การให้กับการรับ-กลับมา โลกของเราก็ยังกว้างเท่าเดิม แต่ใจของคนไม่กว้างเท่าโลก กลับคับแคบลง บางทีเราคิดว่าการให้ ยากกว่าการรับ และการรับ มีความสุขกว่าการให้ หลายคนจึงคิดแต่อยากจะเป็นฝ่ายรับ ลืมที่จะเป็นผู้ให้ ทั้งที่จริงๆแล้วการให้ มีความสุขกว่า ลองนึกสิว่าถ้าเป็นฝ่ายรับ รับมามากมาย รับฝ่ายเดียว รับอยู่ตลอด ยังมีความสุขมากมายกับการเป็นผู้รับจริงๆหรือเปล่า ความจริงแล้ว ยิ่งรับมาก ยิ่งมองไม่เห็นค่า รับมากเกินไปความรู้สึกที่เคยยินดี มีความสุขจากการรับ ยิ่งน้อยลง จนเฉยชา. .และที่สุด การรับมากเกินไป จะไม่ทำให้เห็นค่าสิ่งเหล่านั้นเลย ตรงข้ามกับการให้ ยิ่งให้ ยิ่งมีความสุข ความรู้สึกของผู้ให้พองโตทุกครั้ง ที่ได้ให้อะไรสักอย่างกับคนที่อยากให้ ไม่จำเป็นต้องเป็นใครสักคน แต่การให้ที่มีความสุข คือการเต็มใจให้ อาจจะให้โอกาส ให้ความช่วยเหลือผู้ด้อยกว่า หรือแม้กระทั่งให้รอยยิ้ม รอยยิ้มที่ติดอยู่บนริมฝีปากของทุกคน ทำไมยังให้กันไม่ได้ อย่าคิดถึงการให้อย่างอื่นกับใครบนโลกนี้เลย ทั้งที่เป็นการให้ที่ง่าย และไม่ต้องลงทุน มีแต่ได้กำไร เพราะทุกครั้งที่ยิ้ม หัวใจคนยิ้มก็จะมีความสุข คนเห็นรอยยิ้มก็มีความสุข ไม่มีใครขาดทุนจากการยิ้ม แต่ทำไมคนเรามักคิดได้แค่ว่า ถ้าเธอไม่ยิ้มให้ฉันก่อน ฉันไม่มีวันยิ้มให้เธอ หรือฉันไม่รู้จักเขา จะยิ้มให้ทำไม เมื่อคิดกันได้แค่นี้ รอยยิ้มจึงหายไปจากริมฝีปากของคนบนโลก การให้ที่ง่ายที่สุด คนเรายังไม่มีให้กัน แล้วจะให้อะไรต่อกันได้ การรอแต่จะเป็นฝ่ายรับอย่างเดียว ใช่จะมีความสุข ลองฝึกการให้ และเทียบความรู้สึกกับการรับ ความสุขอย่างไหนมากกว่า ถ้าตอบว่า การรับสิ มีความสุขกว่า แสดงว่า คนนั้นไม่รู้จักการให้ เพราะการให้ ยิ่งให้มาก-ยิ่งได้รับมาก อย่าบอกว่าให้อย่างเดียวไม่ได้ ต้องได้รับกลับมาบ้าง จริงๆทุกครั้งที่เราให้ เราก็ได้รับกลับทันที รับความสุขจากการให้ อิ่มเอมอยู่ในหัวใจ นี่แหละคือสิ่งที่คนให้ได้รับกลับมา และคนที่ให้อย่างเต็มใจให้เท่านั้นจะรู้ดี คนชื่อขลุ่ยเขียน Create Date : 17 พฤษภาคม 2551 Last Update : 12 สิงหาคม 2551 12:44:21 น. 0 comments Counter : 497 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet