Bloggang.com : อชิตะฮับ :

เตรียมรับมือกับเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวตัวแสบ (ฉบับฮา)

ที่เปิดประเด็นนี้ขึ้นมาไม่ได้ซีเรียสนะครับผม แต่เพื่อเป็นแนวทางในการรับมือกับพวกเขาเหล่านั้นเท่านั้นเอง และเป็นการแนะนำทางหนีทีไล่สำหรับพวกเราชาวช่างภาพนะครับ เผื่อน้องๆเพื่อนพี่ๆคุณลุงคุณอาทั้งหลายจะเจอะเจอประสบการณ์ชวนปวดหัวและเรียกหาพาราเซตามอลอย่างกรณีเหล่านี้ของผมครับ(หมายเหตู ภาพบุคคลและสถานที่ไม่เกี่ยวกับข้อความที่เขียนในBlogนะฮะ พูดเหมือนTitle Movie เปี๊ยบ)

เพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวประเภทแรก มีทุกงานครับพวกชอบถ่ายภาพ อันนี้ต้องเข้าใจเขาครับเขาก็อยากจะได้ภาพเก็บไว้ในกล้องเขา อันนี้เราต้องช่วยกันครับ และใจเย็นอย่าหงุดหงิดครับ หากเราใช้ไฟร่มเราก็ต้องบอกเขาว่าเขาถ่ายแล้วจะOver ต้องปรับShutter และค่า F ต้องตามเราและถ้าเรายิงแฟลชให้ได้ ก็ยิงให้ก็ได้ครับ แต่ถ้าทั้งงานหล่ะก็เหนื่อยแน่ และอย่าปิดไฟร่มช่วยเด็ดขาดครับ อันนี้ก็จะวุ่นวายและปัญหาจะตามมาอย่างมากมายครับ ต้องคุยกันด้วยเหตุผลครับ

สำหรับการถ่ายภาพโดยใช้ไฟร่มนั้น หากเราใช้ตัวส่งสัญญาณก็ดีครับพวกไวเลต และเรดิโอครับ เพราะถ้าเราไม่ถ่าย ไฟร่มก็ไม่ทำงานป้องกันเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวจำพวกพกกล้องใหญ่มาแข่งในงาน ซึ่งเดี๋ยวนี้ผมเจอประจำครับ และผมจะบอกกับน้องชายที่ไปช่วยถ่ายด้วยทุกงานว่าไอ้แหลมมาแล้ว 555

เพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวประเภทนี้น่าเบื่อมากๆเพราะจะชอบโชว์Option และอวดอ้างฝีมือมาก มีอยู่งานนึงที่เพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวประเภทไอ้แหลม นี้วุ่นอยู่หน้างานตลอดงานทั้งที่Bounce Flash ก็ไม่เป็นแต่ตั้งBounce โชว์ตลอดที่90 องศา และถ่ายมาOver ตลอดงาน แถมยังมาคอยเบียดเรา วิธีแก้ของผมก็คือบอกเขาว่าเวลาถ่ายช่วยให้สัญญาณด้วยการนับนะครับจะได้ไม่แย่งแฟลชกัน เพราะ ETTL มันยิง 2ครั้ง(ทั้งที่จริงแฟลชผมเป็น ETTL-II ต่างหาก)และเป็นการป้องกันภาพไม่ให้Over หรือ Under จากการแย่งแฟลชกันครับ อันตรายมากๆ แต่จริงๆก็คือเจ้าบ่าวสาวจได้มองทีละกล้องครับ เวลามองกล้องจะได้สวย ไม่ใช่คนนั้นมองกล้องนู้น คนนั้นมองกล้องนี้ครับ ภาพเละแย่ และเราต้องบอกกับบ่าวสาวและแขกว่ามองกล้องนั้นก่อนนะครับ เอาตานี้มองกล้องช่างนะครับผม นับครับ 1 2 OK ครับ สวยมากครับ แค่นี้แหล่ะครับ ไอ้แหลมก็แค้นที่แขกไม่ให้ความสนใจ เพราะจะมีแขกผู้ใหญ่ทางที่ทำงาน ญาติผู้ใหญ่ สนใจการถ่ายภาพแบบจริงจังมากกว่า แต่ไอ้แหลมก็จะแก้แค้นเราด้วยการแกล้งยิงแฟลชซะงั้นเราต้องคอยนับถ้ามีแสงแฟลชมาปุ๊บ เราต้องหยุดการถ่ายแล้วนับใหม่ครับ 5555 ไม่ได้กินเราหรอก

พูดถึงอันตรายจากการกระทำของไอ้แหลมต่อ พวกนี้บางทีก็จะอาศัยงานแต่งของเพื่อนไว้เป็นที่ลองมือ เอาไว้เป็น Folio เสนองานลูกค้า มีอยู่งานผมเจอพวกเขาถึง 4 คนในงานแย่งShotกันใหญ่เลย เล่นเอาผมงงงงงง(ง งูหลายตัวมากๆ)ไปเลย วิธีแก้ก็คือ เราต้องMask จุดให้ดีอยู่กับที่เลย เราต้องละเอียดอย่าชุ่ย เพราะเราเป็นกล้องหลัก เขามุมไม่สวยได้แต่เราต้องสวยสุดๆอย่างเดียวไม่มีข้อแก้ตัวครับผม

และอันตรายอย่างใหญ่หลวงคือเวลาแขกคนสำคัญ หรือญาติผู้ใหญ่มา พวกนี้จะรู้มากและเอาหน้าคอยวิ่งไปนำหน้า เราก็ต้องใส่เกียร์สุนัขใหญ่ อย่าเป็นพวกเกียร์สุนัขเล็กพวก พุดเดิ้ลนะครับ เพราะถ้าช่างมือหลักอย่างเขาได้ภาพและบังมุมกล้องเราหล่ะก็แล้วเราถ่ายไม่ได้หล่ะก็ คิดดูจะเกิดภาพเปรียบเทียบขึ้นมาทันที...แย่แน่ๆ

และในส่วนสำคัญที่เหลือคือ ตามโต๊ะอาหาร เราต้องเข้าเป็นตัวหลัก ผมเจอมาหลายงานไอ้แหลมจะวิ่งไปอย่างเร็วและแย่งมุมเรา เพราะฉะนั้นเราต้องช่วยกันBlog ครับ หากมีทีมงานวีดีโอไปด้วยก็เดินคู่กันเลย หรืให้ผู้ช่วยคอยกันให้ เพราะบางที่ผู้ใหญ่เวลารับเค้ก เขารับเลยบอกให้มองกล้องเขายังไม่เลย ช่วงนี้ต้องเร็วมากจะไปถ่ายเป็นช็อตต่อจากเขาไม่ได้ (แต่ก็มีบางงานที่ไอ้แหลมป่วนจนผมต้องบอกเจ้าบ่าวเจ้าสาวว่าถ่ายไม่ได้เลยครับ และหยุดจนเจ้าบ่าวเจ้าสาวต้องขอโทษ และไล่ไอ้แหลม ไป นี่คือไม้ตายสุดท้ายจริงๆแต่ไม่แนะนำนะครับ เพราะเราทำงานศิลปะต้องใจเย็นนิดนึง)

และอีกที่คือหน้าเวทีต้องระวังอย่างมากเป็นที่ๆพวกไอ้แหลมชอบสุดชีวิต จะต้องเก็บมุมสวยใด้สุดชีวิต ก้มๆเงยๆถ่ายเสยลีลา5555และแย่งแฟลชมากรวมไปถึงญาติพี่น้องคอมแพคทั้งหลายที่ประเดประดังกันเข้ามา เพราะฉะนั้นต้องยิงรัวเลยครับและหามุมที่สวยที่สุดให้ได้ครับ อย่าเกรงใจครับบอกเขาว่าถ่ายแล้วช่วยออกมาด้วยครับเขาจ้างช่างมานะครับผม

และสุดท้ายคือตอนตัดเค้กที่ทุกคนจะชอบมากโดยพี่แหลมนี่จะถ่ายหลายมุมมาก วีธีเอาตัวรอดของเราคือยิงรัวครับและถ่ายรอบ360องศาเลยและบอกบ่าวสาวว่าช้าๆนะครับ ค้างไว้นะครับ ภาพจะได้สวยๆครับ เฮ้อ เหนื่อย(แต่ก็มีความสุขดีครับผม)

ขอให้เพื่อนๆทุกคนมีควาสุขกับการถ่ายภาพครับ เดี๋ยววันี้ต้องไปถ่ายภาพที่ผมชอบต่อที่โรงแรมแมนดารินครับ Bye Bye