ภพแห่งรัก ( มาต่อตอนที่ 25 , 26 )

ตอนที่ 25

ต้นเปิดหีบออกก็เห็นรูปถ่ายใบหนึ่ง ต้นหยิบขึ้นมาดูเป็นภาพของหญิงสาวผมยาวมีใบหน้าคมเข้มที่สะดุดตาของต้นก็คือดวงตากลมโตที่คล้าย
มีน้ำหล่อลื่นอยู่ ต้นมองดูนิ่งผู้หญิงคนนี้ที่เห็นในฝันเสมอมา
" นี่แหละคุณย่าวันธา " คุณลุงบอกต้น
" ใช่ครับคุณลุงเป็นคนเดียวกับที่ต้นฝันเห็นตลอดเวลา คุณย่าทวด ต้นต้องเรียกอย่างนี้ใช่ไหมครับคุณลุง" ต้นถามขึ้นมา
" ใช่ลูก ต้องเรียกคุณย่าทวด " คุณลุงตอบหลานชาย
" คุณย่าทวด สวยมากเลยครับ สวยกว่าที่เห็นในฝันอีกครับ และแหวนวงนี้ก็ใช่ที่ต้นเห็นด้วยเหมือนกันครับ " ต้นบอกคุณลุง

แล้วคุณลุงก็เล่าเรื่องในอดีตให้ต้นฟังจนหมด ต้นฟังจนจบแล้วก็พูดขึ้นว่า
" ชีวิตของคุณย่าทวดน่าสงสารนะครับ ตอนอยู่ก็ไม่สมหวังพอตายไปแล้วคิดว่าจะได้อยู่ด้วยกันไม่ใช่อีก ต้นสงสารคุณย่าทวดครับคุณลุง "
" ชีวิตคนเราก็เป็นแบบนี้แหละลูก ไม่มีใครจะสมหวังไปทุกสิ่ง แต่ลุงเชื่อว่าคุณย่าวันธาก็คงมีความสุขอยู่ช่วงหนึ่งที่ได้รับความรักอย่างเต็มเปี่ยมจาก
คนที่รักคุณย่าจนยอมสละชีวิตของตนเองเพื่อความรัก "
ลุงพูดขึ้นอย่างมีความสุขลึกๆเมือนึกถึงความรักของทั้งสองคน
" ใช่ครับคุณลุง คุณย่าทวดยังได้รับความรักแม้เรื่องจะจบลงด้วยความเศร้า ก็ตาม " ต้นพูดกับคุณลุง

แล้วต้นก็มองในหีบแล้วหยิบแหวนทองขึ้นมาจากหีบก็เห็นชื่อสลักอยุ่จริงๆ
ต้นถามคุณลุงว่า " แหวนวงนี้เป็นแหวนที่คนที่รักคุณย่าทวดให้ไว้กับคุณย่าทวดใช่ไหมครับ"
" ใช่ คุณปู่เล่าว่า คุณย่าวันธาถอดแหวนวงนี้ออกแล้วส่งให้คุณทวดบอกเพียงว่าให้คุณย่าเก็บไว้ดีๆ แล้วคุณย่าก็ออกจากบ้านไปจนสุดท้ายคนไปพบ
ว่าท่านสิ้นใจพร้อมกับคนที่ท่านรักแล้ว หลังจากวันนั้นมาคุณทวดถึงเข้าใจ
ว่าคุณย่าเอาแหวนให้ท่านทำไม ก็เพราะเป็นแหวนที่คุณย่ารักมากที่สุด
มันเป็นคนแทนตัวคุณย่ากับคนรักของคุณย่า คุณย่าวันธาจึงอยากให้คุณทวดเอาไว้เพื่อระลึกถึงเธอกับคนที่เธอรัก " คุณลุงเล่าให้หลานชายฟัง

