นฅน กับเรื่องราวของ ตาสงัด คนปลูกต้นไม้แห่งพรหมพิราม ได้ในวันอังคารที่ 6 และ 13 กันยายนนี้ 4 ทุ่ม ทางโมเดิร์นไนน์ทีวี
ที่มา //www.tvburabha.com