หรือความหวานไหว- ลาไปพัก ตื่นมาแล้วเศร้า แล้วเหงา- แล้วหงอย ฉันคงมีบุญน้อย ความสุขถึงล่องลอยไปแสนไกล รู้สึกเหนื่อย เมื่อยและล้า รู้สึกเหมือนว่า-อยากร้องไห้ หรือว่าฉันพ่ายแพ้-ไม่แน่ใจ ทั้งที่ใครๆ ก็มารัก เหมือนทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว เหมือนหัวใจมันเหนื่อยหนัก หรือความหวานไหว- ลาไปพัก จึงอ่อนแรงเสียนัก-ในยามนี้ รักเธอก็คง--ยังหลงรัก แต่เหมือนไฟมันชัก จะริบหรี่ เหตุผลอื่นใดก็ไม่มี แต่ตื่นมาทุกที ไยเศร้าจัง หรือว่าฉันเป็นคน--มีบุญน้อย ความสุขถึงล่องลอยไปทุกครั้ง จะไขว่จะคว้าอ่อนล้ากำลัง ความเศร้ามาบดบัง ความสุขใจ มันช่างไม่มีเหตุผล.......... ว่าทำไมคนหนึ่งคน-ถึงเศร้าได้ ทั้งที่ความรักก็มากมาย แต่ตื่นมาเศร้าใจได้ทุกวัน "คนชื่อขลุ่ยเขียน" 10 กันยา 52   Create Date : 10 กันยายน 2552 2 comments Last Update : 10 กันยายน 2552 9:05:45 น. Counter : 765 Pageviews. Share Tweet

คนสาธารณะแวะมาอ่านขอรับ..   โดย: คนสาธารณะ 10 กันยายน 2552 13:30:01 น.

อ่านไปน้ำตาคลอเบ้า เฮ้อทำไมโดนใจได้ขนาดนั้น อ่านเพลินงานเขียน หรือบทกวีของคุณ ตื่นมาทำไมเศร้าได้ขนาดนั้น   โดย: xyzjung 21 กุมภาพันธ์ 2554 15:13:47 น.