" คุณย่าทวดอาจอยากให้ต้นเอาแหวนกลับไปคืนให้กับเจ้าของก็เป็นไปได้นะครับคุณลุง เพียงแต่ว่าต้นไม่รู้วาใครคือคนๆนั้น อยากจะคิดว่าเป็นพี่นนท์
เพราะต้นฝันเห็นหน้าพี่นนท์พร้อมกับคุณย่าทวดแต่ต้นก็ไม่กล้าระบุลงไปว่า
ใช่ครับ คุณลุงมีรูปถ่ายของคนที่คุณย่าทวดรักหรือเปล่าครับ " ต้นถามขึ้นมา
" ไม่แน่ใจแต่ลุงจะดูให้แล้วกัน แต่ลุงเชื่อว่าคุณย่าวันธาจะต้องบอกต้นได้แน่นอนว่าจะให้ต้นทำอย่างไรกับเรื่องนี้ " คุณลุงให้คำแนะนำแก่ต้น

ต้นมองหน้าคุณลุงแล้วเข้าใจที่คุณลุงพูด จึงตัดสินใจบอกคุณลุงถึงเรื่องที่จะเอาหีบนี้กลับบ้านด้วย
" คุณลุงครับ ต้นขอเอาหีบของคุณย่าทวดกลับบ้านได้ไหมครับ "
" ได้สิ เอาไปเถอะแต่ต้องระวังแม่เราไว้ด้วยนะ รายนั้นยิ่งกลัวลุงเล่าเรื่องคุณย่าให้ต้นฟังอยู่ด้วยลุงบอกต้นเกี่ยวกับเรื่องของแม่ตอง ต้นเมื่อได้ฟัง
ก็ยิ้มๆแล้วพูดว่า
" ใช่ครับ วันนี้ต้นมาหาคุณลุงก็ไม่ได้บอกแม่ครับไม่อยากให้แม่เป็นห่วง "

----------------------------------จบตอนที่ 25------------------------------
ตอนที่ 26

ลุงฟังหลานชายพูดจบก็พยักหน้ารับ แล้วถามหลานชายว่า " ต้นจะอยู่ทานข้าวกับลุงไหม "

" ไม่ครับ ต้นกลับบ้านเลยดีกว่า เพราะแม่รอทานข้าวด้วย และแม่ไม่รู้ว่าต้นมาหาคุณลุง " ต้นบอกคุณลุงแล้วก็กราบลาคุณลุงออกมาพร้อมด้วยหีบ
ของคุณย่าวันธา ส่วนของต้นที่ซื้อมาต้นก็ทิ้งไว้แทนที่หีบของคุณย่า
แล้วต้นก็ขับรถกลับบ้าน

เมื่อกลับมาถึงบ้านต้นก็เอาหีบไปไว้ที่เดิมตรงโต๊ะข้างเตียงนอนเหมือนเดิม คืนนั้นต้นหยิบรูปถ่ายของคุณย่าทวดออกมาจากหีบแล้วยกรูป
ขึ้นดู ต้นมองตาคุณย่าทวดแล้วพูดกับรูปว่า
" คุณย่าทวดครับ ต้นสงสารคุณย่าทวดมากเลยครับ จากที่คุณลุงเล่าให้ต้นฟังคุณย่าทวดคงเจ็บปวดกับความรักมากมายต้นขอไม่มีความรักแบบนั้นครับ
รักกันมากแต่อยู่ร่วมกันได้ มันจะแตกต่างอย่างไรกับคำว่า"รักไม่สมหวัง "
คุณย่าทวดครับหากความเจ็บปวดจากความรักของคุณย่าทวดที่ได้รับ ทำให้คุณย่าทวดต้องวนเวียนอยู่ตรงนี้นานแสนนานจะมีทางไหนบ้างครับที่ทำให้
คุณย่าทวดเจ็บปวดน้อยลงได้ ต้นพร้อมจะทำเพื่อคุณย่าทวดครับ "
แล้วต้นก็เก็บรูปของคุณย่าทวดเข้าหีบเหมือนเดิม คืนนั้นต้นนอนหลับอย่างมีความสุขโดยไม่ฝันเลยตลอดจนถึงเช้าก็อาบน้ำแต่งตัวไปทำงานตามปกติ

เมื่อมาถึงที่ทำงาน ต้นทำงานไปได้สักพักนนท์ก็เรียกให้ต้นเข้าไปพบ
" นั่งสิต้น " นนท์บอกให้ต้น
" ขอบคุณครับ พี่นนท์มีอะไรจะใช้ต้นครับ " ต้นถามพี่นนท์
" คืนนี้มีงานเลี้ยงพี่อยากให้ต้นไปด้วยกัน มันเป็นงานเลี้ยงที่พวกนักธุรกิจเขาไปเจอกันพี่อยากให้ต้นไปด้วยจะได้ช่วยกันได้บ้าง " นนท์อธิบายให้ฟัง
ช่วยกันได้บ้าง " นนท์อธิบายให้ต้นฟัง
" ได้ครับพี่ แล้วจะไปกี่โมงครับ " ต้นถามขึ้นมาอีกครั้ง
" เราจะออกจากที่นี่ประมาณห้าโมงครับ " นนท์ให้คำตอบ

" เอาล่ะไปทำงานต่อได้แล้ว " นนท์ให้ต้นออกไปทำงานได้แล้ว แต่ต้นยังไม่ยอมลุกขึ้น เขาตั้งใจจะพูดเรื่องที่ผ่านมาเมื่อวันที่เคธี่มาคุยกับเขา
ต้นเลยพูดกับพี่ว่า " พี่นนท์ครับผมมีอะไรจะพูดกับพี่ครับ "
" มีเรื่องอะไรหรือ " นนท์ถามด้วยความสงสัย
" พี่นนท์จำได้ใช่ไหมครับวันนั้นที่พี่ถามผมว่าผมพูดเรื่องส่วนตัวของพี่หรือเปล่า ผมได้คุยกับคุณเคธี่แล้ว เธอให้ความกระจ่างแก่ผม และผมก็เชื่อว่า
เธอไม่โกหกผมแน่ เพียงแต่ว่าผมไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมผมถึงพูดแบบนั้น วันนี้ผมจึงอยากจะขอโทษพี่ครับ ที่ผมทำให้พี่เสียหาย "
ต้นพูดจบก็ยกมือไหว้ขอโทษนนท์
" ไม่เป็นไรครับต้น พี่ไม่ได้ติดใจอะไรอีกแล้ว ลืมไปแล้วด้วย คราวหน้าจะพูดอะไรก็ระวังไว้นิดก็ดี และพี่ก็ขอบใจต้นด้วยที่มาขอโทษและพูดเรื่อง
ราวให้พี่หัง" นนท์บอกต้น

" ขอบคุณครับพีนนท์ที่อภัยให้ผม " ต้นขอบคุณพี่นนท์อีกรอบ
" ต้นเคยสงสัยไหมว่าเรานะแปลกไปจากเดิม หรือมีเหตุอะไรที่ทำให้ต้นเป็นแบบนี้ " นนท์ตัดสินใจถามต้นขึ้นมา
" เคยสงสัยครับ เพราะบางครั้งผมก็เหมือนไม่เป็นตัวของตัวเอง และบางครั้งก้ยังฝันประหลาดๆ ผมก็พยายามหาสาเหตุครับเชื่อว่าอีกไม่นานผมก็ต้อง
รู้แน่ว่า มันมีอะไรที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ " ต้อนพูดกับนนท์

" พี่ก็ไม่รู้จะช่วยเราได้อยางไรเหมือนกันต้น " นนท์พูดจากใจจริงที่รู้สึกเลย
" ไม่เป็นไรครับพี่ ผมจะหาทางออกเอง ผมเริ่มจะรู้แล้วครับว่าผมควรจะทำอย่างไรดี " ต้นบอกพี่นนท์ให้คลายความกังวล
นนท์ยิ้มให้ต้นแล้วพูดว่า " พี่เอาใจช่วยเราแล้วกัน "
" ขอบคุณครับพี่ " ต้นขอบคุณแล้วเดินออกจากห้องนนท์ไปด้วยความรู้สึกโล่งอกที่ได้พูดในสิ่งที่อยากพุดกับนนท์ไปแล้ว


---------------------------------จบตอนที่ 26--------------------

Create Date : 17 เมษายน 2552		1 comments
Last Update : 20 เมษายน 2552 14:18:27 น.
Counter : 745 Pageviews.
Share Tweet